Κυριακή,7 του Μάρτη 2021. Η υπόθεση Κουφοντίνα, σε σχέση με την περιβόητη αυτή κυρία Σοφία Νικολάου παίρνει πλέον μια καινούργια διάσταση. Η νέα αυτή διάσταση δίνει ακόμη πιο απαίσιες αποχρώσεις στα πολιτικά πεπραγμένα της κυρίας και επιβαρύνει πολύ περισσότερο τη θέση της.
Στη Νικολάου η σημερινή αντιδραστική κυβέρνηση ανέθεσε, ως γνωστόν, κεντρικό ρόλο στην επιχείρηση εξόντωσης του ... τόσο μισητού της πολιτικού κρατούμενου. Της χρέωσε μεγάλο μέρος της βρώμικης αυτής δουλειάς. Και να που αποκαλύπτεται ποια είναι η πολιτική διαδρομή της κυρίας στην προ Κούληδων εποχή.(Όπως θα λέγαμε, στην προϊστορική της εποχή! Στον καιρό που δεν τη γνώριζε η μεγάλη μάζα της κοινωνίας. Προ της υπουργικής γραμματείας, προ των λουσάτων θερινών ταξιδιών εις τας νήσους και της διαχείρισης της πανδημίας στα ... "σωφρονιστικά" ιδρύματα.
Σε μιαν εποχή πολύ πριν από τα ρεπορτάζ και τα σκίτσα του "Ντοκουμέντο"! Γιατί υπήρξε και τέτοια εποχή. Και τι εποχή!) Αναφέρομαι στην αποκάλυψη που έγινε εσχάτως μέσα από σχετικά κείμενα προοδευτικών- αριστερών νομικών, του Ραχιώτη και του Παπαδάκη, αν δεν απατώμαι, που φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά και από παλιά τη Νικολάου, τότε που εμείς οι πολλοί αγνοούσαμε τι φυντανάκι "νιο κι αγνό, καμαρωτό και ντούρο" είχε ήδη φυτρώσει κι αναπτυχθεί στο πολιτικό μας θερμοκήπιο, στα τέλη του 20ου αιώνα.
Οι επαΐοντες λοιπόν του νομικού χώρου πληροφορούν σήμερα κι όλους εμάς που δεν ξέραμε ότι: η σημερινή αδίστακτη θεραπαινίδα μιας μαύρης εξουσίας, στα νιάτα της υπήρξε και αυτή ... ολίγον αριστερή! Ότι έκανε κι αυτή για ένα διάστημα το ... κομμάτι της, την πολιτική της προπαίδεια, το μπάτσελορ που λένε, ως φοιτήτρια νομικής, στην Πανσπουδαστική της (παπαρηγικής τότε) ΚΝΕ, ενώ, λίγο μετά, εις τας αρχάς του 21ου, έκανε... τσιούπ και ...μπραφ!!
Η τσιούπρα μας το γύρισε το χαρτί και αποφάσισε ότι πρέπει πια να ... κορυφώσει την ... επαναστατική της δράση, μέσα από κάποιο σχήμα ακόμη πιο "ντούρο" και "ασυμβίβαστο" ,ένα σχήμα, λέει, των εξωκοινοβουλευτικών ΕΑΑΚ, που άλλωστε τότε είχαν πολύ μεγαλύτερη δύναμη στο φοιτητικό χώρο από την ΚΝΕ!!
Εκεί μάλλον θα τελείωσε η συμμετοχή της στην επανάσταση και με το ... μάστερ αυτό άνοιξε ο δρόμος της πολιτικής καριέρας στην αστική τάξη και στην αντεπανάσταση.
Καριέρα, που κορυφώνεται και φτάνει στο ζενίθ με τη συμμετοχή της κυρίας στη νεο-χουντική κυβέρνηση της τωρινής ακροδεξιάς και ψευδεπίγραφης ΝΔ. Και άμποτε να μην συνεχιστεί με την... προσχώρησή της σε κανένα νεόκοπο ελληνικό αντίγραφο των Λεπέν, μετά την επερχόμενη συντριβή της μητσοτακικής κλίκας...
Γιατί βέβαια, οι Βορίδης, Λαζαρίδης, Χρυσοχοΐδης, Γεωργιάδης (όπως ένας λόγος λέει, κάθε τέτοιος -ιδης,-άδης) άμα δύσκολα τα ιδούνε, για τ' αλλού θα ελιχθούνε. Τότε το λοιπόν, Σοφία, ίσως βρεις αλλού γραφεία!
