Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία

Του Γ.Γ.

«Tο οργανωμένο κράτος δεν πρέπει να στείλει ένα λανθασμένο μήνυμα. Οτι, δηλαδή, απεμπολεί το δικαίωμα της επιβολής της τάξης και του μονοπωλίου της βίας, το οποίο καλώς ή κακώς διαθέτει για την τήρηση των νόμων».

Κυριάκος Μητσοτάκης

 "Η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας. Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας".

Μάκης Βορίδης

Πάμε τώρα στην ουσία και να σχολιάσουμε τα πρόσφατα γεγονότα που έχουν σχέση στις δράσεις αλληλεγγύης στο δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας και δίψας Δ. Κουφοντίνα, που σήμερα βρίσκεται στην 59η μέρα του αγώνα του και η ζωή του κρέμεται σε μια κλωστή.

Δεν θα αναφερθώ γενικότερα για τις δυνάμεις καταστολής σαν πυλώνα του αστικού κράτους. Το έχω κάνει σχολιάζοντας ένα άρθρο του Μ. Κοττάκη.

Από χτες παρακολουθώντας όλους τους δημοσιολόγους, σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, οι οποίοι σχολίαζαν το ασφαλίτικο κρεσέντο στο Σύνταγμα ήταν σαν να έβλεπες μπάτσους που έβγαζαν το πηλήκιο τους και έπιαναν το μαρκούτσι και την πένα του δημοσιοκάφρου.  

Αναφέρουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση για να δούμε πάνω σε πιο καμβά εξελίχθηκε όλη η σχετική ειδησεογραφία των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Κοιτάξτε πόση παραπληροφόρηση και κυβερνητική προπαγάνδα μπορεί να περιέχει μια και μόνο πρόταση. Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ: "Αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους υποστηρικτές του πολυϊσοβίτη, για ακόμα μία μέρα, στο κέντρο της Αθήνας". 

Η απρόκλητη επίθεση στων δυνάμεων καταστολής στους διαδηλωτές ονομάζεται "προσπάθεια απώθησης", η αλληλεγγύη σε ένα δίκαιο αίτημα ενός κρατουμένου, η απαίτηση δηλαδή να εφαρμοστεί ο δικός τους λεγόμενος "νομικός πολιτισμός" χαρακτηρίζεται "υποστήριξη στον πολυισοβίτη"! Τύφλα να 'χουν δηλαδή οι κυβερνητικές ανακοινώσεις που έβγαζε ο μακαρίτης Γ. Γεωργαλάς επί Απριλιανής δικτατορίας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωσή της ΓΑΔΑ, οι διαδηλωτές επιχείρησαν να καταλάβουν το οδόστρωμα της οδού Φιλελλήνων γι’ αυτό «οι αστυνομικές δυνάμεις που έσπευσαν άμεσα, τους απώθησαν με χρήση των αναγκαίων μέσων, ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση». Το ίδιο έπραξαν λίγο αργότερα στις οδούς Σταδίου, Πανεπιστημίου και Ακαδημίας...

Το "επιχείρημα" ότι το κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του χρειάζεται κάποια πρόφαση να την χρησιμοποιήσει σαν "άλλοθι" ώστε να καταστείλει λαϊκή ή εργατική κινητοποίηση είναι αστείο, γι' αυτό προσπερνάμε την μπατσάδικη ανακοίνωση
Γελοίος είναι επίσης ο ισχυρισμός ότι ορισμένοι μπάτσοι έχουν ανάγκη κάποιο πρόσχημα για να εκτονώσουν σε πολίτες τα κτηνώδη αισθήματά τους.

Στην εποχή του Χρυσοχουντίδη και της νεοδημοκρατικής "κανονικότητας" δεν έχουν ανάγκη να επικαλεστούν, καμιά δικαιολογία για να ξυλοκοπούν και να βιαιοπραγούν σε πολίτες, 

Αλήθεια, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που ισχυρίζονται ότι πρέπει να αγωνιστούμε για τον "εκδημοκρατισμό" των κατασταλτικών μηχανισμών; 

Το θέμα όμως, δεν είναι απλώς να αντιμετωπίζουμε ειδησεογραφικά μια κατάσταση. Το ζητούμενο είναι με ποιο τρόπο θα την αντιμετωπίσουμε. Και η άποψη μου είναι γνωστή. Η λύση είναι μια: Η εκδήλωση στοχευμένης μαζικής λαϊκής αντιβίας. Να μπολιαστεί το συνειδητό με το ασυνείδητο και αυθόρμητο, να εκφραστεί αυτό στους δρόμους και τότε θα τρίξουν στην κυριολεξία τα θεμέλια  του αστικού πολιτικού συστήματος.

 Η επιδίωξη του καθεστώτος είναι ξεκάθαρη. Το μονοπώλιο της βίας πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Να παραμείνει αποκλειστικό προνόμιο, περιουσιακό στοιχείο του αστικού κράτους. Οι πολίτες πρέπει να παραμένουν υποταγμένοι και να νιώθουν στο πετσί τους την βία των ένστολων πραιτόρων του συστήματος. 

Εδώ όμως μπαίνει ένα ερώτημα που πρέπει να το απαντήσουμε ξεκάθαρα. Ολες αυτές τις μέρες είχαμε μια σειρά δράσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα. Αναφερόμαστε στον εμπρησμό αυτοκινήτων μπάτσων, καταστροφή ΑΤΜ τραπεζών κ.α 

Τέτοιες ενέργειες έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα; 

Αρχικά δεν έχουμε κανένα λόγο να τις καταδικάσουμε, όμως κάνει το ΚΚΕ (και όχι οι κομμουνιστές που έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στον μ/λ απ' ότι το κόμμα του Περισσού). 

Είναι όμως ατελέσφορες. Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία Οπως έλεγε και ο Λένιν «Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη. Και οι μεμονωμένες τρομοκρατικές ενέργειες μπορούν και πρέπει να φέρουν όφελος μόνο όταν βρίσκονται σε στενή και άμεση σύνδεση με το μαζικό κίνημα». 

Και εδώ θεωρούμε σκόπιμο να επαναφέρουμε ένα περασμένο κείμενο του Πανεπιστημιακού δασκάλου Γιώργου Ρούση, το οποίο κάνει κριτική σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ για τις απόψεις που έχουν περί βίας.

Σαν επίλογος μια άποψη του Δημήτρη Κουφοντίνα: 

 «Ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός δεν μπορεί παρά να είναι έργο της κινητοποιημένης και οργανωμένης κοινωνίας. Η δράση του αντάρτικου πόλης δεν μπορεί να νοηθεί σε αντίθεση με τη λαϊκή κινητοποίηση, ανεξάρτητα και αποκομμένα από αυτήν. Αν δεν υπάρχει λαϊκή στήριξη στο αντάρτικο σχέδιο, αναπόφευκτα αυτό οδηγείται στην αποτυχία. Ο αγώνας δεν μπορεί να είναι καθαρά στρατιωτικός. Χρειάζεται να είναι πολιτικοστρατιωτικός».