Η διαφορά. Μια απάντηση σε ένα αναγνώστη.

Γράφει ο mitsos175

Όταν οι ορδές των εγκληματιών ναζί ήταν μπροστά από τη Ρωσική πρωτεύουσα, αρχές Δεκέμβρη του 1941, οι Σοβιετικοί πολίτες ήταν πιο αποφασισμένοι από ποτέ να πολεμήσουν. Πράγματι με μια σφοδρή αντεπίθεση στις 5 Δεκέμβρη, χάρη στις νέες δυνάμεις από τη Σιβηρία, οι Γερμανοί αποκρούστηκαν.

Να πούμε πως οι δυνάμεις αυτές δεν θα υπήρχαν την κρίσιμη στιγμή, αν δεν υπήρχε μια συμφωνία με την Ιαπωνία που υπεγράφη στις 13 Απριλίου του 1941. Ήταν η κίνηση που γύρισε τον πόλεμο υπέρ των Σοβιετικών. Η συμφωνία ήταν αποτέλεσμα της νίκης του Κόκκινου Στρατού στη μάχη του Χαλχίν Γκολ όπου ο Ζούκοφ περικύκλωσε και συνέτριψε με τους 57.000 στρατιώτες του τους 75.000 Ιάπωνες.  Όμως δεν θα πούμε τώρα λεπτομέρειες γι αυτή τη σπουδαία μάχη.

Χρόνια αργότερα, κι αφού οι Σοβιετικοί πετυχαίνουν μια σειρά από μεγάλες νίκες, φτάνουν μπροστά στο Βερολίνο. Κι εδώ φαίνεται η τεράστια διαφορά στο ψυχικό σθένος. Ενώ όσο προχωρούσαν οι ναζί στα Σοβιετικά εδάφη, η Αντίσταση μεγάλωνε, όσο ο Κόκκινος στρατός πλησίαζε το Βερολίνο, το ηθικό των Γερμανών κατέρρεε το ίδιο και η άμυνες τους. Είπαμε πως τις τελευταίες μέρες οι Γερμανοί είχαν στο νου πως θα την κοπανίσουν για να παραδοθούν στους Αμερικανούς. Οι «Άριοι» έτρεμαν τους Ρώσους που τόσο είχαν υποτιμήσει. Οι Κομμουνιστές φαίνονται στις δυσκολίες.

Πιστεύω πως για μια τέτοια μεγάλη νίκη, όπως ήταν η συντριβή του ναζισμού – φασισμού στο Β’ Παγκόσμιο έπαιξαν ρόλο πολλά πράγματα. Το «εσωτερικό μέτωπο», τα σχέδια, οι τακτικές, το ηθικό φυσικά, η τεχνολογία, η κατασκοπία... Όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη μεγάλη αξία των συμφωνιών τόσο μεταξύ ΕΣΣΔ – Ιαπωνίας όσο και το Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Και οι δύο βοήθησαν τη Σοβιετική Ένωση.

Ο ηλίθιος Χίτλερ κατάφερε να κάνει αυτό που ο ίδιος θεωρούσε βασικό λάθος: Να πολεμά εναντίον όλων. Άγγλων, Σοβιετικών, Αμερικανών. Ο ιδιοφυής ηγέτης και σωτήρας της Ανθρωπότητας από την άλλη, ο Ιωσήφ Στάλιν, κατόρθωσε χάρη στις διπλωματικές κινήσεις όχι μόνο να κερδίσει πολύτιμο χρόνο αλλά και να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο χωριστά.

Είπαμε πολλές φορές πως το Σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας έγινε αφού οι Άγγλοι και οι Γάλλοι απέρριψαν όλες τις λογικές προτάσεις των Σοβιετικών για αντιμετώπιση του Χίτλερ. Κι αυτό είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Αναμφισβήτητο είναι επίσης πως ο Γερμανικός στρατός υπερείχε τοπικά το 1939, οπότε χρειάζονταν χρόνος προετοιμασίας και αναδιάταξη των δυνάμεων για να μπορέσουν να τον αντιμετωπίσουν. Πόσο μάλιστα όταν ο ισχυρός Γαλλικός στρατός στη Δύση δεν έκανε καμία απολύτως επίθεση κατά των Γερμανών, όσο αυτοί εισέβαλαν στην Πολωνία αν και είχαν μόνο 23 από τις 106+ μεραρχίες τους στα σύνορα με τη Γαλλία. Οι Γάλλοι είχαν 90 σε σύνολο 117! Ο Στάλιν δεν ήταν ανόητος να πολεμήσει μόνος τους Γερμανούς, ενώ οι Γάλλοι με τους Εγγλέζους να κάθονται να κοιτάνε, όταν μάλιστα ο μισός Κόκκινος στρατός ήταν στη Σιβηρία. Πολύ καλά έκανε και υπέγραψε τη συμφωνία, που άλλωστε έδωσε ένα σωρό εδάφη στη Σοβιετική Ένωση. Εδάφη που αργότερα θα καθυστερούσαν κι άλλο τους εισβολείς. Άλλη μια διαφορά των Κομμουνιστών είναι πως είμαστε πρακτικοί και λογικοί. Ξέρω πόσο πονάνε μερικοί με το που ακούν Στάλιν. Θα συνεχίσουμε να τους πονάμε.