Κι αυτό μας το πρόσφεραν απλόχερα οι σύντροφοι/ες του Πολιτικού Χώρου “Ηλέκτρα Αποστόλου” τον διάλογο με τους οποίους παραθέτουμε παρακάτω.
Μιλάμε για παιδιά που πορεύονται στις λεωφόρους της ελπίδας, του αγώνα και της προοπτικής με τελευταία κινηματική τους δραστηριότητα την άσκηση ιστορικής μνήμης.
Αναφερόμαστε στην απόφασή τους να καλέσουν σε συγκρότηση πρωτοβουλίας η οποία θα κατέβει στον δρόμο την Κυριακή 9/5 για να τιμήσει την αντιφασιστική νίκη των λαών, την νίκη του Σοβιετικού λαού. Σε ένα κείμενο το οποίο μπολιάζει τα ιστορικά διδάγματα με τα σημερινά πολιτικοκοινωνικά δρώμενα, μας εξηγούν το σκεπτικό της κινηματικής δράσης του.
Ας τους γνωρίσουμε καλύτερα:
Β.Κ Επειδή σχετικά πρόσφατα πήρε σάρκα και οστά το εγχείρημα που ονομάζεται Πολιτικός Χώρος “Ηλέκτρα Αποστόλου”, θα θέλατε να μας μιλήσετε για το σκεπτικό που οδήγησε στην αναγκαιότητα της δημιουργίας αυτού του χώρου;
Μιχάλης: Τον Οκτώβρη του 2020 η πολιτική ομάδα Λαϊκή Αντιφασιστική Δράση πήρε την πρωτοβουλία να ανοίξει ένα μεγάλο κύκλο συζητήσεων με πολιτικές οργανώσεις του κινήματος, με αγωνιστές/ιες. Μετά από έναν κύκλο ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμού συγκροτήθηκε ο Πολιτικός Χώρος “Ηλέκτρα Αποστόλου”, ως ένα εγχείρημα αγωνιστών και αγωνιστριών του λαϊκού κινήματος με μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων την συνέλευση μελών του.
Στο στέκι συμμετέχουν αγωνιστές και αγωνίστριες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι και νέες από όλο το φάσμα του ανταγωνιστικού κινήματος και μέλη από τις πολιτικές ομάδες Εργατική Ομάδα Τ-34. και Λαϊκή Αντιφασιστική Δράση.
Β.Κ Και πώς προέκυψε η ονομασία του Πολιτικού σας χώρου;
Αντρέας: Η επιλογή του ονόματος του στεκιού έγινε με το σκεπτικό ότι το όνομα της αγωνίστριας-κομμουνίστριας Ηλέκτρας Αποστόλου αποδίδει συγκεκριμένες ιδεολογικές και πολιτικές σημάνσεις και αναφέρεται με άμεσο τρόπο στην περίοδο της αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στον τριπλό φασισμό μέσα από τις οργανώσεις των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-Εθνική Αλληλεγγύη.
Άλλωστε, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ως επικεφαλής προπαγάνδας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ως γυναίκα της τάξης μας που οργάνωνε της νέες εργάτριες και τις φτωχές γυναίκες του λαού στην “Λεύτερη Νέα”, για να παλέψουν ενάντια στους κατακτητές και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για Λευτεριά και Λαοκρατία, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια επιλογή τιμής της συγκεκριμένης αγωνίστριας του κομμουνιστικού- λαϊκού κινήματος.
Β.Κ: Ήταν τυχαία η επιλογή να στεγαστεί το στέκι σας στην συγκεκριμένη περιοχή;
Μιχάλης: Αντιθέτως, ήταν μια συνειδητή επιλογή που αποφασίστηκε μετά από συζητήσεις. Το Γκύζη αποτελεί μια λαϊκή γειτονιά με πλήθος εργαζόμενου κόσμου και βαθιά ιστορία στους λαϊκούς-αντιφασιστικούς-εργατικούς αγώνες, ενώ επιπλέον βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε τον διπλό ρόλο που θέλει να παίξει το στέκι μας. Δηλαδή την παρέμβαση τόσο στο κεντρικό πολιτικό πεδίο όσο και στην γειτονιά.
Γιώργος: Εδώ να συμπληρώσουμε και κάτι ακόμα. Χωρίς να πετάμε στα σύννεφα, και γνωρίζοντας τα περιθώρια των δυνατοτήτων μας, αγωνιζόμαστε ώστε το στέκι μας να αποτελέσει μια διακριτή μαζική δομή του λαϊκού κινήματος για να μπορέσει να συμβάλλει αποτελεσματικά στα μέτωπα πάλης που αναπτύσσονται απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τον φασισμό.
