Οι εργατικές κινητοποιήσεις, φτάνουν στην κορύφωσή τους με τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών, που πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση Μεταξά (12 νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες).
Στις 8 Μάη το πρωί Χωροφύλακες επιτίθενται με απίστευτη βιαιότητα στην ογκώδη λαϊκή διαδήλωση που υπάρχει, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά πάρα πολλοί απεργοί.
Πριν προχωρήσουμε, ας δούμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Θέμου Κορνάρου, «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 9 - 11 Μάη του 1936 (Οι αγώνες του λαού)».
«...Η κυβέρνηση σ' απάντηση ετοίμασε τα οπλοπολυβόλα, τα τανκς και τα συντάγματα.
Κι όταν πια νόμισε πως οι στρατοί της ήτανε έτοιμοι να δώσουνε τη μάχη με τον άοπλο πληθυσμό που ζητούσε ψωμί, άρχισε να προκαλεί: Απειλεί τη Θεσσαλονίκη με κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Κάνει συλλήψεις αυθαίρετες, ετοιμάζει εκτοπίσεις μαζικές και καλεί τους απεργούς... να δεχτούνε το κάλπικο νόμισμα... για να μην πέσει η αξιοπρέπεια του κράτους!
Και για έναν άλλο "δευτερεύοντα" λόγο: Για να μην καταστραφεί το εθνικό προϊόν! Ο καπνός.
Για να μη ζημιωθούνε οι καπνέμποροι δηλαδή.
Με πιο απλά λόγια, η απάντηση του κράτους είναι τούτη: "Δε με νοιάζει πώς ψωφολογούνε οι 40.000 φαμίλιες των καπνεργατών. Φτάνει να σώσω το εμπόρευμα των βιομηχάνων!
"Κι αν δεν ακούσετε, κοιτάξετε: Τα ντουφέκια είναι γυρισμένα απάνω σας" (...).
Η απειλή είναι γενική. Καιρός για σκέψεις δεν υπάρχει. Είναι η ώρα της αποφασιστικής δράσης.
Οι καπνεργάτες αναμετρούν τις δυνάμεις τους. Σαράντα χιλιάδες πειθαρχικός, αποφασισμένος στρατός. Κάθε τέτοιος στρατιώτης και ένας σιδερένιος αρχηγός, έτοιμος να δώσει στον αγώνα και ψυχή και ζωή.
Κοντά σ' αυτή τη σιδερένια καπνεργατική μεραρχία, είναι και τα γερά συντάγματα των ενθουσιασμένων εθελοντών, που είναι γυναίκες, παιδιά και γονιοί των απεργών.
Ολους αυτούς μαζί τους χαρακτηρίζει η βαθιά πίστη στον αγώνα τους.
Μοιάζουνε λιοντάρια που αρκετά κλειστήκανε στα σιδερένια κλουβιά τους...». ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου