Του Κωστή ΜουδάτσουΒλέπω τις αυτοκτονικές τάσεις της αστυνομοκρατούμενης πόλης, στη σκιά των γκλομπς και στις ασπίδες των ειδικών δυνάμεων στο σαματά των σιδερένιων νόμων της κυβερνητικής μόδας με τα δακρυγόνα να πνίγουν τον αέρα στις πλατείες.
Εκεί που τα παιδιά παίζουν με τις μαμάδες
Εκεί που οι νέοι νοσταλγούν τη ζωή
Εκεί που το φως φωτίζει για λίγες ώρες τη ψυχή,
Εκεί τους σπάνε τα κεφάλια με τα μεταλλικά γκλομπς, οι απίθανες κρανοκεφαλές, γλωσσοκοπανώντας, δέρνοντας και απαιτώντας υποταγή με φασιστική νοοτροπία!
Δέρνουν για να μεταλλάσουν το όνειρο της ζωής σε δράκο, που ξερνά δακρυγόνα και ασχημονεί, που βρίζει και χυδαιολογεί, για να νοιώθομε ότι δεν είμαστε ασφαλείς !
Γι' αυτό τρέμοντας από οργή για τη ζωή ανοίγουν το στόμα τους για να βγει η φασιστική ψυχή από το κρανοκέφαλο χωρίς σκέψη ρομποτοποιημένο βραχίωνα της εξουσίας!
Οι κρανοκέφαλοι βρίζουν τα παιδιά
Οι κρανοκέφαλοι βαράνε στο ψαχνό τους νέους
Οι κρανοκέφαλοι βγάζουν κραυγές
Βρισιές, προστυχιές και φασιστικές νοοτροπίες
Και η ζωή ματωμένη βογγάει στη πλατεία:
Πονάω… Πονάωωω!!!
Τα γκλομπς βαράνε τα σκεφτόμενα κεφάλια, τσακίζουν πλευρά για να υποτάξουν σώματα, να σφαδάζουν στους πόνους και στην οργή, των θυμωμένων νεκροκεφαλών!
Κι η αποσβολωμένη κυβέρνηση σκούζει με αυταρχισμό, και τα ανθρωποφάγα ΜΜΕ καπνίζουν σαν ομαδικός τάφος, που θάβει τα εγκλήματα των άσκεφτων κρανοκεφαλών.
Μα εγώ βλέπω το φως από τις πλατείες, της πόλης που ζει γύρω τριγύρω και ξέρω μετά τις κραυγές της σταύρωσης έρχεται η Ανάσταση!
Παλαβή εξουσία, θα βγούμε σαν ποτάμι στους δρόμους
Κρατώντας λουλούδια στα χέρια
Και απαιτώντας την τιμωρία όλων όσων διατάζουν κι εκτελούν εγκλήματα!
Είμαστε μαζί με τα παιδιά
Είμαστε μαζί με τους νέους
Είμαστε μαζί με τις μανάδες
Είμαστε ενάντια στο αστυνομοκρατούμενο τρελάδικο
Ενάντια στο φασιστικό Γολγοθά!
Μέχρι πότε τα ΜΜΕ θα μας κερνούν αμνησία και ψόμματα σαν αλήθεια;
Εμείς θα σερβίρομε αχνιστό φαγητό στα παιδιά, και θα τους τραγουδήσομε στη λύρα, το τραγούδι του ήλιου!
Δημοσίευση σχολίου