Σαν σήμερα, στις 25 Ιούλη του 1944 συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια και δολοφονείται η αγωνίστρια Ηλέκτρα Αποστόλου. Εμείς, ως πολιτικός χώρος που φέρει το όνομα αυτής της αλύγιστης αγωνίστριας, επιλέξαμε να αποτίσουμε ένα μικρό φόρο τιμής στη μνήμη της κρεμώντας πανό, καταθέτοντας λίγα λουλούδια, γράφοντας και φωνάζοντας συνθήματα στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Δεριγνύ, κοντά στο σημείο όπου εντοπίστηκε δολοφονημένη έπειτα από βασανιστήρια, τα ξημερώματα της 26ης Ιούλη του 1944.
«Ηλέκτρα μας.
Η ώρα της λευτεριάς έφτασε, μα συ δε λείπεις.
Είναι τ’ όνομά σου γραμμένο πλάι – πλάι στ’ όνομα της λευτεριάς
το αίμα σου μέσα στις φλέβες μας, η καρδιά σου στην καρδιά μας»
Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για την Ηλέκτρα Αποστόλου
Η Ηλέκτρα Αποστόλου θα γεννηθεί το 1912, εν μέσω Βαλκανικών Πολέμων, στην Αθήνα από σχετικά εύπορη οικογένεια. Το 1926, στα 14 της, αποφασίζει να οργανωθεί στη σχετικά νεοσύστατη τότε ΟΚΝΕ που είχε ιδρυθεί το 1922 από νέους και νέες του ΚΚΕ.
Η Ηλέκτρα με την αδιάκοπη συμμετοχή της σε αγώνες και με την αναπτυσσόμενη ιδεολογικοπολιτική της συγκρότηση από την εφηβική ήδη ηλικία της θα αρχίσει να αναλαμβάνει πιο εξειδικευμένα καθήκοντα μέσα στην ΟΚΝΕ. Στα 18 της, θα έρθει σε σημαντική ρήξη με την οικογένεια της λόγω των πολιτικών της θέσεων και της αντίθεσης αυτών με την ταξική θέση της οικογένειας της και έτσι θα φύγει από το σπίτι και θα μετακομίσει στο Νέο Ηράκλειο.
Στα μετέπειτα χρόνια οι ευθύνες της Ηλέκτρας θα διογκωθούν καθώς θα γίνει από τα νεότερα μέλη του ΚΚΕ, ενώ από το 1930 ήταν ήδη καθοδηγητικό στέλεχος της ΟΚΝΕ σε ηλικία 17 ετών. Από το 1933 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας «Νεολαία» της ΟΚΝΕ και το τμήμα της εργαζόμενης νεολαίας. Το 1935 θα γίνει μέλος της αντιπροσωπείας της ΟΚΝΕ στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων στο Παρίσι. Μετά το συνέδριο, η Ηλέκτρα Αποστόλου θα ζήσει μερικούς μήνες στη σοσιαλιστική Μόσχα προκειμένου να ενισχύσει το ιδεολογικό της οπλοστάσιο.
Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, η Ηλέκτρα γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΚΝΕ λίγο προτού γίνει η δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Με την ανάληψη της εξουσίας από το Μεταξά η Ηλέκτρα θα φυλακιστεί στις φυλακές Αβέρωφ. Με την αποφυλάκιση της περίπου 2 χρόνια αργότερα θα μεταβεί στη Θεσσαλονίκη όπου θα περάσει στην παράνομη δράση καθώς το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου από το καθεστώς. Στη Θεσσαλονίκη θα γίνει γραμματέας της ΟΚΝΕ Μακεδονίας-Θράκης, αλλά, θα συλληφθεί εκ νέου στα μέσα του 1939.
Εξορίζεται στο νησί της Ανάφης μαζί με το μόλις μερικών ημερών κοριτσάκι της και η ασφάλεια ζητάει από τον άντρα της και ιατρό Γιάννη Σιδερίδη, ο οποίος ήταν φυλακισμένος για τη συμμετοχή του στο ΚΚΕ, να κάνει δήλωση μετάνοιας. Η Ηλέκτρα είναι κάθετη στην αλληλογραφία τους και του λέει να μην υπογράψει με τίποτα, όμως, εκείνος υπογράφει και η Ηλέκτρα τερματίζει την όποια σχέση μαζί του διότι “δεν ήθελε έναν δηλωσία για πατέρα της κόρης της”.
Λίγο προτού σφραγίσει δύο χρόνια εξορίας, η Ελλάδα θα βρεθεί υπό κατοχή από τις δυνάμεις του άξονα και η Μεταξική κυβέρνηση θα την παραδώσει, μαζί με χιλιάδες άλλους φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές και κομμουνίστριες, στις κατοχικές αρχές. Έπειτα από 3 χρόνια εξορίας, κατά τη διάρκεια μεταγωγής της, η Ηλέκτρα θα καταφέρει να αποδράσει μαζί με την 3χρονη, πλέον, κόρη της από το Τμήμα Μεταγωγών της πρωτεύουσας.
