Πολλοί ξέρουν τη "Ματωμένη Κυριακή" για την οποία τραγούδησαν οι U2 το ομώνυμο τραγούδι, με τους Άγγλους να αιματοκυλούν Ιρλανδούς διαδηλωτές που διεκδικούσαν την ανεξαρτησία τους. Ή ίσως και να ξέρουν και τη "Ματωμένη Κυριακή" στη Ρωσία, με τον τσάρο να σκοτώνει διαδηλωτές που διεκδικούσαν "ειρηνικά" ψωμί και στοιχειώδης πολιτικές ελευθερίες, γεγονός που πείσμωσε το λαό και τον έστρεψε οριστικά στο δρόμο της Οκτωβριανής Επανάστασης λίγα χρόνια αργότερα.
Η πρώτη όμως "Ματωμένη Κυριακή" σημειώθηκε στην Αγγλία. Οι εργάτες -τι περίεργο- διεκδικούσαν ψωμί γιατί ζούσαν μέσα στη φτώχεια, και το κράτος έστειλε την αστυνομία και το στρατό και τους σκότωσε. Αυτό οδήγησε στο να ξεπεράσουν οι εργάτες πολλές από τις αυταπάτες τους, και να ιδρύσουν το εργατικό κόμμα - που σήμερα βέβαια έχει εκφυλιστεί πλήρως.
"Παλιές ιστορίες" θα πείτε, αλλά αυτές οι ιστορίες είναι που μπορούν να δώσουν στους σημερινούς "ζαλισμένους" εργάτες ένα "σημείο αναφοράς" για το τι να κάνουν, τι σόι εχθρό αντιμετωπίζουν και -κυρίως- να τους διδάξουν ότι πρέπει να σταματήσουν να ψάχνουν τρόπους να αποφύγουν τη μάχη και να κοιτάξουν τον εχθρό τους στα μάτια. Και αν οι μάχες και τα εργατικά κόμματα του παρελθόντος έχουν πια σβήσει, είναι καιρός να ξαναχτιστούν.
Κάποιος, κάπου, κάποτε πρέπει να αντιμετωπίσει αυτούς τους ανθρώπους, που γυρίζουν την ανθρωπότητα πίσω στις πιο σκοτεινές εποχές της. Και δεν υπάρχει άλλος, εμείς είμαστε. Εκτός και θέλετε να παραδοθείτε αμαχητί σε μια χούφτα ολιγάρχες που θα σας καταδικάσουν σε μια ζωή, ή έναν θάνατο μέσα στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια και το ψέμα.
Α' Ματωμένη Κυριακή (13 Νοεμβρίου 1887)
Η πρώτη όμως "Ματωμένη Κυριακή" σημειώθηκε στην Αγγλία. Οι εργάτες -τι περίεργο- διεκδικούσαν ψωμί γιατί ζούσαν μέσα στη φτώχεια, και το κράτος έστειλε την αστυνομία και το στρατό και τους σκότωσε. Αυτό οδήγησε στο να ξεπεράσουν οι εργάτες πολλές από τις αυταπάτες τους, και να ιδρύσουν το εργατικό κόμμα - που σήμερα βέβαια έχει εκφυλιστεί πλήρως.
"Παλιές ιστορίες" θα πείτε, αλλά αυτές οι ιστορίες είναι που μπορούν να δώσουν στους σημερινούς "ζαλισμένους" εργάτες ένα "σημείο αναφοράς" για το τι να κάνουν, τι σόι εχθρό αντιμετωπίζουν και -κυρίως- να τους διδάξουν ότι πρέπει να σταματήσουν να ψάχνουν τρόπους να αποφύγουν τη μάχη και να κοιτάξουν τον εχθρό τους στα μάτια. Και αν οι μάχες και τα εργατικά κόμματα του παρελθόντος έχουν πια σβήσει, είναι καιρός να ξαναχτιστούν.
Κάποιος, κάπου, κάποτε πρέπει να αντιμετωπίσει αυτούς τους ανθρώπους, που γυρίζουν την ανθρωπότητα πίσω στις πιο σκοτεινές εποχές της. Και δεν υπάρχει άλλος, εμείς είμαστε. Εκτός και θέλετε να παραδοθείτε αμαχητί σε μια χούφτα ολιγάρχες που θα σας καταδικάσουν σε μια ζωή, ή έναν θάνατο μέσα στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια και το ψέμα.
Α' Ματωμένη Κυριακή (13 Νοεμβρίου 1887)
Στις 13 Νοεμβρίου 1887, οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί διοργάνωσαν μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο για να καταγγείλουν τη βρετανική πολιτική στο Ιρλανδικό και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης των Τόρυδων (Συντηρητικών).
Οι 10.000 διαδηλωτές έφθασαν στην Πλατεία Τραφάλγκαρ με πορείες από διάφορα σημεία του εργατικού Ανατολικού Λονδίνου. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η μορφή του διάσημου ιρλανδού συγγραφέα και ακτιβιστή Τζορτζ Μπέρναρ Σο. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με 2.000 αστυνομικούς και 400 στρατιώτες, που ήταν αποφασισμένοι να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν την πλατεία. Από τις συγκρούσεις που ακολούθησαν, τρεις διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους και 200 χρειάστηκαν νοσηλεία σε νοσοκομείο. Οι επικεφαλής συνδικαλιστές της πορείας συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν για έξι εβδομάδες.
Η «Ματωμένη Κυριακή» του 1887 αφύπνισε τις διάσπαρτες αριστερές δυνάμεις της Μεγάλη Βρετανίας, οι οποίες απέσυραν την υποστήριξή τους στο Κόμμα των Ουίγων (Φιλελευθέρων) και προχώρησαν στην ίδρυση του Εργατικού Κόμματος στις 27 Φεβρουαρίου 1900.
Δημοσίευση σχολίου