Για την αντιγραφή Τ. Γ.
"Κάποιοι που δεν θα' πρεπε να κοιμούνται τα βράδια έχουν κάνει ανθρώπους που δεν τους αξίζει να χάνουν τον ύπνο τους"...
"... Φοβάμαι πως όσοι νόμοι κι να γίνουν, όσα κείμενα και να γραφτούν, όσο και "καταδικάζω τη βία" να φωνάξουμε, αν δε μάθουμε να αντιδρούμε όταν τη βλέπουμε μπροστά μας δεν καταφέρνουμε και πολλά. Καταλαβαίνω το φόβο, καταλαβαίνω τη δυσκολία που μπορεί να έχει και δε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω σε αυτό που λέω, αλλά ρε γαμώτο η αλληλεγγύη πρέπει να είναι κυρίως έμπρακτη. Πρέπει να μάθουμε να μην αντιδρούμε μόνο εκ των ύστερων και μόνο εκ του ασφαλούς. Είναι τόσα τα περιστατικά, γίνονται όλο και πιο βίαια και εξακολουθούμε σε μεγάλο βαθμό να μένουμε θεατές. Δεν γίνεται έτσι, δεν πάει άλλο"...
..."Παίρνω λεωφορείο να γυρίσω σπίτι. Βρίσκω θέση, κάθομαι, βάζω ακουστικά και κάνω πρόβα καθότι πολυάσχολη. Τύπου σαν να βλέπεις το επόμενο σόου μου στο καθιστό και αθόρυβο.
Απέναντι μια μάνα με την κόρη της. Το παιδάκι (γύρω πέντε- εφτά) με κοιτάει, γελάει το διασκεδάζει γενικά και κάποια στιγμή σκουντάει την μάνα της και με δείχνει χαμογελώντας.
Με βλέπει η μάνα και νευριασμένη κάτι λέει στο παιδί (που δεν μπορώ να ακούσω). Το βουτάει άρον άρον και αλλάζουν θέση.
Και κάπως έτσι η ομοφοβία και ο ρατσισμός μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Γιατί ρατσιστής δεν γεννιέσαι. Σε κάνουν"
... "Διαβάζω για γονείς που απειλούν με κατάληψη του σχολείου προκειμένου να μη δεχτεί προσφυγόπουλα και σκέφτομαι, μεταξύ άλλων, πως όταν πήγαινα εγώ σχολείο, υπήρχαν γονείς που επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο για να διώξει το σχολείο την αδερφή, απειλούσαν τα ίδια τους τα παιδιά προκειμένου να μην κάνουν παρέα μαζί μου.
Γιατί η μόνη ''παιδεία'' που ενδιαφέρει τέτοιους γονείς είναι να γίνουν τα παιδιά τους ίδια σκατά με τα μούτρα τους. Και θα κάνουν ότι περνάει απ' το χέρι τους για να μην έρθουν σε επαφή με οτιδήποτε απειλεί να τα ''μολύνει'' μαθαίνοντας τους πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι σαν κι αυτούς και να τα διδάξει ανήκουστα πράγματα όπως η ανθρωπιά, η κατανόηση, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα η αλληλεγγύη..
Γιατί φοβούνται ότι τότε μπορεί να τα χάσουν, να παρακάμψουν το μονόδρομο που αυτοί τους έχουν δείξει και να χαράξουν τη δική τους πορεία. Τρέμουν έναν κόσμο που θα αλλάξει, που θα θέλει τον πρόσφυγα, τη μετανάστρια, τον πούστη και που οι ανεπιθύμητοι τότε θα είναι αυτοί"...
..."Δύσκολο πράγμα να μην χωράς πουθενά. Μα δεν αξίζει να παλεύεις να "προσαρμοστείς" για να χωρέσεις εκεί που νιώθεις στρίμωγμα. Κοίτα να χωράς πρώτα στο δέρμα σου. Να μην προδώσεις εσένα"...
.."Χτες με πετυχαίνει η εβδομηντάχρονη γειτόνισσα. Με σταματάει:
- Εχεις βαμμένα τα μάτια σου;
- Ναι .
- Να σε ρωτήσω κάτι; Εισαι γκέι; - Είμαι ναι.
- Ετσι ρώτησα παιδί μου, δεν το είπα για κακό. Αυτά δεν τα διαλέγεις, έτσι κι αλλιώς. Εγώ χάρηκα και με το σύμφωνο. Εσύ έχεις σύντροφο;
- Οχι, δεν έχω.
-Να εγώ αν ήσουν παιδί μου, μόνο γι' αυτό θα στεναχωριόμουν. Που δεν έχεις κανέναν.
Δεν κρατήθηκα, την αγκάλιασα. Γιατί τελικά η ανθρωπιά δεν είναι θέμα μόρφωσης, ούτε δουλειάς, ούτε ηλικίας, ούτε λοιπών στερεοτύπων. Είναι στον άνθρωπο"...
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ζακ Κωστόπουλου ''ΖΑΚ/ZACKIE OH"
O Zακ δολοφονήθηκε σαν σήμερα, πριν από δυο χρόνια, από δυο φασιστοειδή, οχτώ μπάτσους και δεκάδες αμέτοχους- συμμέτοχους περαστικούς ...
