Ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού - Βίντεο με την πορεία και τα επεισόδια στην Θεσ/νικη

Αυτό που έχει πετύχει η κυβέρνηση Κούλη - Χρυσοχουντίδη είναι πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα και της εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας. Η άκρατη καταστολή και η αστυνομοκρατία της μπόρεσε να ξυπνήσει συνειδήσεις και σήμερα ένα απίστευτο ποτάμι οργής πλημμύρισε τους δρόμους της Θεσσαλονίκης σε μια δυναμική πορεία  σε τέτοιο μέγεθος που είχε χρόνια να υπάρξει στην συμπρωτεύουσα.

Στο 6λεπτο βιντεάκι που παραθέτουμε παρουσιάζουμε όλο το σκηνικό. Ξεκινάει απ' το πρωί όταν δυνάμεις από Ασφαλίτες ΕΚΑΜίτες και ΜΑΤατζίδες εισβάλλουν στην κατάληψη που υπήρχε στο  Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μια εντελώς αψυχολόγητη ενέργεια αφού οι ίδιοι οι φοιτητές είχαν αποφασίσει την λήξη της κατάληψης και τη συνέχιση του αγώνα τους με άλλες μορφές δράσης. Μόνο σαν επίδειξη κυβερνητικού τσαμπουκά μπορεί να θεωρηθεί αυτή η κυβερνητική επιλογή.

Δεν έχουν αντιληφθεί όμως οι εξουσιαστές ότι έχουν αλλάξει οι καιροί από τότε που ο λαός και η νεολαία είχαν τον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα. "Αλλοι παπάδες ήρθαν και άλλα ευαγγέλια κρατούν" που λέει και η λαϊκή ρήση.

Οχι απλώς.οι δυνάμεις καταστολής δεν τρομοκράτησαν τους φοιτητές, αλλά αυθόρμητα δημιουργήθηκε μια τεράστια πορεία με τα συνθήματα "Φασίστα, αλήτη Χρυσοχοϊδη" και "ΕΛΑΣ, Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών" να δονούν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης,  

Και φυσικά στην συνέχεια έγινε το αναμενόμενο. Η επίθεση των δυνάμεων καταστολής στον "εχθρό λαό".

 Εντελώς φαινομενική είναι  όμως η αίσθηση της κρατικής παντοδυναμίας που θέλει να παρουσιαστεί. Το κυβερνητικό υπηρετικό προσωπικό των αστών στην κυριολεξία είναι πανικόβλητο. Ξέρουν ότι η ουσιαστική αντιπολίτευση δεν γίνεται στο κοινοβούλιο τους, αλλά στους δρόμους του αγώνα όταν εμφανίζεται ο λαϊκός παράγοντας. Και πραγματικά το ότι ήρθε η στιγμή η λαϊκή αγανάκτηση να μεταβληθεί σε οργή, είναι κάτι απόλυτα αισιόδοξο. 

Η προσπάθεια φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής που προωθεί μεθοδευμένα η κυβέρνηση της δεξιάς, συναντάει αναχώματα και ο φόβος δείχνει να αλλάζει στρατόπεδο.