Δε χάνει χρόνο και κατευθείαν ρίχνεται στον αγώνα ενάντια στη φασιστική κατοχή και το ελληνικό παρακράτος. Αναλαμβάνει χρέη καθοδήγησης της αντιστασιακής γυναικείας οργάνωσης «Λεύτερη Νέα» και χάρη σε γνωριμίες που είχε από τα χρόνια της στο Νέο Ηράκλειο βρίσκει δουλειά στο εργοστάσιο της Χρυσαλλίδας στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα προκειμένου να οργανώσει τις εκατοντάδες των εργατριών αλλά και των εργατών. Αναλαμβάνει καθοδηγητικό ρόλο στις γειτονιές της 8ης Αχτίδας του ΚΚΕ και στον 8ο Τομέα του ΕΑΜ Αθηνών.
Με τη δημιουργία της ΕΠΟΝ στις 13 Φεβρουαρίου του 1943 και την ένταξη της Λεύτερης Νέας σε αυτήν, θα γίνει μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Ως τα μέσα του 1944, όμως, η έντονη αντιστασιακή δράση της Ηλέκτρας είχε γίνει αντιληπτή από την ασφάλεια και έτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις γειτονιές της και να αναλάβει μαζικότερες μορφές δράσεις στο κέντρο της Αθήνας ως μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών.
Το πρωινό της 25ης Ιούλη, η Ηλέκτρα συλλαμβάνεται από άντρες της ομάδας του αρχιβασανιστή Παρθενίου της Ειδικής Ασφάλειας στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο «Κρυστάλ» στην οδό Ελπίδος δίπλα από τα κεντρικά της Ειδικής Ασφάλειας. Προτού ξεκινήσουν να τη βασανίζουν οι δοσίλογοι γερμανοτσολιάδες του Παρθενίου, της έκαναν την εξής ανάκριση:
– Από την Ελλάδα!
– Πού κατοικείς;
– Στην Ελλάδα!
– Πώς σε λένε;
– Είμαι Ελληνίδα!
– Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;
– Όλοι οι Έλληνες!
– Τι δουλειά κάνεις;
– Υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό!
– Από ποιόν παίρνεις εντολές;
– Μόνο από την Πατρίδα μου!
Τα ξημερώματα της 26ης Ιουλίου θα μεταφερθεί η σωρός της ηρωικής Ηλέκτρας στο Νεκροτομείο Αθηνών.
Η έκθεση της νεκροψίας θα αναφέρει «Επί του πτώματος βεβαιούνται κακώσεις προκληθείσαι εκ μαστιγώσεως, ήτις εγένετο διά διαφόρων οργάνων (μαστιγίου, βουνεύρου, αλύσεως, πλεκτού σύρματος) άτινα έδρασαν αλλεπαλλήλως και βιαιότατα, ως και κακώσεις εξ απαιωρήσεως από των μασχαλών, επίσης εγκαύματα εν ζωή και μετά θάνατον γενόμενα. Ο θάνατος οφείλεται κυρίως εις τας κακώσεις καθ’ όσον τα εγκαύματα είναι μικράς εκτάσεως».
Οι δοσίλογοι παρακρατικοί φασίστες, βασανίζοντας και δολοφονώντας δειλά την Ηλέκτρα του λαού μας, θεώρησαν πως θα πλήξουν το φρόνημα του λαού, των αγωνιστών/στριων, των κομμουνιστών/τριων.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να οδηγήσουν την Ηλέκτρα στο Πάνθεον της ιστορίας αντάμα με χιλιάδες ανθρώπους που πολέμησαν το φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και την ντόπια προδοσία. Ακόμα και σήμερα, κομμουνιστές – κομμουνίστριες και αγωνιστές – αγωνίστριες εμπνέονται καθημερινά από τη στάση ζωής, πρότυπο αγωνίστριας, της Ηλέκτρας Αποστόλου. Από τη ζωή της την οποία αφιέρωσε για μία Ελλάδα χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση, χωρίς φασιστική κατοχή, χωρίς ιμπεριαλιστική εξάρτηση, δίχως καταπίεση για τις γυναίκες.
Δηλαδή, για μία χώρα ελεύθερη, με την εργατική τάξη και το λαό της κυρίαρχους στον τόπο τους.
Η τιμή και η δόξα στη μνήμη της Ηλέκτρας, δεν είναι ζήτημα ιδεών, αποτελεί βαθιά υλική υπόθεση. Προκύπτει από την καθημερινή ασταμάτητη πάλη και από τους αγώνες που κρατάνε αναμμένη τη φλόγα αγωνιστών και αγωνιστριών όπως της Ηλέκτρας.
ΗΛΕΚΤΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΗΛΕΚΤΡΑ ΖΕΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΗΛΕΚΤΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΘΑΝΑΤΗ
Δημοσίευση σχολίου