Τα "απογευματινά συλλαλητήρια" και η έλλειψη κάθε διάθεσης για προκήρυξη και οργάνωση μαχητικών απεργιακών κινητοποιήσεων παντού, τέτοιων που να στριμώξουν στον τοίχο την αντιδραστική κυβέρνηση, αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής γραμμής όλων εκείνων που έτσι πολιτεύονται, ανεξάρτητα από τα ηχηρά "αγωνιστικά" (και ενίοτε εμφανιζόμενα κι ως "επαναστατικά"...) μεγάλα λόγια και τις επετειακές διακηρύξεις των ηγεσιών.
Η άρνηση απεργιακής ζύμωσης κι οργάνωσης αγώνα στην περίπτωση της ηγεσίας που εγκαλείται σ' αυτή την ανακοίνωση πάει πακέτο με μια γενικότερη εντελώς αντιφατική και ανεπαρκή κομματική γραμμή, που ενώ ορκίζεται στην ταξική καθαρότητά της, ωστόσο το βεληνεκές αυτής της ταξικής γραμμής περιορίζεται, πέρα από απογευματινές μικροσυγκεντρώσεις, στην κατάθεση προτάσεων νόμου και τροπολογιών στη βουλή, που εξαρχής η κυβέρνηση, βάσει του κανονισμού του αστικού λογοκοπείου, της στέλνει στα αζήτητα για αρχειοθέτηση.
Κι όσοι τις κατέθεσαν νίπτουν τα χέρια και καλούν το λαό να βγάλει συμπεράσματα, ένα λαό που ούτε καν είχε πάρει χαμπάρι τι περιείχε η κάθε πρόταση ή τροπολογία που βρόντηξε σαν πυροτέχνημα στου κουφού στην πόρτα.
"Αλλάξτε την ψήφο σας στις εκλογές.", είναι το πολιτικό συμπέρασμα εκείνων που είχαν κάνει την καλοδιατυπωμένη νομικά, πλην μάταια για μια τέτοια εξουσία "πρόταση νόμου". Και μέχρι τότε ελάτε στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ το απόγευμα της Τετάρτης! Αυτοί μια φορά το ...έκαναν το καθήκον τους! Είπαν, ελάλησαν και αμαρτία δεν έχουν.. Και η ζωή συνεχίζεται όλο και προς το χειρότερο.
Σημειώστε ότι, όπως επισημαίνει σήμερα και ο "Λαϊκός Δρόμος" στη σελίδα 2, είναι η πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες που η ΑΔΕΔΥ δεν προχωράει ούτε καν στην καθιερωμένη απεργία της για τον άθλιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό του κράτους, με συμφωνία όλων ανεξαιρέτως των αστικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων.
Η ανακοίνωση του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή, μιας συνεπούς ταξικής δύναμης που δρα στον κρίσιμο και πολύπαθο χώρο της δημόσιας υγείας, "θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων", και ξεσκίζει τα χάρτινα προσωπεία, αποδεικνύοντας τη γενικευμένη σήψη όλων των ρεφορμιστών συνδικαλιστών ηγετών, ανεξάρτητα από την παράταξη κι από τις όποιες "ταξικές" λογοκοπίες τους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση μόνο οι συναγωνιστές και σύντροφοι εργαζόμενοι, οι κομμουνιστές αγωνιστές που ακολουθούν σήμερα τέτοιες ηγεσίες και στην παράταξη του ΠΑΜΕ, μπορούν, αν το συνειδητοποιήσουν και το θελήσουν, να υπερβούν τα αδιέξοδα όρια της ρεφορμιστικής κομματικής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Να ενωθούν στην πράξη με όλη την υπόλοιπη αγωνιστική αριστερά, και να δράσουμε όλοι μαζί σαν ενιαία γροθιά ενάντια στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική. Αυτό απαιτούν οι καιροί από κάθε αγωνιστή, ανεξαρτήτως προέλευσης.
Η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και ο χρόνος δεν επαρκεί. Οργάνωση, αντίσταση και αντεπίθεση των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος, πέρα από οποιεσδήποτε διάφορες των χιλιοδιασπασμένων κομμουνιστών και των άλλων -συνεπών ας τις πούμε- αριστερών αποχρώσεων αναμεταξύ μας.
