Θρησκευτικό ποίμνιο με IQ πόμολου.

Του Γ. Γ

Διάβασα το κείμενο του συντρόφου Μήτσου όπου έχει πάρει στο δούλεμα του καλόγερους που από κεκτημένη ταχύτητα στις μετονομασίες, όπως το κρέας όποτε γουστάρουν το βαφτίζουν ψάρι, έτσι και τώρα τον κορονοϊό, ο οποίος φαίνεται ότι έχει αδυναμία στους ρασοφόρους του "αγίου" όρους, τον ονόμασαν γρίπη.

Ετσι για τον χαβαλέ, λοιπόν, επισκέφτηκα την ιστοσελίδα ekklisiaonline που είναι και η πηγή της είδησης.

Σκέτο "περιβόλι" για το θρησκευτικό ποίμνιο με IQ πόμολου.
Θα σταυροκοπηθεί διαβάζοντας το νέο "θαύμα" μιας Χριστιανής που έπασχε από κρίσεις πανικού και την "σταύρωσε στο τέλος της Παρακλήσεως ο π Αντώνιος με τον Τίμιο Σταυρό" με αποτέλεσμα "τις επόμενες ημέρες πραγματικά δεν είχα τόσο ακραίες εκφάνσεις του φαινομένου".
Θα πει τρεις φορές το "πάτερ ημών" για να αποφύγει την "νέα παράξενη δαιμονική παγίδα" που έσκασε κέρατα.
Θα προσευχηθεί για την μακροημέρευση του δεξιού ψάλτη πληροφορούμενος για το "ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κ. Τσιόδρα για τον 85χρονο μοναχό ο οποίος νοσηλεύεται διασωληνωμένος στη ΜΕΘ για περιστατικά Covid-19"

Μέχρι εδώ αμήν και οι ψαλμοί για πάρτι τους. Δικός τους είναι ο άμβωνας, ότι τροπάρια γουστάρουν λένε. Το παρακάτω απολυτίκιο τους όμως επιδέχεται αφορισμό σύμφωνα με την εκκλησιαστική γλώσσα, σφαλιάρες σύμφωνα με το πεζοδρομιακό λακιρντί.

Αφού τα πάνε μια χαρά να σερβίρουν καθημερινά δυο-τρία, "θαύματα", να μας αναλύουν τις προφητείες του "αγίου" Παϊσιου, και να μας προφυλάσσουν απ' τους "πειρασμούς" του "τρισκατάρατου", τι θέλουν και και προσπαθούν να μιμηθούν τον Ιωάννη της "Αποκάλυψης";

Κάτι τέτοιες ανοησίες όπως του "Ευαγγελιστή" βρήκαν και ανέγραψαν από κάποιοι θρησκευτικό βιβλίο οι συντάκτες της ekklisiaonline. Πάνε να μας παρουσιάζουν δεσποτάδες και άλλους ρασοφόρους σαν "αρχάγγελους της επανάστασης του 1821". 

Το "αγιασμένο" κουτόχορτο που τρώει το ποίμνιο αυτού του ιστότοπου θα κατεβάσει αμάσητο κι αυτό το παραμύθι.

Για τον δικό μας όμως κόσμο είναι ευκαιρία να παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου - «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821», για τον ρόλο του παπαδαριού στα χρόνια της τουρκοκρατίας: 

«Η Εκκλησία έπαιρνε μάλιστα από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο, που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στο αλέτρι ή τα άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο ... Μ΄ όλον τον αγώνα και τον τυραγνισμό του [ο μικροαγρότης] τίποτε δεν του απόμεινε, επειδή ερχόταν ο φορατζής, ο δεσπότης, ο κοτζάμπασης κι ο τσορμπατζής και του το έπαιρναν. Δεν ήταν τόσο ο Τούρκος αγάς που ερχόταν σε επαφή με τον αγρότη, ούτε ο σούμπασης, ήταν ο χριστιανός προύχοντας και ο δεσπότης που, με το να είναι με την τουρκικήν εξουσίαν, με χίλιους δυο τρόπους έγδυναν τον ραγιά γεωργό και δουλευτή».

 Οπως αναφέραμε και σε περασμένη ανάρτησή μας η εκκλησία στο επίπεδο του ανώτερου και ανώτατου κλήρου της αποτελούσε στήριγμα της οθωμανικής εξουσίας, βραχίονα ιδεολογικής πυγμής και φορολογικής επιβολής στους θρησκόληπτους ραγιάδες.

Η ίδια εκκλησία είχε αφορίσει τον Ρήγα Φεραίο, για τον οποίον ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε' και οι συνοδικοί του είχαν αποφανθεί ότι ήταν «διεφθαρμένος τη φρένα, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους»!