ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ-ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Πριν 8 χρόνια δολοφονήθηκε ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας από τα φασιστικά-νεοναζιστικά-παρακρατικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.
Ο Παύλος κράτησε το έδαφος του, αντιπαρατέθηκε, έβαλε το σώμα του μπροστά απέναντι στην φασιστική βία. Κράτησε ψηλά την σημαία.
Ο Παύλος είναι ένας ακόμα νεκρός του «αόρατου εμφυλίου» που μαίνεται ανάμεσα στον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται για ψωμί-δουλειά-λευτεριά-ανεξαρτησία-υγεία-παιδεία και τους φασίστες-παρακρατικούς όποια σφραγίδα και αν φέρουν.
Η δολοφονία αποτέλεσε στιγμή κορύφωσης της ωμής φασιστικής βίας της Χρυσής Αυγής, σε μια περίοδο που είχε προηγηθεί το δολοφονικό χτύπημα σε μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ και ο προπηλακισμός μελών της μητέρας παράταξης για το φασιστικό παρακράτος-Νέας Δημοκρατίας- στις εκδηλώσεις τιμής για τους εκτελεσμένους ταγματασφαλίτες στον Μελιγαλά.
Οι λαϊκές διαδηλώσεις και συγκρούσεις που ακολούθησαν την δολοφονία του δεν έλαβαν τον απαραίτητο χαρακτήρα μιας παλλαϊκής αναμέτρησης με τους κρατικούς-παρακρατικούς μηχανισμούς του συστήματος, δεν κοινωνήθηκαν με το όπλο και την αντίληψη της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας.
Μέσα σε αυτή την συνθήκη που έπρεπε να σπάσει και να χτυπηθεί το φασιστικό παρακράτος η ταξική αναγκαιότητα γέννησε ένα πολύμορφο εργαστήρι αντιμετώπισης της φασιστικής-παρακρατικής βίας.
Ο καθημερινός αντιφασιστικός αγώνας απλώθηκε στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στο σύνολο των πεδίων που ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία δραστηριοποιούνται.
Εμπροσθοφυλακή του κόσμου της εργασίας και του λαϊκού παράγοντα αποτέλεσαν οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το όπλο του μαχητικού αντιφασισμού, οι κομμουνιστές/στριες, οι αναρχικοί/ες και οι αντιφασίστες/στριες που μέσα από την πολύμορφη πρακτική και δράση έκλεισαν τις φασιστικές-παρακρατικές τρύπες και τσάκισαν τους μηχανισμούς των παρακρατικών, οι εδαφικοποιημένες δομές του αντιφασιστικού κινήματος που πήραν πίσω γειτονιές και απέτρεψαν κάθε σκέψη φασιστικής παλινόρθωσης (Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό Στέκι Δίστομο).
Αυτό το πρόπλασμα ενός λαϊκού – αντιφασιστικού μετώπου που μέσα του συναντήθηκαν πολιτικές δυνάμεις και κομμάτια του εργαζόμενου λαού, αντιφασίστες οπαδοί και νεολαίοι φτωχοδιάβολοι, διαμόρφωσε ταξική συνείδηση, πρόσφερε απτές υλικές νίκες στο αντιφασιστικό κίνημα, σφυρηλάτησε αληθινούς λαϊκούς αγωνιστές μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης και του μαχητικού αντιφασιστικού αγώνα.
Αλλά σε τελική ανάλυση, τίμησε στην πράξη τα ποτάμια αίματος των κομμουνιστών/στριων, των αγωνιστών/στριων, των εργατών/τριων, των απλών προοδευτικών ανθρώπων στη πάλη απέναντι στο διαχρονικό θηρίο του φασισμού.
Τους νεκρούς κομμουνιστές στη συμπλοκή με την 3Ε στη κάθοδο της από την Θεσσαλονίκη.
Τους νεκρούς κομμουνιστές/τριες αντάρτες/ισσες στην αντίσταση απέναντι στο τριπλό φασισμό, τον παρακρατικό μοναρχοφασισμό και τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό στην εποποιία του ‘40-’49.
Το αίμα του Πέτρουλα, του Λαμπράκη, που χύθηκε τόσο από τον κρατικό φασισμό όσο και τους παρακρατικούς. Τους νεκρούς της στρατιωτικοφασιστικής αμερικανοκίνητης δικτατορίας και των παρακρατικών που πυροβολούσαν από την ταράτσα.
