Κάποιοι στίχοι πραγματική "ζωγραφιά", από τον αγαπημένο μας σύντροφο και ατόφιο λαϊκό καλλιτέχνη Κωστή Μουδάτσο. Να του ευχηθούμε πάντα γερός και μερακλής μετά την περιπέτεια με την πανδημία που πέρασε.
Νταγιάντισε καρδούλα μου, ως νταγιαντά τ’ αμόνι
Μέχρι να ‘λλάξουν οι καιροί και οι παντέρμοι χρόνοι
Βασανισμένη μου καρδιά, βάλε τα δυνατά σου
Του κόσμου όλα τα δεινά, γεννήκανε δικά σου
Κι αν τραγουδώ δεν χαίρομαι, κι αν κλαίω δε μερώνω
Θωρώ του κόσμου τις χαρές, μα ‘γω δε ξεφαντώνω
Κορμί μου στάσου πάλι ορθό, σαν παλικάρι στάσου
Για να μην νοιώθουνε πολλοί, τα μαύρα βάσανα σου!
Β.Κ: Αντε ρε Κωστή να περάσει αυτός ο εφιάλτης του χτικιού, να βρεθούμε στο Χαγιάτ για ένα καλό κουτούκιασμα, απ' αυτά που μόνο η παρέα σου μπορεί να δημιουργήσει.
Δημοσίευση σχολίου