Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες ...

Του Γ. Γ.

 

 Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί...

Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης, ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε. Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί, οι ηγεμόνες δυναμώνουν, ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν, των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν. Ετούτων των αμίλητων το πετσί, περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο. Τους φτύνουνε καταπρόσωπο κι αυτοί σκουπίζουνε  σιωπηλά το πρόσωπο το φτυσμένο. Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους, και που το παράπονό τους να πούνε; Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε; Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους, μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους. Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι! Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους, άλλο δε μας μένει.
Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

Είναι από τις στιγμές που καταφεύγουμε στους ποιητές μας. Τουλάχιστον σε ότι με αφορά δεν έχω άλλο τρόπο να σχολιάσω την σημερινή συνέντευξη που έδωσε το ανδρείκελο των πλουτοκρατών το οποίο παριστάνει στον πρωθυπουργό παρά να καταφύγω στον Μαγιακόφκυ καθώς και σε έναν μεγάλο κομμουνιστή ποιητή και συγγραφέα τον Γιώργο Κοτζιούλα:

Που θα πάτε, που θα πάτε! Κομποδιάστε τα κλεμένα,

κρύψτε και τ’ ασημικά σας να τα χαίρεται η σκουριά

Θάβγουμε κι’ εμείς παγάνα, θα σας εύρουμε ως τον ένα,

και στην πόλη μέσα αν είστε και στ’ απόμερα χωριά.

Που θα πάτε, που θα πάτε! Κι απ’ τις άγιες πίσω εικόνες

αν τρυπώστε, θα σας βρούμε μ’ όλα τα υποκριτικά

παρακάλια στο θεούλη που αναμπαίζεταν αιώνες

αδικεύοντας το πλήθος όπου τούχατε χαλκά....

Που θα πάτε, που θα πάτε! Φυλακές και ξερονήσια

κι οι κλωτσιές στα κρατητήρια και οι χαφιέδες στα γιαπιά

μας διδάξαν να βρούμε τους δημίους αλύπητα, ίσια

σαν το φίδι που του δίνουν κατακέφαλα χτυπιά.

Που θα πάτε, που θα πάτε! Στα σχολειά και στις στρατώνες

κι απ’ τους άμβωνες απάνω Φαρισαίοι χωρίς καρδιά

μας κρατούσαν στο σκοτάδι και με νόμους, με κανόνες

πρόσταζαν τον πεινασμένο «σουτ», «σκασμός» και «τσιμουδιά».

Που θα πάτε, που θα πάτε! Δες που σήκωσε κεφάλι

κι όλο δείχνει τη γροθιά του προλετάριος τρομερός.

Δε σας αξίζ’ η εξουσία και γι’ αυτό την παίρνουν άλλοι.

Κατευόδιο, άρχοντές μου! Βλέπετε, άλλαξ’ ο καιρός