Σμπαράλια το, κατά την "ΕφΣυν", "τοίχος της Δημοκρατίας, ενάντια στον φασισμό"

 

Του Γ. Γ.

"Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Οποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ' απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται".

Μ. Μπρεχτ

Βλέποντας το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Εφημερίδας των Συντακτών", ασυναίσθητα το μυαλό που ταξίδεψε χρονικά λίγο πίσω. Συγκεκριμένα με οδήγησε να αναζητήσω ένα κείμενο που είχα γράψει στις 3 Οκτώβρη του 2020, στο οποίο σχολίαζα, το κατάπτυστο, κατά την γνώμη μου, εξώφυλλό με το οποίο είχε κυκλοφορήσει τότε η ίδια φυλλάδα. Ηταν η εποχή που μιλούσε για το "τείχος της δημοκρατίας" που ύψωσαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα  βάζοντας τέλος στο ναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου.

Οχι, οι συντάκτες του εντύπου δεν πάσχουν από πολιτική μειοψία. Αντίθετα ανάμεσα τους υπάρξουν και ορισμένοι που έχουν μια στοιχειώδη μαρξιστική κατάρτιση. Στην προσπάθειά τους όμως να υπερασπιστούν τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, αισθάνθηκαν την ανάγκη να γράφουν αυτό το παραμύθι τότε.

Μπροστά στις σημερινές εξελίξεις και στην επιδίωξη τους να κάνουν αντιπολίτευση από την σκοπιά του ΣΥΡΙΖΑ διαπίστωσε -κάτι που ισχύει απολύτως- ότι κυβερνητικά στελέχη "κλωσάνε το αυγό του φιδιού".

Ρίξτε μια ματιά στην ανάρτηση όπου σχολίαζα το κατά την "ΕφΣυν", "τείχος της δημοκρατίας ενάντια στον φασισμό".