"Πως η ανάγκη, γίνεται Ιστορία" ...
Ιστορία, που γράφεται από δυο άσπρες μπλούζες σ' ένα θλιβερά διάδρομο νοσοκομείου ...
Κάπου στη Κοζάνη.
Κάπου στη Κοζάνη.
Στους θαλάμους με τη θλιμμένη Εφη, την απελπισμένη Σπανού, και τόσες άλλες ιστορίες πόνου ...
Δυο γαντοφορεμένα χέρια που κρατούνται σφιχτά, δυο ασπροντυμένα σώματα, που εκπέμπουν αλληλεγγύη, ανθρωπιά, και τόση, μα τόση ελπίδα!!!
Υ.Γ: Ετσι γράφουν τους στίχους τους οι αληθινοί ποιητές κ. Γαλάνη. Κοιτούν το φόβο, την αγωνία, την κόπωση στα μάτια, και τα εξορκίζουν με πράξεις αγάπης και δοτικότητας ...
***
"Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. Από το τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το, και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.”
Μ. Μπρεχτ
+ σχόλια + 2 σχόλια
Νέες σοφές παροιμίες
“Όταν οι άνθρωποι πεινάνε, τους βοηθάμε. Αν δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε το βουλώνουμε και δεν τους κάνουμε παρατηρήσεις”.
“Για την υπόθεση #Γαλάνη, μια φίλη σχολίασε στο fb: Ανάμεσα σε δύο, είμαστε πάντα με αυτόν που ταΐζει πεινασμένους. Αυτό”.
“Όταν ο άλλος είναι σκατάνθρωπος στέλνει μπάτσους στον “άλλο άνθρωπο””.
“Με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, ξεβρακώθηκε το 70% των "καλλιτεχνών". Το υπόλοιπο 30% που είχε απομείνει, ξεβρακώνεται με την νέα κρίση της πανδημίας και της φτώχειας. Καμία έκπληξη”.
Με ανάρτησή της στο Facebook, η Δ. Γαλάνη γράφει:
«Διαβάζοντας όσα έχουν γραφτεί τις τελευταίες ώρες στα social media θα ήθελα να τοποθετηθώ για να κλείσει αυτό το θέμα οριστικά και να αποφευχθούν οι παρανοήσεις. Σήμερα το μεσημέρι, βγαίνοντας με το αυτοκίνητο για να πάω στον γιατρό μου, συνάντησα περισσότερα από 80 άτομα συγκεντρωμένα στην γωνία έξω από το σπίτι μου. Άλλοι ήταν σε σειρά και άλλοι ήταν μαζεμένοι σε μικρές παρέες. Ρώτησα μία κοπέλα για το τί συμβαίνει και με ενημέρωσε ότι η ίδια ήταν εθελόντρια και ότι στην απέναντι γωνία γινόταν διανομή συσσιτίου. Έκανα την βόλτα του τετραγώνου και διαπίστωσα ότι η ουρά αυτή είχε μεγαλώσει πολύ και γι' αυτό επέστρεψα στο αρχικό σημείο όπου βρήκα μία άλλη εθελόντρια και την ενημέρωσα για αυτό που μόλις είχα δει, ότι δηλαδή επειδή είναι στενός ο δρόμος είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και είχε δημιουργηθεί συνωστισμός. Της πρότεινα λοιπόν να τοποθετήσει την ουρά κατά μήκος της Μεγάλου Αλεξάνδρου που είναι μεγαλύτερος και φαρδύτερος δρόμος για να δημιουργηθεί μία μεγαλύτερη και σωστή ουρά. Μου απάντησε ότι γνώριζε πως αυτό ήταν πρόβλημα και ότι προσπαθούσε να βρει λύση. Της είπα ότι όντως πρέπει να διευθετηθεί το θέμα και έφυγα για το ραντεβού μου. Από εκεί και πέρα εγώ δεν έχω καμία σχέση με οτιδήποτε έχει συμβεί. Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας»
Δε βλέπω όμως να σας πιστεύει ο κόσμος.
Γι' αυτό θα σας προτείνω κάτι.
1. Οργανώστε εσείς καλύτερα μια διανομή συσσιτίου στους φτωχούς συνανθρώπους μας.
2. Στη θέση σας, θα απαιτούσα από την αστυνομία να πει δημόσια το όνομα εκείνου που ενοχλήθηκε από την παρουσία των απόρων συνανθρώπων μας. Που δεν τον/την ενόχλησε η φτώχεια, η ανισότητα, η αδικία, αλλά τα θύματα.
Με δυο λόγια σας καλώ να δείξετε έμπρακτα πως εννοείτε αυτά που γράφετε. Ευχαριστώ.
Όσο για το δρόμο ακόμα και ακριβώς έξω από το σπίτι μας είναι δημόσιος. Δεν είναι δουλειά μας να μετράμε πόσοι είναι σε αυτόν, αλλά να βοηθάμε όσους μπορούμε.
Φροντίζουμε να τηρούμε τις αποστάσεις εμείς. Αυτό αρκεί. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τον τροχονόμο στους άλλους, έχουν προσληφθεί πάρα πολλοί στην αστυνομία.
https://www.aixmi.gr/index.php/galani-interview/
Ανεμόμυλος η Γαλάνη.Όπου μυριζει επιδοτηση πηγαινει
Δημοσίευση σχολίου