Ο πρώην υπουργός εσωτερικών του Μητσοτάκη, ώ επιλήσμονες θνητοί βασανισμένοι. (Γραμματέας της περεστροϊκής ΚΝΕ επί... συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, ολίγον προ της οικουμενικής Ζολώτα. Αλήστου μνήμης εποχές! Τέτοια παράσημα!) Για να καταλήξουν οι τόσο αριστεροί αυτοί κύριοι και κυρίες απλές θεραπαινιδες του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, παρά τω πλευρώ των πιο μαύρων κι άραχλων πολιτικών δυναστών της μεταπολιτευτικής αστικής Ελλάδας...
Είπατε τίποτα; -Άλλο ένα μεγάλο, ιστορικό μάθημα πραγματικής πολιτικής επιστήμης και ιστορίας για την εργατική τάξη, για το λαό και τη νέα γενιά. Για να μπορούν στο μέλλον πιο εύκολα να προστατεύουν τις γραμμές τους από τη φθοροποιό επίδραση των τυχόν εκκολαπτομένων εκεί μέσα τεράτων, που μπορεί μεν εδώ στην Ελλάδα, ως τα σήμερα, να έγιναν απλώς θεράποντες και θεραπαινίδες του ενός Μητσοτάκη, και μερικοί ήδη να αποτελούν καμένα χαρτιά του, αλλού όμως γίνηκαν Χρουτσιόφηδες και Γκορμπατσοφαραίοι, Γιελτσίνηδες, Ραμιζαλήτες, Μπερίσηδες και λοιποί άπλυτοι χαλέδες, δηλ. προδότες και εγκληματίες διεθνών διαστάσεων που προκάλεσαν ιστορική καταστροφή στην παγκόσμια εργατική τάξη, σε όλους τους λαούς.
Ιδού η αλήθεια, λοιπόν, για άλλο ένα δοσίλογο, υπηρέτη του εχθρού, που πιθανότατα θα συνδέσει ανεξάλειπτα το όνομά του και με ένα απαίσιο έγκλημα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης εις βάρος πολιτικού κρατούμενου του αστικού καθεστώτος. "Προς γνώσιν και προς συνείδησιν", για να βγουν σωστά συμπεράσματα από μέρους όλων μας...
(Υποσημειώσεις: 1 Για την υπόθεση του Θεοδωρικάκου ακόμη και σήμερα ο αδιόρθωτος Περισσός βρίζει το... Γιώργο το Γράψα. Διαβάστε Ριζοσπάστη και θα δείτε. Ίσα κι όμοια κάνουν το Γράψα με τις δεξιές "μαϊμούδες" του μηχανισμού που όλοι τους υπηρέτησαν. Μάλλον το κάνει ο Περισσός, επειδή πρέπει οι τωρινοί κομματικοί να πιστέψουν ότι ο Γράψας ... εξανάγκασε την ηγεσία, με τη φυγή του από εκείνη τη "σάπια σαπίλα" του 1989, να διορίσει, εξανάγκης τον κομματικό, όπως τον νόμιζε, το "σύντροφο Τάκη", αντί του τρισκατάρστου "αριστεριστή" επαναστάτη που τους έκλεισε την πόρτα στα μούτρα, για να μην είναι συνένοχος στο φόνο...
-Θου Κύριε, οι λέξεις έχασαν πια κάθε νόημα!- Κι ο σύντροφος ο Τάκης τη χρησιμοποίησε τη θεσούλα που του δώσανε, ως .. .πατάκι κι ως σκαλάκι, για να πάει στο ... Μητσοτάκη.
Φταίει λοιπόν πρωτίστως ο... Γράψας!
Ο άγιος και αναμάρτητος Περισσός μας θυμίζει τις πιο μωρές από τις μωρές παρθένες της ευαγγελικής παραβολής. Παρόλο που έχει χάσει προ πολλού την...παρθενιά του!
2. Η φιλική προς τον Περισσό ιστοσελίδα ΚΑΤΙΟΎΣΑ θίχτηκε και θύμωσε χτες από τις αποκαλύψεις για το παρελθόν της κυρίας Νικολάου, γιατί θεώρησε ότι αυτές πάνε να ... προβοκάρουν το ΚΚΕ!!
