Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Ο υπουργός κεφαλαιοκρατικής "ανάπτυξης" ομιλεί περί της "ιερότητας" του χώρου στον οποίο ξεκουράζεται, μετά τις δραστηριότητές του, ένας κάποιος κύριος "τζάμπο" ή "τούρμπο" καπιταλιστής. Κάποιος, οποιοσδήποτε, παρόμοιος κύριος που έχει στη δούλεψή του κάμποσους εργάτες, και που θέλει αυτές οι ανθρώπινες μηχανές του να εντείνουν ως το έπακρο τη λειτουργία τους όλη την εβδομάδα, επί δώδεκα ώρες το λιγότερο τη μέρα, μεταφέροντας και πουλώντας εμπόρευμα, το οποίο μετατρέπεται πωλούμενο σε πολύ περισσότερο χρήμα για τον κ. "τούρμπο".
Τάραξαν κάποιοι αναρχικοί - λέει- την αδιατάρακτη ησυχία και το έργον του κυρίου κεφαλαιοκράτη. Το κράτος καλείται να επέμβει, προστατεύοντας τα ...ιερά και τα όσια!
Περί ιερών και οσίων λοιπόν ο λόγος του κ. υπουργού... Τα μόνα, λοιπόν, "ιερά και όσια" της δεξιάς είναι το αδιατάρακτο καπιταλιστικό κέρδος, η απρόσκοπτη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και φυσικά η εξαργύρωση αυτών των υπηρεσιών που παρέχονται αφειδώς κι αδιαλείπτως στην τάξη των εκμεταλλευτών από τα πολιτικά στελέχη του δεξιού κατάμαυρου εσμού.
Στην κυβέρνηση να βρίσκονται και να νέμονται το "δημόσιο χρήμα" -αυτό είναι το αντάλλαγμα μιας τόσο ιερής σχέσης σαν των αστών πολιτικών με τους κεφαλαιοκράτες βιομηχάνους, εμπόρους κλπ....
Αντιστρόφως: Η κεφαλαιοκρατία, ο κάθε "τζάμπο" ή "τούρμπο" εκμεταλλευτής, ως άρχουσα τάξη, αναθέτει αποστολή, καθορίζει στόχους, δίνει υπουργεία και πληρώνει αδρά τη συντήρηση, το "ευ ζην", ενίοτε δε και τον ασύδοτο παρασιτικό βίο κάθε πολιτικού υπηρέτη των συμφερόντων του (του κάθε παρόμοιου πολιτικάντη, σαν τους Μητσοτάκη, Χρυσοχουντίδη, Μπουμπούκο και Σία), για να μπορεί η άρχουσα τάξη να γδέρνει απρόσκοπτα την εργατική δύναμη και να μετατρέπει το κλεμμένο εργατικό αίμα σε κέρδος, σε χρήμα και κάθε μορφής νέο κερδοφόρο κεφάλαιο.
Φυσικά το ίδιο με την κλασική δεξιά πράττουν και τα ψευτοσοσιαλιστικά-ψευτοαριστερά δεκανίκια των "τούρμπο" και των "τζάμπο" του κεφαλαίου. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτά τα πολιτικά τσιράκια (παλιότερα τα "παΣΟΚάκια", νεωστί δε τα "τσιπράκια") συνήθως καμουφλάρονται πίσω από "φιλολαϊκά" φούμαρα λογοκοπίας, ενώ η παλιάς κοπής δεξιά καμαρώνει σαν το γύφτικο σκεπάρνι για το ρόλο του μαντρόσκυλου, του κεχαγιά και του μισθοφόρου λακέ όλων των (τούρμπο-τζάμπο κ.λπ.) εκμεταλλευτών, των αφεντικών της.
Δεν κρύβει η δεξιά το απαίσιο σαρακοφαγωμένο μούτρο της. Είναι έχιδνα θανατηφόρα και καυχάται γι' αυτό, αφού πιστεύει και διακηρύσσει ότι η ζούγκλα αποτελεί τον ... αιώνιο φυσικό νόμο της ανθρωπότητας.
Άλλωστε, η αποστολή και η δράση των Μητσοτάκηδων, του Χρυσοχουντίδη και του Μπουμπούκου είναι τέτοια που δεν μπορεί να φτιασιδωθεί με κανένα βερνίκι και μάλιστα τώρα, όταν ζούμε σε εποχές όπου η αλαζονεία της αστικής εξουσίας δεν νιώθει καν την ανάγκη να καμουφλαριστεί το έργο της, το όργιο εναντίον των εργαζομένων.
Η εργατική τάξη πρέπει να γνωρίζει καλά όλους τους απαίσιους αυτούς εχθρούς της, κάθε μάρκας, κάθε κοπής και παραλλαγής, για να τους πολεμήσει οργανωμένα, συστηματικά, αποτελεσματικά και να τους συντρίψει. Αν εξακολουθεί να αυταπατάται, θα συνεχίζεται για αυτήν το μαρτύριο του Σισύφου.
Δημοσίευση σχολίου