"... Φοβάμαι πως όσοι νόμοι κι να γίνουν, όσα κείμενα και να γραφτούν, όσο και "καταδικάζω τη βία" να φωνάξουμε, αν δε μάθουμε να αντιδρούμε όταν τη βλέπουμε μπροστά μας δεν καταφέρνουμε και πολλά. Καταλαβαίνω το φόβο, καταλαβαίνω τη δυσκολία που μπορεί να έχει και δε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω σε αυτό που λέω, αλλά ρε γαμώτο η αλληλεγγύη πρέπει να είναι κυρίως έμπρακτη. Πρέπει να μάθουμε να μην αντιδρούμε μόνο εκ των ύστερων και μόνο εκ του ασφαλούς. Είναι τόσα τα περιστατικά, γίνονται όλο και πιο βίαια και εξακολουθούμε σε μεγάλο βαθμό να μένουμε θεατές. Δεν γίνεται έτσι, δεν πάει άλλο"...
..."Παίρνω λεωφορείο να γυρίσω σπίτι. Βρίσκω θέση, κάθομαι, βάζω ακουστικά και κάνω πρόβα καθότι πολυάσχολη. Τύπου σαν να βλέπεις το επόμενο σόου μου στο καθιστό και αθόρυβο.
Απέναντι μια μάνα με την κόρη της. Το παιδάκι (γύρω πέντε- εφτά) με κοιτάει, γελάει το διασκεδάζει γενικά και κάποια στιγμή σκουντάει την μάνα της και με δείχνει χαμογελώντας.
Με βλέπει η μάνα και νευριασμένη κάτι λέει στο παιδί (που δεν μπορώ να ακούσω). Το βουτάει άρον άρον και αλλάζουν θέση.
Και κάπως έτσι η ομοφοβία και ο ρατσισμός μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Γιατί ρατσιστής δεν γεννιέσαι. Σε κάνουν"
... "Διαβάζω για γονείς που απειλούν με κατάληψη του σχολείου προκειμένου να μη δεχτεί προσφυγόπουλα και σκέφτομαι, μεταξύ άλλων, πως όταν πήγαινα εγώ σχολείο, υπήρχαν γονείς που επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο για να διώξει το σχολείο την αδερφή, απειλούσαν τα ίδια τους τα παιδιά προκειμένου να μην κάνουν παρέα μαζί μου.
Γιατί η μόνη ''παιδεία'' που ενδιαφέρει τέτοιους γονείς είναι να γίνουν τα παιδιά τους ίδια σκατά με τα μούτρα τους. Και θα κάνουν ότι περνάει απ' το χέρι τους για να μην έρθουν σε επαφή με οτιδήποτε απειλεί να τα ''μολύνει'' μαθαίνοντας τους πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι σαν κι αυτούς και να τα διδάξει ανήκουστα πράγματα όπως η ανθρωπιά, η κατανόηση, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα η αλληλεγγύη..
Γιατί φοβούνται ότι τότε μπορεί να τα χάσουν, να παρακάμψουν το μονόδρομο που αυτοί τους έχουν δείξει και να χαράξουν τη δική τους πορεία. Τρέμουν έναν κόσμο που θα αλλάξει, που θα θέλει τον πρόσφυγα, τη μετανάστρια, τον πούστη και που οι ανεπιθύμητοι τότε θα είναι αυτοί"...
..."Δύσκολο πράγμα να μην χωράς πουθενά. Μα δεν αξίζει να παλεύεις να "προσαρμοστείς" για να χωρέσεις εκεί που νιώθεις στρίμωγμα. Κοίτα να χωράς πρώτα στο δέρμα σου. Να μην προδώσεις εσένα"...
.."Χτες με πετυχαίνει η εβδομηντάχρονη γειτόνισσα. Με σταματάει:
- Εχεις βαμμένα τα μάτια σου;
- Ναι .
- Να σε ρωτήσω κάτι; Εισαι γκέι; - Είμαι ναι.
- Ετσι ρώτησα παιδί μου, δεν το είπα για κακό. Αυτά δεν τα διαλέγεις, έτσι κι αλλιώς. Εγώ χάρηκα και με το σύμφωνο. Εσύ έχεις σύντροφο;
- Οχι, δεν έχω.
-Να εγώ αν ήσουν παιδί μου, μόνο γι' αυτό θα στεναχωριόμουν. Που δεν έχεις κανέναν.
Δεν κρατήθηκα, την αγκάλιασα. Γιατί τελικά η ανθρωπιά δεν είναι θέμα μόρφωσης, ούτε δουλειάς, ούτε ηλικίας, ούτε λοιπών στερεοτύπων. Είναι στον άνθρωπο"...
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ζακ Κωστόπουλου ''ΖΑΚ/ZACKIE OH"
O Zακ δολοφονήθηκε σαν σήμερα, πριν από δυο χρόνια, από δυο φασιστοειδή, οχτώ μπάτσους και δεκάδες αμέτοχους- συμμέτοχους περαστικούς ...
Δημοσίευση σχολίου