Πολιτική νεκρολογία για τον Θεοδωρικάκο.

Aλλαξε στρατόπεδο, ύμνησε τον Κυριάκο, έλαμψε και ξαφνικά έσβησε. Ο αρχηγός έκλεισε τον διακόπτη. Η βάσκανη μοίρα του Τάκη Θεοδωρικάκου δεν διδάσκει μόνο ότι ο πρώιμος κομμουνιστής και ύστερος σοσιαλιστής όσο κι αν εμφανίζεται ως όψιμος εθνικόφρων, όσο κι αν λιβανίζει τον αρχηγό, όσο κι αν γλείφει εκεί που έφτυνε, παραμένει ξένο σώμα για την ακραιφνή Δεξιά.

Διδάσκει και ότι ο Νονός Μητσοτάκης όσο εύκολα ευνοεί, στηρίζει και φωτίζει τους αυλικούς του, άλλο τόσο εύκολα τους παραδίδει στο σκότος. Στο έρεβος. Τσιμέντωμα και φούντο στην ανωνυμία του απλού βουλευτή. Χωρίς πρόσβαση στον αρχηγό, χωρίς ούτε μάτι να δακρύσει στην παράταξη ο Τάκης μάς τελείωσε. Μπλουμ και πάπαλα. 

Οι αιτίες της δυσμένειας και της θλιβερής για τον ίδιο, αλλά χαρμόσυνης για πολλούς πτώσης παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό.

Λέγεται ότι τα χάλασαν στη διανομή -θέσεων και επιρροής, μη βάζετε άλλα στο μυαλό σας- με τον ανιψιό. Ψιθυρίζεται ότι είχαν παγώσει οι σχέσεις του με τον Γερα-πετρίτη. Ενώ οι πιο εμπαθείς μουρμουρίζουν στα τοξικά σαλόνια ότι ήταν μοναχοφάης και αγνοούσε την αρχή της κατά Κυριάκον συλλογικότητας. Τρέχα γύρευε. Το σίγουρο είναι ότι ο τελευταίος ανασχηματισμός ήταν ανασχηματισμός αποκεφαλισμού. Εκτέλεσης. Τσιμεντώματος. Οχι κάποιων από τη διμοιρία που τα έχουν κάνει μούσκεμα στον τομέα τους. Ακόμη κι ο ανεκδιήγητος Βρούτσης στα μαλακά έπεσε. Εκείνος που την πλήρωσε ήταν ο Τάκης.

Τούτων δοθέντων του αξίζει μια πολιτική νεκρολογία. Διότι ο Θεοδωρικάκος ήταν ο άνθρωπος που έθεσε στην υπηρεσία του Μητσοτάκη την επαναστατική του προϋπηρεσία. Που του προσέδωσε ένα κάποιο λούστρο πολιτικής ανεξιθρησκίας, ακόμη και προοδευτισμού. Που τον στήριξε επικοινωνιακά με όλα τα εργαλεία όχι μόνο της GPO, της γνωστής εταιρείας των Θεοδωρικάκου – Καλογρίτσα αλλά και της agit-prop: αγκιτάτσιας – προπαγάνδας, αν αγνοείτε την κομμουνιστική αργκό. Και τον υπηρέτησε πιστά όχι μόνο δωρίζοντάς του το κομμένο του κεφάλι με τα μεγάλα κέρατα, του πρώην γραμματέα της ΚΝΕ, για να το αναρτήσει πάνω από το τζάκι του.

Αλλά και ανυμνώντας όπου βρισκόταν κι όπου στεκόταν το δημοκρατικό ήθος, την ανανεωτική αύρα και τη ριζοσπαστική βούληση του αρχηγού.

Πλην όμως ο Νονός παραμένει Νονός και φέρεται σαν Νονός ακόμη κι αν ενδύεται τον χιτώνα του Αϊ-Γιώργη ή του Μωυσή.

Και όταν ο Μητσοτάκης έκρινε ότι έπρεπε να τιμωρήσει τον πιστό του υπηρέτη διέπραξε το τσιμέντωμα χωρίς κανέναν δισταγμό. Χωρίς τύψεις. Χωρίς καν μια λέξη παρηγοριάς για το θύμα της αχαριστίας του. Ετσι που ο Τάκης να λούζεται σήμερα αυτό που κανένας άνθρωπος, πολύ περισσότερο πολιτικός, δεν θέλει να λουστεί: τη χαιρεκακία νέων εχθρών και παλιών φίλων και συντρόφων που αγάλλονται με το μπλουμ. Αξιος!

Πηγή: Ι.Σ. Καριώτης – Documento