Να βρεθεί με πολιτικούς-υλικούς όρους απέναντι στις ένστολες φασιστικές κρατικές δυνάμεις καταστολής, είτε στις παρακρατικές φασιστικές ομάδες οι οποίες κατά περιόδους και συντονισμένα με τις κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις στοχοποιούν την εργατική τάξη και τον λαό.
Με άλλα λόγια, θέλουμε να συγκροτήσουμε έναν κινηματικό πόλο πάνω σε αυτή τη κατεύθυνση με στόχο να εμπλακούν στους λαϊκούς αγώνες αγωνιστές-αγωνίστριες, η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία με όσο το δυνατόν μαζικότερο τρόπο.
Αργυρώ: Επιπλέον, γίνεται προσπάθεια από τη μεριά μας ώστε να αναδειχθεί το γυναικείο ζήτημα από μια ταξική-πολιτική σκοπιά, σε αντίθεση με κάθε μικροαστική και αστική αντίληψη που προσπαθεί να ενσωματώσει σε λάθος κατεύθυνση τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του γυναικείου κινήματος.
Η παραπάνω προσπάθεια ξεκίνησε με την παρουσία μας την 8η Μάρτη στο πανό της Πρωτοβουλίας για μια Ταξική 8η Μάρτη την οποία και συγκροτήσαμε μαζί και με άλλες αγωνίστριες που θέλησαν να τη πλαισιώσουν.
Β.Κ: Εδώ να ομολογήσουμε παιδιά, ότι αιφνιδιαστήκαμε πολύ ευχάριστα, όταν διαβάσαμε την ανακοίνωσή σας με την οποία πήρατε την απόφαση να καλέσετε σε συγκρότηση πρωτοβουλίας για τον γιορτασμό της αντιφασιστικής νίκης στις 9 Μάη. Δυστυχώς η ιστορική μνήμη έχει αμβλυνθεί ακόμα και σε ένα μεγάλο μέρος του κινηματικού χώρου. Με ποιο σκεπτικό πήρατε αυτή την απόφαση;
Αντρέας: Αρχικά, με βάση το γεγονός ότι το στέκι επέλεξε να λάβει το συγκεκριμένο όνομα, είναι φανερό ότι δεν αντιλαμβάνεται την ιστορία με φόβο, αλλά επιλέγει στρατόπεδο.
Από αυτή την άποψη το να επιλέγεις την συγκεκριμένη μέρα να τιμήσεις στην πράξη την αντιφασιστική νίκη των λαών, δεν είναι μια ιστορικοφανής προσέγγιση της πολιτικής. Αντιθέτως, η επιλογή μας αυτή θεωρούμε ότι είναι μια βαθιά πολιτική προσέγγιση με ταξικά χαρακτηριστικά και δείχνει με ποιον τρόπο πρέπει να αντισταθούμε στο σήμερα, αλλά και με ποιους όρους απέναντι στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που θεριεύει και επεκτείνει την πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης προς τους λαούς ολόκληρου του κόσμου.
Γιώργος: Θέλουμε επίσης να δώσουμε, την δικιά μας απάντηση στους διεθνείς και ντόπιους παραχαράκτες της ιστορίας μας.
Η 9 Μάη είναι η μέρα που συμβολίζει την νίκη του Ανθρώπου εναντίον του φασισμού. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της Ιστορίας, από εκείνα που γράφονται με αίμα. Με το αίμα των λαών. Κατά πρώτο λόγο, του Σοβιετικού στρατοπέδου, αλλά και των λαών που αντιστάθηκαν έμπρακτα απέναντι στον γερμανικό ιμπεριαλισμό-ναζισμό με το όπλο στο χέρι. Ήταν η μέρα που η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της, ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ. Γι’ αυτό η 9 Μάη είναι η μέρα που στοιχειώνει τους πλαστογράφους της ιστορίας, τους γκεμπελίσκους της θεωρίας των «δυο άκρων».
Στις 9 Μάη δε γιορτάζουμε, βέβαια, τη «μέρα της Ευρώπης», όπως θέλουν να μας πείσουν οι παραχαράκτες και πλαστογράφοι της ιστορίας.
