Ονόματα δε λέμε, όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο εθνικός μας ρουφιάνος. Ακόμα κι ο ίδιος το κατάλαβε, παρά το IQ ραδικιού που έχει.
Ο εθνικός μας ρουφιάνος είναι πολύ στενοχωρημένος, ράκος. Οι φίλοι του οι ναζί, αυτοί που κατέβαιναν μαζί στις συγκεντρώσεις και ξεβρακώνονταν για τη «Μακονία» (ή κάπως έτσι), θα πάνε φυλακή. Για λίγο, αλλά θα πάνε.
Και τι θα κάνει χωρίς τους κολλητούς του, τους φονιάδες; Πως θα χτυπάει τους «Κομμουνιστάς»;
Αντί να κρυφτεί στον υπόνομο, που είναι το φυσικό του περιβάλλον, προκαλεί. Βρίζει ανθρώπους σύμβολα. Ανθρώπους που, αν ζούσαν και τους έβλεπε μπροστά του, θα τα έκανε πάνω του.
«Γιατί ασχολείσαι με δαύτον»; Με ρωτάτε. «Είναι θέμα ψυχιάτρων».
Σωστά, αλλά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Τον τρέφουμε εμείς. Όπως ήταν απαράδεκτο και ντροπή που ήταν οι ναζί εγκληματίες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έτσι είναι ντροπή που είναι βουλευτές, κηφήνες, ρουφιάνοι, καταχραστές, απατεώνες, ψεύτες, παιδεραστές, δοσίλογοι κι άλλα ανθρωποφάγα ζώα.
Το κόλπο του ρουφιάνου είναι το εξής: Θέλει να τον πούμε «μαλάκα», να μας αρχίσει στις μηνύσεις! Και βέβαια να χαρούν τα ορφανά του Κασίδα και των άλλων ναζί.
Αλλά δεν θα του κάνω το χατίρι. Ούτε όνομα θα πω, ούτε φωτογραφία θα δείξω. Ξέρουμε όμως όλοι ποιος είναι. Και κυρίως τι είναι: Φασιστομαλάκας! Ένας ελεεινός συκοφάντης, ένας τιποτένιος δειλός, ένα σκουριασμένο καρφί. Ένα παλιοτόμαρο.
Ένας ψεύτης που κανονικά θα έπρεπε να έχει χίλιες δυο καταδίκες για τις συκοφαντίες και τις ύβρεις που είπε.
Αυτά προς το παρόν. Τον αφήνω να πενθήσει τους δολοφόνους της παρέας του. Να πενθήσει και για όσους νοσταλγεί.
Τον Χίτλερ, τον Παπαδόπουλο, το Χανς το Γκεσταπίτη
Εκεί να παν να πέσουν όλοι, εκεί να παν να πέσουν όλοι,
Φονιάδες - κτήνη - ακροδεξιοί, φονιάδες - κτήνη - ακροδεξιοί. Οε – οε – οε – οε.
Και για τα μπάσταρδα του Χίτλερ και για τα μπάσταρδα του Χίτλερ
Τους έχουμε από μια θηλιά, τους έχουμε από μια θηλιά. Και ένα λαάκκο με σκατά.
Αν θίχτηκε κάποιος, λέω απλά πως όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται…
Δημοσίευση σχολίου