Αν μια οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας εκτελέσει ένα κοινωνικό παράσιτο τότε σύσσωμοι οι χρυσοκάνθαροι της μπουρζουαζίας, οι πολιτικάντηδες της μίζας και της αρπαχτής, θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το θύμα, κάνοντας παράλληλα ύμνους στην αξία της ανθρώπινης ζωής.
Στην κηδεία του εκτελεσμένου θα συγκεντρωθεί σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό και οι επικήδειοι λόγοι τους θα κάνουν να δακρύσουν μέχρι και τα ... ντουβάρια.
Αν δε συλληφθούν οι εκτελεστές, τότε θα στηθούν ειδικά δικαστήρια, και θα εμφανιστούν οι καλύτεροι αστοί δικηγόροι για να συμβάλλουν ώστε αυτοί που απάλλαξαν την κοινωνία από ένα κατακάθι, να σαπίσουν στην φυλακή.
Οταν μπάτσοι δολοφονήσουν ένα νέο παιδί, μόλις δεκαοχτώ ετών, το οποίο άφησε πίσω του μια νέα κοπέλα, έγκυο, χήρα και ορφανά δυο μικρά παιδάκια, τότε το ενδιαφέρον των "αρμοδίων" θα μεταφραστεί σε ένα "συλλυπητήριο τηλεφώνημα" από τον πολιτικό προϊστάμενο των δολοφόνων στην οικογένεια του νεκρού.
Ενας ταπεινός παπάς θα κάνει την κηδεία, και λίγα λουλούδια θα συνοδέψουν το παλικάρι στην τελευταία του κατοικία μαζί με τον θρήνο των αγαπημένων του προσώπων.
O εκπρόσωπος του γραφείου Τύπου της ΝΔ Νίκος Ρωμανός θα δηλώσει ότι οι δολοφόνοι: «Προφανώς έκαναν τη δουλειά τους», ενώ οι ένστολοι φονιάδες θα χαρακτηριστούν "ήρωες" από τους συναδέλφους τους,
Την ίδια στιγμή και οι εκπρόσωποι του κράτους, θα παρέμβουν, στους "λειτουργούς της θέμιδας", χωρίς να κρατάνε καν τα προσχήματα, για να αποδώσουν πεντακαθαρίδηδες τους εγκληματίες. και ο αρχηγός πολιτικού κόμματος - ο Βελόπουλος στην συγκεκριμένη περίπτωση- θα δημοσιοποιήσει την απόφασή του να παρασημοφορήσει τους δολοφόνους.
Αυτή είναι η λειτουργία ενός βαθιά ταξικού κράτους και της "δικαιοσύνης" του.
Δημοσίευση σχολίου