Θερμά συγχαρητήρια στο Ενωτικό Κίνημα για το παραπάνω ντοκουμέντο, μέσα στο οποίο αναδείχνεται η μέγιστη απαίτηση της συγκυρίας.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Αντί υστερόγραφου μια ανακοίνωση του εκπροσώπου της παράταξης ΕΡΓ.ΑΣ. στην ΑΔΕΔΥ: Γιατί αρνούνται τις κινητοποιήσεις μπροστά στο νέο προϋπολογισμό; Έχουν κηρύξει σιγή! Μπροστά στην ψήφιση του προϋπολογισμού να οργανώσουμε απεργιακή κινητοποίηση
Είναι η πρώτη χρονιά εδώ και δεκαετίες που η ΑΔΕΔΥ δεν προχωράει ούτε καν στην «καθιερωμένη» απεργία για τον προϋπολογισμό.Γενικώς σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο, η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει απεργιακή σιωπή. Με ευθύνη όλων των παρατάξεων από τη ΔΑΚΕ και τη ΔΗΣΥ μέχρι τη Συνδικαλιστική Ανατροπή, την Προοπτική (ΣΥΡΙΖΑ) και το ΠΑΜΕ, η ΑΔΕΔΥ έχει βυθιστεί στην απόλυτη απραξία.Αποκαλυπτικά για τις προθέσεις όλων, ήταν τα όσα συνέβησαν στο Γενικό Συμβούλιο της 4ης Οκτώβρη. Σε μια περίοδο που οι συνθήκες και οι αγωνιστικές διαθέσεις (κατάσταση στο ΕΣΥ και αναστολές στην υγεία, απεργία αποχή και δικαστικές αποφάσεις στην εκπαίδευση, νόμος Χατζηδάκη κλπ) επέβαλαν και ευνοούσαν την κήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων, η ΑΔΕΔΥ έμεινε χωρίς πρόγραμμα δράσης. Καμία παράταξη από αυτές δεν είχε πρόταση για απεργία και καμία δεν ψήφισε αυτές που κατατέθηκαν από Παρεμβάσεις και ΜΕΤΑ.Τα πράγματα είναι καθαρά. Εάν δεν βρήκαν στις αρχές Οκτώβρη τους λόγους και τις προϋποθέσεις για να καταθέσουν απεργιακό πρόγραμμα δράσης όλοι αυτοί, τότε δεν θα βρουν ποτέ. Πίσω από δεκάρικους για το νόμο Χατζηδάκη (τη στιγμή που οι διατάξεις του για την απαγόρευση των απεργιών εφαρμόζονταν στην πιο ακραία εκδοχή τους) και τα σχέδια για συνδικαλιστικό τουρισμό στην Καλαμάτα, επιχείρησαν να κρύψουν την απεργιακή αφωνία τους.Τόσο τους στοίχισε το πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ που βγήκε πέρσι τέτοιο καιρό. Και που με τους απεργιακούς σταθμούς που έβαλε αποτέλεσε το έναυσμα για το σπάσιμο της πολιτικής του ζόφου και των απαγορεύσεων. Ένα πρόγραμμα που μετατράπηκε σε βαρίδι για όλες τις δυνάμεις της ΑΔΕΔΥ από τη ΔΗΣΥ μέχρι το ΠΑΜΕ.Και το ΠΑΜΕ το μόνο που έχει να επιδείξει όλους αυτούς τους μήνες είναι… λόγια και απογευματινά συλλαλητήρια. Μετά και την κωλοτούμπα του Ιούνη, που στο όνομα της ενότητας με τη ΓΣΕΕ(!) ακύρωσε την απεργία της 3/6, όλο αυτό το διάστημα έχει κηρύξει απεργιακή σιγή. Και την ίδια στιγμή που στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ δεν ήθελε κανένα πρόγραμμα δράσης και καμία απεργία, καλούσε σε πανελλαδικό συντονισμό στο Σπόρτινγκ. Συντονισμό στο λεκτικό βερμπαλισμό και την απεργιακή απραξία.Έτσι, αφήνοντας το χρόνο να κυλάει πάντα υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής, κατάπιαν ακόμη και αυτή την απεργία του Δεκέμβρη, για την οποία όλοι αυτοί μίλησαν στη Καλαμάτα. Για να έρθουν μετά οι ίδιοι στην τελευταία ΕΕ της ΑΔΕΔΥ να «κρίνουν» ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την πραγματοποίησή της!
Στην πιο κρίσιμη φάση της μεταπολιτευτικής ιστορίας, με την επιβολή μιας σαρωτικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, με απολυμένους στο ΕΣΥ και με μια εγκληματική πολιτική στο μέτωπο της πανδημίας, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να κηρύξει το τέλος των συνδικάτων και της απεργίας, οι βασικές δυνάμεις εγκαταλείπουν ακόμη και την απεργία ενάντια στο φετινό προϋπολογισμό! Έναν προϋπολογισμό που δεν θα μπορούσε να είναι και δεν είναι τίποτα λιγότερο από το επιστέγασμα αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
Οι ευθύνες πλέον είναι ιστορικές για όλους αυτούς που, με παιχνίδια ρόλων, οδήγησαν τη συνομοσπονδία και τις ομοσπονδίες σε αφωνία αυτούς τους κρίσιμους μήνες. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αδράνεια.
Πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να υπάρξει απεργιακή κινητοποίηση για τον προϋπολογισμό και με αφορμή αυτόν.
Αφού εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να υπάρξουν αποφάσεις τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργάνων, να κάνουμε τα πάντα ώστε με αποφάσεις πρωτοβάθμιων να πάμε σε κινητοποίηση με στάσεις εργασίας την Πέμπτη (16/12) ή την Παρασκευή (17/12) στις 12:00, με συγκεντρώσεις και πορείες.
Τα απογευματινά συλλαλητήρια πλέον δεν είναι τίποτε άλλο από ασκήσεις εκτόνωσης και φυγής από την ανάγκη των καιρών. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή σε αυτή την τακτική.
Πετράκης Βασίλης, μέλος της ΕΡΓΑΣ και του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2021
Στα όπλα σύντροφοι!
Δημοσίευση σχολίου