Χτες 25 του Μάρτη 2021, ο ιστότοπο μας, δημοσίευσε ένα μικρό βίντεο τραβηγμένο σε σούπερ μάρκετ της αλυσίδας του κ. "Μασούτη".
Εκεί λοιπόν έχει στηθεί μία μεγάλη ελληνική σημαία πάνω από τα ψυγεία με τα τυριά, τα γάλατα και τα βούτυρα, ενώ τα μεγάφωνα του ταμείου του καταστήματος παιανίζουν υπερήφανα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, τον εθνικό ύμνο, προς τιμήν της χθεσινής επετείου.
Καταπληκτικό το βίντεο, σταλμένο από αναγνώστη της ιστοσελίδας. Και προσφέρεται πραγματικά για μερικούς ... φιλοσοφικούς και ποιητικούς στοχασμούς!
Για να σμίξει η πραγματικότητα με τα ... ιδεώδη και τα οράματα της τάξης των κεφαλαιοκρατών μας
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Για τον κάθε παρόμοιο κ."Μασούτη", δηλ. για κάθε μεγάλο ιδιοκτήτη σούπερ μάρκετ, στην Ελλάδα και όπου γης, από το παραπάνω βίντεο συνάγεται αμέσως και χωρίς αμφισβήτηση, ποια είναι η πραγματική "πατρίδα του":
Είναι ασφαλώς η αλυσίδα των μαγαζιών του, είναι το αδιάκοπο αλισιβερίσι μέσα στα καταστήματα αυτά και πρωτίστως είναι το ...ταμείο εκάστου καταστήματος! Αυτό το τελευταίο μάλιστα είναι σίγουρα ο ομφαλός της Γης ή μάλλον, για να εκφραστώ με μεγαλύτερη ακρίβεια, είναι το κέντρο του ... σύμπαντος!
Κι αν σήμερα αυτή την πατρίδα του ο κάθε παρόμοιος κ. "Μασούτης", στην Ελλάδα και όπου γης, τη διακοσμεί με τις σημαίες ενός κάποιου έθνους και την ποικίλλει με την υπόκρουση ενός κάποιου δεδομένου "εθνικού ύμνου", σίγουρα το όραμά του, το βαθύτερο ιδανικό του για το μέλλον είναι άλλο. Και δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό: Αχ, και να μπορούσε, λέει, να έχει αυτός τη δική του την αποκλειστική σημαία που να κυματίζει πάνω στον τόπο ολόκληρο, που να είναι πλέον ιδιοκτησία του!
Μια τέτοια παντιέρα, να πούμε, σαν εκείνη με το έμβλημα του δολαρίου που διακοσμούσε, στις παιδικές του μνήμες, το σπίτι-θησαυροφυλάκιο του μεγάλου ήρωά του, του θρυλικού ... θείου Σκρουτζ στο περιοδικό ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ!
Αυτό άλλωστε ήταν πάντα το αγαπημένο του ανάγνωσμα. Ενώ η μουσική υπόκρουση του πραγματικά δικού του "εθνικού ύμνου" να είχε, λέει, κάπως διαφορετικούς στίχους, στίχους που να μιλάνε γνήσια και ανυπόκριτα για το μέγα και μοναδικό ιδεώδες της ζωής του, για το χρήμα και την εξουσία!
Να, ας πούμε πως θα ήταν κάτι τέτοιο, ένα ποιηματάκι που να τραγουδιέται βέβαια πάνω στη μελωδία που την ξέρει όλος ο κόσμος που ψωνίζει από τα καταστήματα:
"Σε γνωρίίίζω από την κόψη/ του ευρού την τρομερή/ σε γνωρίίίζω από την όψη/ που τη γης να καταπιεί!/ Απ' τα κόόόκαλα βγαλμένο εργατών και πελατών/ πάντα ποθητό κι ωραίον/χαίρε χρήήμα δυνατόν!/Κι απ' τη μάσα κι απ' τη χάψα/ χαίρε χρήήμα τρομερόό!/ Είσ' ό,τι αγαπώ στον κόσμο/χαίρε ντόόόλλαρ και ευρό!!"
(Ποιος ήταν, βρε παιδιά, εκείνος ο φιλόσοφος, ένας μουσάτος επιβλητικός τύπος, αν δεν απατώμαι, που μας είπε πριν περίπου 160 χρόνια πως ο κάθε παρόμοιος κ. κεφαλαιοκράτης έχει πλέον μεταβληθεί ολοκληρωτικά σε έναν απλό εκπρόσωπο, σε μιαν απλή ανθρώπινη φωνή του ... κεφαλαίου που αντιπροσωπεύει; Ποιος ήταν; Πάει, άρχισαν τα γεράματα κι η λησμονιά! Θυμίστε μου το όνομά του!)
