Αγαπητοί σύντροφοι, διαβάζοντας το χτεσινoβραδινό δημοσίευμα για τα νέα δημοσιογραφικά κατορθώματα του εκδότη της εφημερίδας "Το Ποντίκι", και αναλογιζόμενος όλη αυτή τη μέχρι σήμερα διαδρομή της ιστορικής μεταπολιτευτικής σατιρικής εφημερίδας, της οποίας έτυχε να είμαι τακτικός αναγνώστης από την πρώτη σχεδόν στιγμή της έκδοσής της, θέλοντας και μη, εντελώς αυθόρμητα όπως λένε, κάθισα και έγραψα μονοκοπανιάς, με τη μορφή σατιρικών δεκαπεντασύλλαβων τις παρακάτω σκέψεις μου.
Ας τις αφιερώσουμε σε όλους τους φίλους αναγνώστες:
Ένα ΠΟΝΤΙΚΙ κάποτε και πού βαδίζει τώρα!
Κρίμα μεγάλο κι άδικο βαρύ, χωρίς συγνώμη,
μια εφημερίδα ιστορική με παρελθόν, με γνώμη,
με θάρρος, φαντασία, ορμή, συνείδηση, μεράκι
να τη σπαράσσει, τελικά, το πιο κακό σαράκι...
Φωνή προόδου, λευτεριάς, μαζί και προσδοκίας
για δίκαιο μέλλον, φωτεινό, μιας νέας κοινωνίας
υπήρξε απ' το ξεκίνημα και για τριάντα χρόνια
με όπλο του τη σάτιρα, και μ' έρευνες-κανόνια,
τ' άπιαστο, τ' άφταστο, μικρό μ' αγέρωχο, ΠΟΝΤΙΚΙ,
που σ' όλους γέλιο χάριζε και γνώση-τεφαρίκι!
Ξεσκέπαζε το σύστημα της μαύρης αδικίας,
ξεμπρόστιαζε της δεξιάς -κι απάσης εξουσίας-
έργα φρικτά και βρωμερά, κλεψιάς και τυραννίας...
Σκόρπιζε όραμα αλλαγής του κόσμου αυτού του σάπιου,
χωρίς ποτέ να χαριστεί ούτε ΠΑΣΟΚου ή κάποιου
πού 'κανε τον "αριστερό" στα λόγια, αν κι η ουσία
ήταν πως μας κορόιδευε κι έφτιαχνε περιουσία.
Ήταν σημείο αναφοράς του κάθε δημοκράτη,
αριστερού, σοσιαλιστή, μα και του επαναστάτη
Έδινε βήμα προβολής απόψεων και λόγου,
έγινε ακόμη όργανο έκφρασης και διαλόγου
για κάθε τίμιον άνθρωπο -κι ενάντια στην ξεφτίλα,
π' απλώνει μ' αδιαντροπιά η τελική σαπίλα
του αγύρτη καπιταλισμού παντού στη γης τη δόλια,
του ιμπεριαλισμού η ψευτιά, τα ντόλλαρς και τα βόλια...
Μέσα σε βαρβάρους καιρούς μιας άθλιας κατρακύλας,
διεθνούς οπισθοδρόμησης για τους λαούς και νίλας
βρέθηκε το ΠΟΝΤΙΚΙ εμπρός σε βάσανα καινούργια,
καθώς η φτώχεια κι η σκλαβιά επέλαυναν με φούρια...
Γέρασε κι ο εκδότης του, βρέθηκε στην ανάγκα
πήγε λοιπόν, το πούλησε και ...τό 'φαγε η μαρμάγκα!
Στα χέρια πέρασε κι αυτό της τάξης των αρχόντων
κι αντί για φάρος γίνηκε λάκκος βαθύς λεόντων.
Βλογάει και καπιταλισμό κι εξάρτηση και τ' αλλά
δείχνοντας πού μας οδηγεί (να κάνουμε... τραμπάλα!)
η στόχευση στους οβολούς που δίνει η εξουσία,
για όσους αυτό το καθεστώς ξεπλένουν κατ' ουσία...
Και 'κεί που πρώτα έφτυνε τ' αράχλου Μητσοτάκη,
του γέρου, του καλά γνωστού, όλα τ' απαίσια "ράκη"
μιας βρώμικης πολιτικής, (θατσερισμός κι απάτη!)
τώρα πια γλείφει δουλικώς του "γιου του αποστάτη"
έργα τα τρισχειρότερα (χούντα-σκλαβιά και ξύλο)
και καμαρώνει που η μηλιά σκάρωσε τέτοιο μήλο!
Κι αντάμα τα στελέχη του υμνεί κι όλο δοξάζει,
φαίνεται πως ...συμβόλαια εκτελούνται κι έχει ... χάζι
να βλέπεις πώς της συμφοράς "ρόπαλα κι αστυνόμοι"
βαφτίζονται της ...φύσεως της αιωνίου νόμοι!!
Το φύλλο γίνηκε λαπάς, σκάρτεψαν πλέον όλα,
αφότου πέρασε η γραμμή του ...Αντώνη Δελατόλα!
Λιβανωτός στο σύστημα και στους τρανούς "προστάτες"
όταν η εφημερίδα πια είν' για να κάνει πλάτες ..
Συμπέρασμα και δίδαγμα, σύντροφοι, αυτό μεγάλο:
τον Τύπο το κεφάλαιο τον θέλει ... παπαγάλο!
Άμα λοιπόν δεν έχει πια τα πρότερα προσόντα,
τότε αποχαιρετήστε τον, στροφή ... εκατόν ογδόντα!
Ας δώσουμε την προσοχή σ' άλλα, καινούργια Μέσα
που στέκονται στο πλάι μας, που έχουν τιμή και μπέσα!
Κι αν το ΠΟΝΤΙΚΙ ξόφλησε και πέρασε στη μπάντα,
διαβάστε ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ, κρατήστε όλοι αγάντα!
Δημοσίευση σχολίου