Και τόσων ακόμη νεολαίων, εργατών, αγωνιστών, που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα για να επικρατήσει το μπόι του ανθρώπου απέναντι στο τέρας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Η απόφαση του αστικού δικαστηρίου που έστειλε στην φυλακή τα ηγετικά κλιμάκια της Χρυσής Αύγης πάρθηκε κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα, που ενώθηκε σε ένα τεράστιο λαϊκό ποτάμι στις 7 Οκτώβρη και απλώθηκε από άκρη σε άκρη της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όσο και εξαιτίας ενδογενών αντιθέσεων του συστήματος.
Το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματα του και το σύνολο των αστικών μέσων ενημέρωσης, ξεκίνησαν απευθείας εκστρατεία εγκόλπωσης του αποτελέσματος σε ένα πλαίσιο στερέωσης της Αστικής Δημοκρατίας ως μονόδρομο για τις εργαζόμενες μάζες.
Οι φασίστες με κουστούμια μέσα στη Ν.Δ., έχοντας ενσωματώσει ξανά το ακροδεξιό ακροατήριο και τους ψηφοφόρους τους ζητούν ισονομία, ζητούν εφαρμογή της θεωρίας των 2 άκρων στο πλαίσιο της πολιτικής ατζέντας του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων ζητούν εξίσωση «ναζισμού- κομμουνισμού» εξίσωση των αγώνων του λαϊκού κινήματος με την φασιστική-παρακρατική βία των μαντρόσκυλων τους.
Φασιστικοί νόμοι απαγόρευσης των διαδηλώσεων, εισόδου της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, κατάργησης των συνδικαλιστικών-λαϊκών ελευθεριών, κράτος Χωροφύλακας και γιγαντωμένος και ανεξέλεγκτος ο κρατικός-κατασταλτικός φασιστικός μηχανισμός, χτύπημα σε διαδηλώσεις, συλλήψεις σε διαδηλωτές για συμμετοχή στις απαγορευμένες διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της 6ης Δεκέμβρη, σκευωρίες και οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, μερικά από τα στοιχεία που δείχνουν την ακραία έξαρση της πολιτικής της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Λόγω της ανυπαρξίας ενός πραγματικού πόλου μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης που να ακουμπάει το σύνολο των ζητημάτων σε υγεία-παιδεία- εργασία διευκολύνεται η δυνατότητα η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβερνητική πολιτική να ενσωματωθεί τόσο από την σοσιαλδημοκρατία όσο και από το βολικό για το σύστημα αντιδραστικό-σκοταδιστικό-αντιεμβολιαστικό- σκοταδιστικό κίνημα.
Παρά τον πρόσκαιρο χαρακτήρα αντιπολίτευσης που λαμβάνει απέναντι στο πολιτικό προσωπικό-Νεα Δημοκρατία- της εξαρτημένης ντόπιας ολιγαρχίας, μέσα σε αυτό εκκολάπτεται ξανά το αυγό του φιδιού και ανασυγκροτούνται φασιστικές-νεοναζιστικές-παρακρατικές οργανώσεις, που σε καιρό πολιτικής και οικονομικής κρίσης του συστήματος, αποτελούν βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής οργής, αφετέρου οικοδομούν την κοινωνική αλλά και κρατική νομιμοποίηση της αντεπαναστατικής-αντεργατικής-αντιλαϊκής βίας τους.
Σε μια τέτοια συνθήκη, η διαδήλωση τιμής και μνήμης στο Παύλο Φύσσα δεν είναι απλά επίκαιρη, αλλά πρέπει να λάβει χαρακτήρα συνολικής καταδίκης του συστήματος που γεννά και θρέφει τον φασισμό, της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, επαγρύπνησης και οργάνωσης απέναντι στην ανασυγκρότηση του φασιστικού-παρακράτους.
Να γίνει πεδίο που θα σφυρηλατηθεί η ενότητα του λαού και της εργατικής τάξης απέναντι στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Μέχρι να κόψουμε με το δρεπάνι ξανά το κεφάλι του φιδιού και την οριστική ήττα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που φρουρεί, για να γίνει ο λαός αφέντης στο τόπο του, για λευτεριά-ανεξαρτησία και σοσιαλισμό.
Στηρίζουμε το κάλεσμα του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου» και καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό, την νεολαία, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες να συμμετέχουν πλατιά, μαζικά και με παλμό στο οργανωμένο μπλοκ του.
Στις γειτονιές του Παύλου Φύσσα, του Μπλόκου της Κοκκινιάς και του Νίκου Γόδα δε χωρούν φασίστες-παρακρατικοί.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΪΚΟΙ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών- Αγωνιστών
Δημοσίευση σχολίου