«Φοβάμαι για τη ζωή μου», είπε ο Ζελένσκι στον αυστριακό καγκελάριο, για να το διαδώσει αυτός παντού και να γίνει σλόγκαν σε όλη τη δυτικοευρωπαϊκή προπαγάνδα. Τα εθνικά αφηγήματα των αστικών κρατών είναι γεμάτα από περιστατικά (πραγματικά ή κατασκευασμένα) ηρώων που έπεσαν στο καθήκον, πολεμώντας για το έθνος τους. Εμείς τουλάχιστον δε θυμόμαστε ούτε μια ιστορία ηγέτη που να δηλώνει «φοβάμαι για τη ζωή μου». Το ελληνικό εθνικιστικό αφήγημα, για παράδειγμα, ξεκινά από τον Λεωνίδα και τους 300 Σπαρτιάτες πολεμιστές, συνεχίζεται με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, περνά από το Μανιάκι και τον Παπαφλέσσα και καταλήγει στους μαχητές των οχυρών του Ρούπελ.
Κάτι βρομερά σκουπίδια σαν τον Ζελένσκι, όμως, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν ούτε στα αστικά-εθνικιστικά ηρωικά πρότυπα. Οταν ο πρόεδρος της χώρας και αρχηγός των ένοπλων δυνάμεων δηλώνει ότι «φοβάται για τη ζωή του» και όχι ότι «θα δώσει και την τελευταία ρανίδα του αίματός του για να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της πατρίδας του» (τέτοιες δηλώσεις απαιτεί το παραδοσιακό αστικό πρότυπο), πώς θα πρέπει να αισθάνεται ο στρατιώτης που πολεμάει στην πρώτη γραμμή; Είναι σαν να του λέει, παράτα το όπλο και τρέχα να σωθείς ή παραδόσου στον εχθρό.
Η δυτική προπαγάνδα έκανε σλόγκαν το «Φοβάμαι για τη ζωή μου» του Ζελένσκι. Λες και βάλθηκε να δείξει σε όλο τον κόσμο ότι κάτι τέτοιοι τύποι είναι απλώς άθλια πιόνια στα χέρια των ιμπεριαλιστών, ανθρωπάρια που μόνο τον κώλο τους θέλουν να φυλάξουν, αναλώσιμοι σε κάθε περίπτωση. Τους βάζουν να κάνουν τη βρομοδουλειά και μετά τους πετάνε στα σκουπίδια με περιφρόνηση.
Κάτι τέτοιες στιγμές αισθανόμαστε περήφανοι ως κομμουνιστές. Γιατί οι δικοί μας ήρωες δε δείλιασαν ούτε στις οδομαχίες, ούτε στις πολεμικές μάχες, ούτε μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Τεράστιο είναι το μαρτυρολόγιο των ηρώων μας. Δεν αναφέρουμε παραδείγματα, για να μην αδικήσουμε τους χιλιάδες που θα παραλείψουμε. Μόνο το στίχο του γνωστού επαναστατικού τραγουδιού θα θυμίσουμε, γονατίζοντας νοερά στη μνήμη τους: «Πέσατε θύματα, αδέρφια εσείς, σε άνιση μάχη κι αγώνα…».
Δημοσίευση σχολίου