Στις 9 Μάη, γιορτάζουμε την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Αποτέλεσμα της θυσίας εκατομμυρίων ανθρώπων και πάνω απ’ όλα με την τεράστια συμβολή σε ποταμούς αίματος του Σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιλογή του ιταλικού κινήματος το οποίο την 25η Απρίλη, μέρα απελευθέρωσης της Ιταλίας από τους φασίστες και τους ναζί, συνηθίζει να κατεβαίνει μαζικά στον δρόμο και να διαδηλώνει. Αντίθετα, στην Ελλάδα δεν έχει κατοχυρωθεί να κατεβαίνουμε στον δρόμο την μέρα της απελευθέρωσης από τους γερμανούς-ναζί. Αυτό έχει οδηγήσει στην επικράτηση του αστικού πολιτικού στρατοπέδου το οποίο έχει ορίσει ως ημέρα αντίστασης απέναντι στον προελαύνοντα ιταλικό φασισμό την 28η Οκτώβρη μέσα από το πλαίσιο που έδωσε ο δικτάτορας Μεταξάς.
Ένας ακόμα λόγος που πήραμε αυτή την απόφαση έχει να κάνει με τις σημερινές συνθήκες. Αυτή η μέρα αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή, μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο που βιώνουμε, ώστε να αποτυπωθεί ένας συνολικότερος αγώνας σε σχέση με τα ζητήματα που αφορούν αυστηρά τον τόπο μας και την χώρα στην οποία ζούμε.
Βρισκόμαστε σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νατοϊκό στρατόπεδο. Ζούμε σε μια χώρα που οι κυβερνήσεις της το πολιτικό προσωπικό της εξαρτημένης αστικής τάξης του τόπου μας, επιλέγει με βάση την οικονομική πολιτική που της ορίζει η ΕΕ, να παίρνει σειρά αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ντόπιας και διεθνούς πλουτοκρατίας για να επιβιώνουν τα συμφέροντά της.
Συμπερασματικά, λοιπόν, πιστεύουμε ότι η 9η Μάη είναι μια καλή ευκαιρία για να συγκροτηθεί μια πλατιά πολιτική πρωτοβουλία, που θα συμβάλει ώστε να κατέβει ο λαός στον δρόμο, μαζικά, οργανωμένα και δυναμικά.
Επιδίωξη μας είναι να τονιστεί η νίκη του Κόκκινου Στρατού και η σύνδεση που έχει αυτή η νίκη με τον αγώνα του ελληνικού λαού που οργανώθηκε πλατιά στις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ αλλά και φυσικά για να ξεδιπλωθεί μια πολιτική κατεύθυνση και πρακτική αντίστασης στην πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έτσι όπως αυτή εκφράζεται σήμερα στον τόπο μας.
Β.Κ: Σε μια περίοδο που η καπιταλιστική επίθεση και καταστολή από την κυβέρνηση της Ν.Δ εντείνεται και κλιμακώνεται (νομοσχέδιο Χατζηδάκη, ανεργία, πανεπιστημιακή αστυνομία, διαχείριση πανδημίας κλπ) εσείς αποφασίσατε με αφορμή την 9η Μάη να βγείτε στον δρόμο μέσω της Πρωτοβουλίας για την 9η Μάη. Τι θεωρείτε ότι μπορεί να αναδειχθεί μέσα από αυτή τη κινητοποίηση και ποιο είναι το επίδικο αυτής;
Μιχάλης: Ένα αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο δεν είναι ξεκομμένο από τους αγώνες που αναπτύσσονται αλλά αντίθετα είναι οργανικά συνδεδεμένο με την ευρύτερη πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος απέναντι σε όλα αυτά τα ζητήματα που αναφέρονται. Ωστόσο, είναι αναγκαίο να συγκροτούνται διαδηλώσεις, όπως αυτή για την οποία συζητάμε, οι οποίες ορίζουν το αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο ως άμεσα συνδεδεμένο με αυτά τα ζητήματα και στοχοποιούν την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όπως αυτή εκφράζεται στον τόπο μας. Αυτή η πολιτική που εκφράζεται και με την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, με τις βάσεις θανάτου που βρίσκονται στον τόπο μας και υποστηρίζουν το αιματοκύλισμα των λαών της ανατολικής Μεσογείου ή ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο του λαού της ανατολικής Ουκρανίας.
Άρα μια διαδήλωση με αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο είναι σίγουρα επίκαιρη.
Ταυτόχρονα χτυπιούνται οι δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες, ενώ οι κρατικές-φασιστικές συμμορίες σε αγαστή συνεργασία με τις παρακρατικές ομάδες πραγματοποιούν επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους, όπως στη Θεσσαλονίκη στις 25 Μάρτη.
Το ίδιο χρονικό διάστημα παρακολουθήσαμε τις δυνάμεις καταστολής να επιτίθενται στο εργατικό-λαϊκό κίνημα αλλά και στον απλό λαό που βρέθηκε στις πλατείες για να πιεί τον καφέ του και να κάνει την βόλτα του. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι η ακροδεξιά ατζέντα ενισχύεται πανευρωπαϊκά και από επιλογή της ΕΕ χρησιμοποιώντας το αφήγημα περί εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού.