Σιγά, βρε παιδιά! Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, εσείς μην κοιτάζετε το δάχτυλο και το νύχι! Μην είστε τόσο στενοκέφαλοι! Δεν είναι όλος ο κόσμος τόσο προκατειλημμένος πια με αυτό "το κόμμα"! Ούτε άλλωστε αυτό αποτελεί το κέντρο του σύμπαντος! Ιδιαίτερα δε με τη σημερινή γραμμή και ταχτική του...).
+ σχόλια + 8 σχόλια
Αφου αυτο το κοριτσι πηρε τη βασικη του εκπαιδευση στη
σχολη της Παπαρηγηκειας δυναστειας του ΚΚΕ ειναι βεβαιο
οτι εχει τις καλυτερες βασεις για να θριαμβευσει στον
αντιδραστικο χωρο της δεξιας που προσχωρησε Φαινεται ομως
οτι αυτη η προοδος δεν την εχει ικανοποιησει γι αυτο και
βαλθηκει να ανελθει ψηλοτερα βαφοντας τα βρομερα χερια της με το
αιμα ενος αγωνιστη που ειναι σε απεργια πεινας και διψας εδω
και δυο μηνες
Μπράβο ρε σύντροφε Νίκο, τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη!!!
Τελικά melito είσαι ανεκδιήγητος. Φίλε δεν παίζεσαι. Κόψε τα χάπια, σε χαλάνε..
Η "κυρία" Νικολάου χρησιμοποιεί τον αντικομμουνισμό για να κάνει καρριέρα. Δυστυχώς όμως για αυτήν, όπως και στη περίπτωση του Θεοδωρικάκου και άλλων, όταν το καπιταλιστικό σύστημα κάνει την δουλεία του θα την πετάξει σαν στυμένη λεμονόκουπα στον κάλαθο των αχρήστων...
σ Νίκο σωστές είναι γενικά οι διαπιστώσεις σου μα λίγο άδικες για το ΚΚΕ Διευκρινίζω δεν έχω δει ανάλογη κριτική για το μλ χώρο επειδή κάποιοι κοπροι γινηκανε εκσυγχρονιστές σύμβουλοι του Σημίτη(Τσουκατος,Πανταγιας κα)χωρίς φυσικά να φταίει η ιδεολογική τους καταβολή άρα μην τα φορτώσουμε όλα τα στραβά στο κόμμα που δεν είναι άμοιρο ευθυνων
Αγαπητέ σύντροφε "Βισίνσκι", θα σου μιλήσω από βάθους καρδιάς, για να κρίνεις πόσο αδικώ ή όχι το ΚΚΕ, ή κατά πόσο αφήνω εκτός κριτικής το χώρο των μ-λ οργανώσεων: Καταρχάς, κι εγώ προέρχομαι από το χώρο του ΚΚΕ και η πρώτη μεγάλη διαφωνία μαζί του ήταν από τα 1988, όταν διαπίστωσα τι ήταν η λεγόμενη περεστρόικα, και πού πήγαινε η Σοβιετική Ένωση. Ήταν η εποχή κατά την οποία όλο ανεξαιρέτως το επιτελείο του ΚΚΕ λιβάνιζε τη γραμμή που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην ανοιχτή παλινόρθωση. Ακολούθησε το 1989 ο Συνασπισμός. Φυσικά για ένα ΚΚ ο συνασπισμός αριστερών δυνάμεων γύρω του και το λαϊκό μέτωπο είναι απαραίτητο, για να συγκεντρώσει δυνάμεις στην κατεύθυνση της επανάστασης. Όμως, ο συνασπισμός ΚΚΕ- ΕΑΡ το 1989-1991 ήταν η αποθέωση του ρεβιζιονισμού και του ρεφορμισμού στην Ελλάδα. Έγινε για να φέρει και τη γραμμή του ΚΚΕ στον τυπικό "ευρωκομμουνισμό" αρχικά και στη σοσιαλδημοκρατία αμέσως μετά. Ο συνασπισμός αυτός οδηγήθηκε στη στήριξη της καπιταλιστικής αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα, ανοίγοντας το δρόμο στο νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη, αλλά και στην πιο αντιδραστική συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ, τη σημιτική. Ο Συνασπισμός μπήκε στις αστικές κυβερνήσεις, με τις ευλογίες όλων όσοι αργότερα, το 1991, σφάχτηκαν μεταξύ τους για τις καρέκλες και τα "εικονίσματα" στο ΚΚΕ. Όταν αποχώρησαν αηδιασμένα τα 3/4 της ΚΝΕ, με