Αυτή την στιγμή δεν έχει σημασία να εστιαστούμε αν απόφαση της κυβέρνησης να δικάσει σε θάνατο τον απεργό πείνας, ή αν εκτελεί εντολές που πήρε από την Αμερικανική Πρεσβεία. (Το δεύτερο ενδεχόμενο φαντάζει και το πιο πιθανόν, αφού μένει ακλόνητη στην θέση της βρισκόμενη απομονωμένη ακόμα και από πυλώνες του συστήματος όπως είναι η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων).
Σήμερα, αυτό που έχει σημασία και απαιτείτε είναι να βγει μαζικά στους δρόμους ο λαϊκός παράγοντας, ο μόνος που μπορεί να αποτρέψει αυτό το κυβερνητικό έγκλημα.
Η κυβέρνηση γνώριζε από την στιγμή που πήρε αυτή την απόφαση να καταστρατηγήσει και τους δικούς της νόμους ότι ο Δ. Κουφοντίνας δεν θα υπέκυπτε στους εκβιασμούς της.
Ξέρει ακόμα ότι άτομα από την στόφα του Δημήτρη δεν υποχωρούν όταν ξεκινήσουν έναν δίκαιο αγώνα.
Αυτό που όμως δεν γνωρίζει η δολοφονική κυβέρνηση του Μητσοτάκη, είναι ότι οι σχεδιασμοί που έχει κάνει στα χαρτιά μαζί με το επιτελείο του Χρυσοχουντίδη, για το πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση που θα προκύψει μετά τον θάνατο του απεργού πείνας, θα αποδειχθούν κενό γράμμα. Και θα είναι πολύ οδυνηρό γι' αυτή όταν το αντιληφθεί.
Δεν χρειάζεται να έχει κανένας οξυμένη πολιτική αντίληψη για να καταλάβει τι επικρατεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία, σχετικά με την κυβερνητική αντιμετώπιση του απεργού πείνας. Και μόνο να διαβάσει κάποιος μερικά από απ' τα 20.000 (!) σχόλια που δημιουργήθηκαν, μέσα σε λίγες ώρες στην σελίδα της προέδρου της δημοκρατίας στο f/b to καταλαβαίνει:
Δημοσίευση σχολίου