+ σχόλια + 1 σχόλια
Πάντα εξαιρετικά τα άρθρα των συντρόφων, εξετάζουν όλες τις πλευρές ενός θέματος. Καλά έκαναν κι έγραψαν για το σούπερ μάρκετ που έπαιζε τον εθνικό ύμνο και είχε τους υπαλλήλους στρατιωτικό άγημα. Ευχαριστούμε πολύ τον Κώστα που έστειλε το video και φυσικά συμφωνώ με τα όσα έγραψαν οι σύντροφοι.
Εδώ υπάρχει κόλπο. Το κόλπο της διαφήμισης, γι αυτό δεν θα πω το όνομα του μαγαζιού. Το ξέρουμε. Πως είναι κείνος που πουλάει σημαιάκια; Κάπως έτσι. Ο τύπος που το σκέφτηκε, είναι πρώτα και κύρια έμπορος, επιχειρηματίας. Τι θα πει αυτό; Πως πουλάει και αγοράζει τα πάντα.
Σού λέει τι έχει πέραση στις 25 του Μάρτη; Ο μπακαλιάρος κι η εθνική υπερηφάνεια. Αυτά θα πουλήσουμε. Γιατί οι δουλειές δεν πάνε καλά. Κι εδώ θα μιλήσω γενικά και αληθινά.
Με την πανδημία ο τζίρος στα σούπερ μάρκετ αυξήθηκε ενώ άλλοι κλάδοι καταστράφηκαν εντελώς. Όμως δεν αυξήθηκαν τα κέρδη αναλογικά σε όλους. Μάλιστα οι μεγάλοι πήραν πελάτες από τους μικρούς. Οι λόγοι προφανείς. Οργάνωση, εξυπηρέτηση κλπ. Στην πόλη μου το σούπερ μάρκετ που ψωνίζω είδε το τζίρο του να πέφτει.
Ο μεγαλέμπορος όμως δεν αρκείται στο να κλείσει τους μικρούς, θέλει να έχει το μονοπώλιο, αυτός είναι ο σκοπός. Έτσι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού πρώτα θα πηδήξει τους υπαλλήλους, θα τους βγάλει το λάδι και μετά θα αρχίσει τα κόλπα της διαφήμισης. Πάει κι αυτός σαν τον Κούλη, να πιάσει τους ακροδεξιούς πελάτες. Εμείς θα πάμε αλλού.
Βέβαια ένα φασισμό τον βγάλει στους εργαζόμενους. «Προσοχή! Έπαρση σημαίας! Θα ακολουθήσει παρέλαση»! Κάνουν και τη θητεία τους οι ταμίες.
Παρόμοια γίνονταν και επί Παπαδόπουλου. Έβαζαν τη φωτογραφία του προδότη, σημαιοστόλιζαν τα μαγαζιά, κερνούσαν τους στρατιωτικούς, να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο κι ένα βύσμα για ώρα ανάγκης. Στον έλεγχο των βιβλίων πχ.
Κι ο ίδιος ο «κυρ Παντελής» μόλις έπεσε η χούντα, βγήκε και πανηγύριζε! Τον πιάνεις μετά να του ρίξεις ένα χέρι ξύλο, ή καταδικάζεις τη βία; Έχουμε ζήσει τέτοιες καταστάσεις, ξέρουμε.
Που λέτε, είναι και για έχει σούζα τους υπαλλήλους. Είπαμε: «Προσοχή! Εμπρός μαρς! Δεν τρέχουμε, πετάμε λέμε! Άντε ρε στραβάδι, που θέλεις κι άδεια! 10 μέρες υπερορίες! Τι; Αύξηση!; Θες ρε να σε πυροβολήσω; Παρασύρθηκα, να σε απολύσω;»
Έτσι ευχαριστιέται το αφεντικό, όταν ο εργάτης είναι σούζα. Του σηκώνεται το ανήθικο!
Τι να κάνουμε; Ψωνίζουμε από αλλού, απλά πράγματα. Και βέβαια κοιτάμε πάντα ποιότητα και τιμές.
«Είναι καλό το τυρί;
- Σε γνωρίζω από την κόψη...
- Κατάλαβα, άστο θα περάσω άλλη μέρα».
Τι να βάλει; Κομμουνιστικά τραγούδια. Είναι πλούσιος, καπιταλιστής, έχει εργάτες, τους πηδά και δεν θέλει να αλλάξει αυτό. Όμως υπάρχει κι ένας ακόμα σοβαρός λόγος: Οι δεξιοί είναι βλάκες με περικεφαλαία. Εδώ τους πούλησαν κηραλοιφές και νανοβιονικά, δεν θα τους πουλήσει Σολωμό;
Δημοσίευση σχολίου