το Γιώργο τό Γράψα επικεφαλής και κάμποσα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, τότε από κοινού οι Φλωράκης, Παπαρήγα, Φαράκος, Δαμανάκη, προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια για να τους κατοχυρώσουν τον τίτλο της ΚΝΕ και την εφημερίδα Οδηγητής, που είχε στα χέρια της η αποχωρήσασα πλειοψηφία. Τότε, τόσο οι λεγόμενοι εικονολάτρες, όσο και οι μετέπειτα εικονοκλάστες, που όλοι τους προσκυνούσαν τη γκορμπατσοφιάδα και την αστική διαχείριση, διόρισαν γραμματέα της ΚΝΕ- μαριονέτας τους, τον Θεοδωρικάκο. Και κράτησε αυτός τον τίτλο ίσαμε το 1991 που πήγε με την αντι-παπαρηγική φράξια, αποχώρησε από τον μηχανισμό μαζί με τους Φαράκο, Δαμανάκη, Δραγασάκη, Ανδρουλάκη, ενώ η Παπαρήγα διόρισε γραμματέα στα υπολείμματα των υπολειμμάτων της πάλαι ποτέ ΚΝΕ τον Κωτσαντή, που μάλλον τότε πρέπει να ήταν πάνω από τριάντα χρόνων. Μόνο σε αυτόν πια μπορούσε η κυρία να ποντάρει. Μέχρι και τον Αύγουστο του '91, όχι μόνο οι αποχωρήσαντες εικονοκλάστες της δεξιάς πτέρυγας, αλλά και η ψευτοκομμουνιστική φράξια Παπαρήγα προσκυνούσαν τον Γκορμπατσόφ και τις ... πορδές του. Το ΚΚΕ πήγαινε για διάλυση, κι εδώ που τα λέμε είχε φτάσει η ώρα για ένα νέο επαναστατικό ΚΚΕ στην Ελλάδα, απαλλαγμένο μια για πάντα από αυτή τη σαπίλα που κυριαρχούσε ως τότε, όλων των ρεβιζιονιστικών ομάδων. Αυτό ήταν το χρέος των μ-λ οργανώσεων τότε. Αντ' αυτού όμως οι πολυδιασπασμένες αυτές οργανώσεις εξακολούθησαν να αλληλοτρώγονται μεταξύ τους και δεν έκαναν τίποτα για να ενοποιηθούν και να μαζέψουν τις χιλιάδες των ΚΚΕδων που είχαν σιχαθεί όλη τη γλίτσα του Περισσού. Δυστυχώς ο χώρος των μ-λ αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των απαιτήσεων κι απέτυχε παταγωδώς να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Αντίθετα, η Παπαρήγα πήρε την πρωτοβουλία, ρετουσάρισε το μηχανισμό και τις πολιτικές επεξεργασίες του,και κατάφερε κυρίως με το 15ο συνέδριο του 1996, που έδωσε ένα πρόγραμμα, φαινομενικά τουλάχιστον σε πολύ σωστότερη κατεύθυνση από την προηγούμενη ξεφτίλα, να συσπειρώσει ξανά τη μεγάλη πλειοψηφία των αποχωρησάντων, αφήνοντας και πάλι τους μ-λ στο περιθώριο. Αυτή της την επιτυχία η ομάδα Παπαρήγα-Μπελλου-Μαΐλη τη χρησιμοποίησε για να επιβάλει οριστικά γύρω στα 2010, τον απόλυτο έλεγχο στο μηχανισμό και μια νεόκοπη- νεοτροτσκιστική ουσιαστικά προγραμματική κατεύθυνση και τακτική. Μια κατεύθυνση, που τώρα και μερικά χρόνια βάλθηκε να αναθεωρήσει όχι μόνο την ιστορία του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ και της Γ' Διεθνούς, αλλά ακόμα και όλη την ελληνική ιστορία, αρχίζοντας από το...1821! Αυτή λοιπόν η ηγεσία είναι που σήμερα έχει το θράσος να αναθεματίζει το Γράψα,σαν να ήταν το ίδιο η αποχώρηση ενός αριστερού ρεύματος από το κόμμα, με την αποχώρηση των κατάπτυστων "Θεοδωρικάκων". Ποιος λοιπόν αδικεί ποιον;
