Του Γ. Γ.
Μια απ’ τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις λαϊκής αυτοάμυνας είχαμε σαν σήμερα το 1946 στο χωριό Σελίτσανη Αγιάς.
Σε μια εποχή που όλα τα «έσκιαζε η φοβέρα» και η τρομοκρατία σε βάρος των δημοκρατικών πολιτών μετά την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας είχε φτάσει στο κατακόρυφο, οι κάτοικοι αυτού του χωριού της Λάρισας (σήμερα ονομάζεται Ανατολή) έδωσαν την πρέπουσα απάντηση στις συνασπισμένες κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις και παρακρατικές συμμορίες.
Μια απ’ τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις λαϊκής αυτοάμυνας είχαμε σαν σήμερα το 1946 στο χωριό Σελίτσανη Αγιάς.
Σε μια εποχή που όλα τα «έσκιαζε η φοβέρα» και η τρομοκρατία σε βάρος των δημοκρατικών πολιτών μετά την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας είχε φτάσει στο κατακόρυφο, οι κάτοικοι αυτού του χωριού της Λάρισας (σήμερα ονομάζεται Ανατολή) έδωσαν την πρέπουσα απάντηση στις συνασπισμένες κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις και παρακρατικές συμμορίες.
Ξημερώματα 26 Απρίλη του 1946, στίφη Χωροφυλάκων πλαισιωμένα από καθάρματα της «Ενωσης Βασιλοφρόνων Εθνικιστών Νέων» (ΕΒΕΝ), μιας οργάνωσης που δρούσε στη περιοχή, καθώς και με τομάρια της συμμορίας του Ηλία Τσαντούλα, στελέχους της ΕΕΕ και ένοπλου δοσίλογου στην περίοδο της κατοχής, εισβάλουν στο χωριό δολοφονούν εν ψυχρώ 9 στοχοποιημένους δημοκρατικούς πολίτες και προβαίνουν σε συλλήψεις.
Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό οι προοδευτικοί κάτοικοι του χωριού αντιδρούν άμεσα. Οργανώνονται και κάνουν συντονισμένη επίθεση στους δολοφόνους.
Σκοτώνουν 3 απ’ αυτούς πανικοβάλλοντας τους υπόλοιπους που τρέπονται σε άτακτη φυγή, απελευθερώνοντας αυτούς που είχαν συλλάβει.
Υ.Γ: Κάποια στιγμή δεν πρέπει να μιλήσουμε για τις κατάλληλες μορφές αυτοάμυνας που πρέπει να πάρει το λαϊκό κίνημα, στις επιθέσεις που δέχεται από κρατικούς - παρακρατικούς μηχανισμούς;
Αρκούν, άραγε, οι φραστικές καταδίκες και οι πορείες συμπαράστασης -που είναι αναγκαίες- στα θύματα της φασιστικής και αστυνομικής βίας;
Η αντίληψη κάποιων πολιτικών χώρων για πάλη ώστε να υπάρξει "εκδημοκρατισμός" των μηχανισμών καταστολής, που οδήγησε;
Υπήρξε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Ενα προβληματισμό διατυπώνω.
Υ.Γ2: Οταν ο Αρης Παπαζαχαρουδάκης κατάγγειλε τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη από μπάτσους στην ΓΑΔΑ, έστω και προσχηματικά, η λεγόμενη Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛΑΣ τον κάλεσε να καταθέσει σε έρευνα που υποτίθεται κάνει και η οποία αποσκοπεί να "αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν".
Οταν παρόμοια μήνυση, σε βάρος της "Αντιτρομοκρατικής" κατέθεσε και ο Ο.Μ. για τα βασανιστήρια που δέχτηκε από μπάτσους, γιατί οι "Εσωτερικές Υποθέσεις" δεν έκαναν το ίδιο; Η εξήγηση αυτονόητη. Η καταγγελία αυτή δεν πήρε τις διαστάσεις όπως του Αρη, οπότε δεν είχαν λόγο οι μπάτσοι για προσχηματικές κινήσεις.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ένοπλη λαϊκή αντιβία η μόνη αποτελεσματική απάντηση στις επιθέσεις κρατικών-παρακρατικών μηχανισμών κατά του λαϊκού κινήματος...
Δημοσίευση σχολίου