"Να είσαι η άμμος και όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου"
Οδυσσέας Ελύτης
Ανθρώπινο είναι να σου δημιουργείτε μια μελαγχολία παρακολουθώντας ότι δυστυχώς σήμερα ταξικό-εργατικό κίνημα δεν υπάρχει στον βαθμό που απαιτούν οι περιστάσεις. Εξηγήσιμο είναι γιατί επικρατεί αυτή η κατάσταση και ποιοι είναι οι παράγοντες που την διαιωνίζουν.
Αυτό όμως που "πονάει" περισσότερο είναι ότι πολιτικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται την ριζική κοινωνική αλλαγή αυτό που κάνουν είναι να ρίχνουν "λάδι στα γρανάζια του συστήματος" για να παραφράσουμε τον Ο. Ελύτη.
Γιατί, τώρα ειλικρινά: Τι μήνυμα περνάς πλατιά στις μάζες, όταν συμμετέχει σε ανούσιες φιέστες για την "αποκατάσταση της δημοκρατίας", αντάμα με τσεκουράτους ακροδεξιούς, διαφημιστές βιβλίων των φασίστα Κώστα Πλεύρη και την αφρόκρεμα της ντόπιας πλουτοκρατίας;
***
+ σχόλια + 1 σχόλια
Αυτη η σειρα κειμενων εχει τοσες αντιθεσεις που αναρωτιεται κανεις αν εκφραζει μια γνησια αντιθεση στην συμμετοχη του κομμουνιστικού κομματος στο αστικο κοινοβουλιο ή απλα μια απεγνωσμενη διαθεση να την "μπειτε" στο ΚΚΕ σε συνδυασμο με θλιβερες αυταπάτες για τον χαρακτηρα της αστικης δημοκρατιας. Διοτι αυτη η δημοκρατια αποκατασταθηκε το 74 και παντα αυτο εορταζοταν. Για τον χαρακτηρα της και τα ορια της, απο την πρωτη στιγμη και μεχρι σημερα δεν εχει αυταπάτες το ΚΚΕ. Απορω ομως μς αυτούς που ενοχλούνται επιλεκτικά και με βαση συμβολισμους λες και η δικτατορια της αστικης ταξης αλλαζει χαρακτηρα οταν βγαινει πχ ο ΣΎΡΙΖΑ η αμα αφου θάλασσοπνιχτηκαν τοσοι πρόσφυγες εδιναν κι ενα μεταλλιο σε ενα διασωστη για ξεκάρφωμα. Αυταπατες που αποδειχθησαν θανασιμες το 2015 και που οι "εξωκοινοβουλευτικοι" των συμβολισμων και των μηδενικών εργατικων κινητοποιησεων παραμένουν θλιβερα ανεπαρκεις για να τις ξεπεράσουν
Δημοσίευση σχολίου