Και ενώ το πανελλήνιο, δια των ΜΜΕ, βοούσε από τις καταγγελίες θυμάτων σεξουαλικής, σωματικής, ψυχολογικής, εργασιακής βίας στο χώρο του αθλητισμού και του θεάματος, ξαφνικά, όταν δημοσιοποιήθηκε καταγγελία κατά επώνυμου δημοσιογράφου, με ισχυρές θέσεις και διασυνδέσεις με το κυβερνών κόμμα, σαν να αρχίζει να πέφτει ένα πέπλο σιωπής, από τα λαλίστατα ΜΜΕ.
Λένε πολλοί, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Και έχουν δίκιο!
Αλλά πρέπει να σταθούμε σε αυτή την περίπτωση, όπως και στις άλλες, βεβαίως, αλλά και για ένα λόγο παραπάνω.
Γιατί εδώ έχουμε μια γυναίκα, δημοσιογράφο, που, όταν υπέστη την απόπειρα βιασμού από τον προϊστάμενό της, με τα παιδιά της να κοιμούνται στο διπλανό δωμάτιο, αυτή με δύναμη ψυχής
● σε ζωντανό χρόνο
● το κατήγγειλε επώνυμα στις αρχές και
● κατέθεσε μήνυση κατά του επίδοξου βιαστή της.
Αυτή η γυναίκα, όμως, που λειτούργησε με τόση ευπρέπεια και μέσα στα απόλυτα νόμιμα θεσμικά πλαίσια, δεν ξέρω, αν ξέρετε, τι θα αντιμετωπίσει στο δρόμο της δικαστικής διερεύνησης, στη μάχη του ακροατηρίου.
Ένα Γολγοθά!
Όπου το θύμα ξεφτιλίζεται μέχρι τελικής εξόντωσης από κάθε πλευρά.
Όπου στην ουσία και de facto δικάζεται το θύμα, γιατί κάπου, κάποτε ίσως και να είχε χαμογελάσει στο βιαστή της
Όπου το θύμα σε κοιτάει απελπισμένα, σαν να ζητά μια άδηλη βοήθεια, πέρα από τη νομική υποστήριξη, όταν του γίνονται προβοκατόρικες και ερωτήσεις ντροπής, από τους δικηγόρους του κατηγορουμένου, αλλά, και το πιο αποκαρδιωτικό, από την έδρα..
Εκεί, που προσβλέπει δηλ., για την δικαίωση.
Όποια/ος δεν έχει παρακολουθήσει δίκη βιασμού, ή γενικά δίκη για οποιοδήποτε από τα εγκλήματα τα σχετιζόμενα με προσβολές της γενετήσιας ελευθερίας, δεν έχει δει τίποτα!
Δεν έχει δει έως που φτάνει η ποταπότητα, η μοχθηρότητα του ανθρώπου, στο πρόσωπο του θύτη.
Δεν έχει διαπιστώσει το μέγεθος της απανθρωπιάς της δικαστικής εξουσίας.
Δεν έχει νιώσει την δύσοσμη ανάσα του κοινού στο ακροατήριο, που λέει " εε σίγουρα, τα θελε κι αυτηνής ο κώλος της".
Γι' αυτό και για άλλα πολλά είναι σημαντική αυτή η καταγγελία, αυτή η μήνυση, που κατέθεσε η γυναίκα αυτή.
Γιατί αυτή η γυναίκα θα οδηγηθεί στην Αρένα!
Και εκεί δεν μπορεί να είναι μόνη, δεν πρέπει να είναι μόνη!
Στο δρόμο μιας σκληρής μάχης, που επέλεξε, θα είμαστε κοντά της και μαζί της, για όσο θελήσει να το πάει..
+ σχόλια + 1 σχόλια
Πολ] σωστό το κείμενο και πραγματικό.
Δημοσίευση σχολίου