Άρα μια αντιφασιστική διαδήλωση είναι εξίσου επίκαιρη και δεν είναι καθόλου αποκομμένη από την πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη και ο λαός. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σημαντικό για την ανάπτυξη, την διάχυση και την ένωση των αγώνων να διαδηλώσουμε προς τα γραφεία της ΕΕ με ένα αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο.
Β.Κ Με δεδομένο ότι η 9η Μάη έχει καθιερωθεί από τα καπιταλιστικά-ιμπεριαλιστικά κράτη της ΕΕ ως ημέρα της Ευρώπης, τι θεωρείτε ότι εξυπηρετεί αυτή η μετατόπιση του νοήματος της ημέρας και ποιο αφήγημα προσπαθεί να καλλιεργήσει η ΕΕ;
Γιώργος: Η ΕΕ αυτή τη περίοδο προσπαθεί και έχει καταφέρει να αναπτύξει ένα μεγάλο κύμα αντικομμουνισμού το οποίο διατηρείται με προμετωπίδα τις ανατολικές πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Στις περισσότερες από αυτές, τα Κομμουνιστικά Κόμματα και οι οργανώσεις είναι απαγορευμένα ενώ την ίδια στιγμή γίνονται εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους συνεργάτες των ναζί.
Για παράδειγμα πριν κάποια χρόνια στην Λετονία τιμήθηκε από τη Βουλή η λετονική μεραρχία των Waffen-SS ενώ στην Εσθονία το 2012, το κράτος αναγνώρισε ως αγωνιστές της ελευθερίας τους συνεργάτες των ναζί και ήδη από τη δεκαετία του 2000 άρχισαν να γκρεμίζονται αντιφασιστικά μνημεία και να ανεγείρονται μνημεία για τους συνεργάτες των ναζί.
Όλο αυτό το κύμα του ιστορικού αναθεωρητισμού που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ έχει ως στόχο να εξισώσει τον ναζισμό με τον κομμουνισμό και τελικά να αποδείξει ότι ο κομμουνισμός είναι χειρότερος.
Αυτό το κύμα του αναθεωρητισμού είναι εμφανές και στην χώρα μας, με τα βιβλία των Καλύβα-Μαρατζίδη στα οποία μεταξύ άλλων γίνεται προσπάθεια να αναιρεθεί ο όρος “γερμανοτσολιάδες” και επίσης οι ήρωες της Εθνικής Αντίστασης που πάλεψαν για Λευτεριά-Ανεξαρτησία-Λαοκρατία να χαρακτηριστούν ως δολοφόνοι αθώων πολιτών.
Όλη αυτή η στρατηγική δεν είναι ασύνδετη με την πολιτική του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού αλλά γίνεται φανερή με σειρά γεγονότων όπως είναι η φυλάκιση του κομμουνιστή ράπερ Pablo Hasel, η ποινικοποίηση της κομμουνιστικής αλλά και ευρύτερα της επαναστατικής δράσης με ταυτόχρονη την ποινικοποίηση των κομμουνιστικών και των επαναστατικών οργανώσεων εντός της ΕΕ.
Άλλωστε, ο ρόλος της αστικής ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας είναι να βγάζει στην παρανομία όλες εκείνες τις φωνές που θέλουν να οδηγήσουν την εργατική τάξη και τον λαό να καταφέρουν να δημιουργήσουν τους όρους για την ανατροπή του συστήματος.
Αντρέας: Παράλληλα να πούμε σε αυτό το σημείο ότι η εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό είναι μια κάλπικη εξίσωση γιατί όποτε αναπτύσσεται το εργατικό-λαϊκό κίνημα μέσα από την κομμουνιστική επαναστατική δράση και την επαναστατική δράση ευρύτερα τότε οι ναζιστικές συμμορίες είτε παίρνουν χαρακτήρα πολιτικού προσωπικού όπως έγινε στην ανατολική Ουκρανία είτε χρησιμοποιούνται ως μηχανισμοί παράλληλης καταστολής πλάι στις επίσημες κρατικές δυνάμεις καταστολής με στόχο να καταπνίξουν βίαια τις εργατικές-λαϊκές διαδηλώσεις. Άρα, το αφήγημα αυτό έχει δημιουργηθεί επί της ουσίας για να χτυπάει το ένα ‘’άκρο’’ ενώ το άλλο αφήνεται ανεξέλεγκτο για να χτυπάει την εργατική τάξη και τον λαό.
Β.Κ: Καλή αντάμωση στους δρόμους του αγώνα συντρόφια.
Δημοσίευση σχολίου