Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, δεν αφορά σχηματικά τους «καλούς» ή τους «κακούς» της Ιστορίας. Αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα και αυτούς που την πρόδωσαν. Το ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό. Και αφορά εξίσου το παρελθόν και το παρόν.
Παρά τις διακηρύξεις των κυβερνώντων ότι η «εθνική νέμεσις θα είναι αδυσώπητος», τα όργανα των καταχτητών συνέχισαν να κυκλοφορούν ελεύθερα μετά την Απελευθέρωση προκαλώντας το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Οι προδότες δεν παρέμειναν μόνο ατιμώρητοι -πλην ελάχιστων εξαιρέσεων- αλλά επιπλέον έλαβαν αξιώματα και θέσεις στο μεταπολεμικό κράτος.
Μετά τα Δεκεμβριανά και με το πρόσχημα του «κομμουνιστικού κινδύνου» όλος αυτός ο εσμός ξεπλύθηκε στην κολυμβήθρα της εθνικοφροσύνης και αποτέλεσε τον οικονομικό και πολιτικό πυλώνα του κράτους των νικητών της δεκεμβριανής σύγκρουσης και του Εμφυλίου στη συνέχεια.
Η συνεργασία με τους καταχτητές υποβαθμίστηκε ή αποκρύφτηκε καθώς εξυπηρετούσε την αντιΕΑ-Μική προπαγάνδα.
Για να αποφύγουν την τιμωρία αυτοί, οι προδότες και οι μαυραγορίτες δυναμίτισαν κάθε προσπάθεια συνεννόησης με τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούσαν την Αντίσταση, έσπρωξαν την κατάσταση στα άκρα και με την ανοχή αρχικά και τη βοήθεια στη συνέχεια των νέων πατρόνων τους, Βρετανών και Αμερικανών, οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα αιματηρή περιπέτεια.
Ηταν αυτοί που έκαναν τις μηνύσεις και έστειλαν στα κακουργιοδικεία και στις φυλακές τους αγωνιστές της Αντίστασης, ήταν αυτοί που ενορχήστρωσαν τη λευκή τρομοκρατία, ήταν αυτοί που εξαπέλυσαν μια φοβερή δυσφημιστική εκστρατεία ενάντια στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού.
Και δεν έμειναν μόνο εκεί. Οσοι πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι την προνομιακή τους σχέση με τους κατακτητές συγκρότησαν τη νέα μεταπολεμική αστική τάξη που συνέχισε να κερδοσκοπεί και να παρασιτεί λαμβάνοντας τα κονδύλια της αμερικανικής βοήθειας, του σχεδίου Μάρσαλ, τα θαλασσοδάνεια της χούντας και ουκ έστι τέλος...
Ως παράγοντες του καθεστώτος διασφάλισαν την πολιτική τους συνέχεια μέσω των απογόνων τους και κάθε λογής επιγόνων. Μια συνέχεια που την επενδύουν σήμερα ιδεολογικά με την ιστορική λάσπη που ρίχνουν στους αγώνες του λαού.
Γι’ αυτό μας αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Εμάς σήμερα που ψάχνουμε στο παρελθόν για να εξηγήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Ενάντια στη λήθη και την αναθεώρηση της Ιστορίας.
Πηγή: Βασιλική Λάζου, Ιστορικός, - "Ιδιοτελή καθάρματα" στην εθνική κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Παρά τις διακηρύξεις των κυβερνώντων ότι η «εθνική νέμεσις θα είναι αδυσώπητος», τα όργανα των καταχτητών συνέχισαν να κυκλοφορούν ελεύθερα μετά την Απελευθέρωση προκαλώντας το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Οι προδότες δεν παρέμειναν μόνο ατιμώρητοι -πλην ελάχιστων εξαιρέσεων- αλλά επιπλέον έλαβαν αξιώματα και θέσεις στο μεταπολεμικό κράτος.
Μετά τα Δεκεμβριανά και με το πρόσχημα του «κομμουνιστικού κινδύνου» όλος αυτός ο εσμός ξεπλύθηκε στην κολυμβήθρα της εθνικοφροσύνης και αποτέλεσε τον οικονομικό και πολιτικό πυλώνα του κράτους των νικητών της δεκεμβριανής σύγκρουσης και του Εμφυλίου στη συνέχεια.
Η συνεργασία με τους καταχτητές υποβαθμίστηκε ή αποκρύφτηκε καθώς εξυπηρετούσε την αντιΕΑ-Μική προπαγάνδα.
Για να αποφύγουν την τιμωρία αυτοί, οι προδότες και οι μαυραγορίτες δυναμίτισαν κάθε προσπάθεια συνεννόησης με τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούσαν την Αντίσταση, έσπρωξαν την κατάσταση στα άκρα και με την ανοχή αρχικά και τη βοήθεια στη συνέχεια των νέων πατρόνων τους, Βρετανών και Αμερικανών, οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα αιματηρή περιπέτεια.
Ηταν αυτοί που έκαναν τις μηνύσεις και έστειλαν στα κακουργιοδικεία και στις φυλακές τους αγωνιστές της Αντίστασης, ήταν αυτοί που ενορχήστρωσαν τη λευκή τρομοκρατία, ήταν αυτοί που εξαπέλυσαν μια φοβερή δυσφημιστική εκστρατεία ενάντια στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού.
Και δεν έμειναν μόνο εκεί. Οσοι πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι την προνομιακή τους σχέση με τους κατακτητές συγκρότησαν τη νέα μεταπολεμική αστική τάξη που συνέχισε να κερδοσκοπεί και να παρασιτεί λαμβάνοντας τα κονδύλια της αμερικανικής βοήθειας, του σχεδίου Μάρσαλ, τα θαλασσοδάνεια της χούντας και ουκ έστι τέλος...
Ως παράγοντες του καθεστώτος διασφάλισαν την πολιτική τους συνέχεια μέσω των απογόνων τους και κάθε λογής επιγόνων. Μια συνέχεια που την επενδύουν σήμερα ιδεολογικά με την ιστορική λάσπη που ρίχνουν στους αγώνες του λαού.
Γι’ αυτό μας αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Εμάς σήμερα που ψάχνουμε στο παρελθόν για να εξηγήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Ενάντια στη λήθη και την αναθεώρηση της Ιστορίας.
Πηγή: Βασιλική Λάζου, Ιστορικός, - "Ιδιοτελή καθάρματα" στην εθνική κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Δημοσίευση σχολίου