Όλα σωστά όσα περιγράφεις γιατί πάνω απ' όλα είναι ΑΛΗΘΕΙΑ με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε πλήρη απομαζικοποιηση στο κίνημα.Το χειρότερο;ο καπιταλισμός παγκόσμια όχι μόνο εδώ κατάφερε την αλλοτροιωση στο χώρο μας με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να στηρίζει επιλογές του αστισμου ενάντια στα συμφέροντα της,και το ερώτημα παραμένει τι κάνουμε;
Κοινός είναι ο προβληματισμός μας, σύντροφε. Σίγουρα οι συνθήκες για το λαϊκό κίνημα είναι πολύ δύσκολες, και γίνονται ακόμη πιο δύσκολες, καθώς η πολυδιάσπαση των μαρξιστών-λενινιστών παραμένει κυρίαρχη, κι εδώ και παντού. Προσωπικά, πάντοτε τάσσομαι υπέρ της ενότητας όλων των συνεπών κομμουνιστών σε ένα ενιαίο επαναστατικό κόμμα,ένα νέο, πραγματικά ανασυγκροτημένο ΚΚΕ, που να μπορεί να ηγηθεί ενός λαϊκού απελευθερωτικού μετώπου στις συνθήκες της εποχής μας, σε συμμαχία με κάθε πραγματικά αντιιμπεριαλιστική δύναμη. Ωστόσο, δεν μπορώ να σου δώσω μια πλήρη απάντηση στο ερώτημα "τι κάνουμε", μέσα σε αυτές τις τωρινές συνθήκες που παραμένουν καταθλιπτικές για το κίνημα.Το σίγουρο είναι πως ο καθένας στον κλάδο και στον τόπο της δουλειάς του πρέπει να παλεύουμε ενωτικά πάνω στα κοινά προβλήματα των εργαζομένων, και μέσα στους κοινούς αγώνες να "ζυμωώνουμε" στον κόσμο της δουλειάς τις ιδέες μας για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, τη συγκρότηση του κόμματος που μας αξίζει κλπ. Πρέπει επίσης να παροτρύνουμε τους συναδέλφους μας να μελετήσουν οι ίδιοι το μαρξισμό, να προσεγγίσουν οι ιδιοι τα ζητήματα θεωρίας και ιστορίας, να μάθουν να βλέπουν κριτικά τα ζητήματα της συγκυρίας που δίνονται διαστρεβλωτικά από τα αστικά ΜΜΕ. Προπάντων,να τους βοηθήσουμε να ξεκαθαρίζουν τις απόψεις τους, για πρόσωπα και γεγονότα. Αν μπορέσουμε να επιδράσουμε και επάνω σε ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους αριστερό η κομμουνιστή, αλλά που για την ώρα παρασύρονται από λαθεμένες θεωρίες και τακτικές χρεωκοπημένων ηγεσιών, ώστε κι αυτοί να ξεκαθαρίσουν το στάρι από το άγανο,τότε ίσως έχουμε κάνει κάτι που θα μετρήσει θετικά στο μέλλον. Κάτι άλλο περισσότερο δεν μπορώ να σου πω για την ώρα. Ίσως σε διαφορετικές συνθήκες μιας καινούργιας ανάτασης του λαϊκού κινήματος, μέσα σε πολύ πιο δυναμικούς κοινωνικούς αγώνες σε διάφορα μέτωπα, αγώνες που θα αρχίσουν να αποσπούν κάποιες αξιοσημείωτες νίκες, να τεθεί ξανά από την αρχή το ζήτημα του επαναστατικού κόμματος στην Ελλάδα και του προγράμματος που απαιτείται για το πέρασμα του τόπου στη λαοκρατία και στο σοσιαλισμό. Τα πράγματα μπορεί να επιταχυνθούν σε συνθήκες μιας μελλοντικής παρατεταμένης νέας κρίσης που μπορεί να γίνει ξανά και πολιτική. Αν μια τέτοια μελλοντική κρίση μάς έβρισκε με ανασυγκροτημένο το επιτελείο και με άξιο λόγου πρόγραμμα και τακτική, τότε μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα στο άνοιγμα του δρόμου για τη λευτεριά. Η ίδια πάνω κάτω πορεία πρέπει να ακολουθηθεί από τους δικούς μας σε διεθνές επίπεδο και πρωτίστως στο επίπεδο της καθημαγμένης από τον ιμπεριαλισμό βαλκανικής χερσονήσου, μήπως και σε κάποια νέα έκρηξη του τρομερού αυτού ηφαιστείου αρχίσει να σαρώνεται από κάποιον αδύνατο κρίκο η αλυσίδα της μαυρίλας.
Δημοσίευση σχολίου