Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΜΕΡΑ ανήκε χωρίς αμφιβολία στον Βλαντίμιρ Πούτιν, που, όπως ο αρχαίος Καίσαρας, διέβη τον δικό ίου διπλωματικό «Ρουβίκωνα» με την άμεση αναγνώριση των δυο ντε φάκτο αποσχισμένων ρωσόφωνων επαρχιών της Ουκρανίας, μια ενέργεια αποφασιστική, που συνοδεύτηκε από μια πύρινη ωριαία ομιλία μπροστά σε μια έκπληκτη παγκόσμια κοινή γνώμη.
ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ από τον Λένιν και τον Χρουστσόφ και φτάνοντας ώς τη συστηματική εξαπάτηση της Ρωσίας από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που υποσχέθηκαν «μορατόριουμ» στην προς ανατολάς εξάπλωσή τους, ο Πούτιν εξέθεσε το σύνολο των ρωσικών ιστορικών επιχειρημάτων, αλλά και των υπαρξιακών αγωνιών γύρω από το ουκρανικό πρόβλημα.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ αυτή, ο Πούτιν ακυρώνει ουσιαστικά την ανεφάρμοστη εδώ και οχτώ χρόνια συμφωνία του Μινσκ και τερμάτιζα στην πράξη έναν διπλωματικό διάλογο κωφών, που προφανώς δεν οδηγούσε πλέον πουθενά.
Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ όμως δεν είναι προσάρτηση -όπως έκανε ο Πούτιν το 2014 με την Κριμαία- και πολύ περισσότερο δεν είναι εισβολή. Πρόκειται μάλλον για μια ύστατη σκακιστική κίνηση επιθετικής διπλωματίας, που δημιουργεί τετελεσμένα και πιέζει ασφυκτικά το Κίεβο, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να καθίσουν οριστικά στο τραπέζι και να συζητήσουν σοβαρά αυτό που πραγματικά θέλει το Κρεμλίνο.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ μια συνολική νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας για την Ευρώπη, που θα απομακρύνει -μαζί με τους πυραύλους μέσου βεληνεκούς και τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ δίπλα από τα ρωσικά σύνορα- την πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, που προφανώς δεν θα έχει κανέναν νικητή.
ΑΛΛΠΣΤΕ όποιος παρακολούθησε προσεκτικά την ομιλία του Ρώσου ηγέτη, αλλά και το έκτακτο Συμβούλιο Ασφαλείας που προηγήθηκε, σίγουρα θα συνειδητοποίησε πως αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι να εισβάλει με τα τεθωρακισμένα του στο Κίεβο, όπως υποστηρίζουν εδώ και εβδομάδες οι Δυτικοί, αλλά να υποχρεώσει τους δυτικούς συνομιλητές του να διαπραγματευτούν σοβαρά μια νέα σχέση που θα λαμβάνει υπόψη της την ηγεμονία της σημερινής Ρωσίας στον χώρο της άλλοτε Σοβιετικής Ενωσης.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 24ωρα θα είναι καθοριστικά όχι μόνο για το μέλλον της Ουκρανίας και του λαού της, αλλά και για τη μελλοντική ειρήνη και ευημερία -ιδίως στον ενεργειακό τομέα- της Ευρώπης, που καλείται επιτέλους να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει».
+ σχόλια + 1 σχόλια
Φασισμος(δυτικου καπιταληστρικου τυπου) εναντιον Φασισμος(ανατολικου μαφιοζικου τυπου. Θα γουσταρα να αλληλοφαγωθουν μεχρι τελευταιας σταγονας αιματος αλλά, δυστυχως, θα υπηρχαν σοβαροτατες συνεπειες για τους αθωους λαους και τις επομενες γενιες. Παρατηρηση: εκει στον Περισσο μαλλον εχουν ετοιμες κανα 2000...προτασουλες με χαρακτηριστικες λεξεις και οταν ειναι να βγαλουν ΑΝΑκοινωση διαλεγουν κατα το δοκουν ενα πληθος απο αυτες και ετοιμο το κειμενακι!!! Τετοια ξεραιλα παραγωγης και ελλειψη πρωτοτυπιας που ειναι γνωστη ως "Ξυλινη Γλωσσα" παρατηρειται ολο και πιο συχνα. Φτώχεια σε ολα τα επιπεδα...Υγ. Τελικα αυτος ο υπεροχος "Υπαρκτος Σοσιαλισμος" αφησε πισω του χαλασματα. Λαους εξαθλιωμενους, ετοιμους να προσκυνησουν παπαδαριο και να αφησουν την τυχη τους ατα νυχια της δυτικης "κουλτουρας". Ανθρωπους γεματους μισος για την κοινωνια που μεταφραζεται σε φασιστικες κυβερνησεις. Μια Ρωσια της μαφιας, επανεκδοση της τσαρικης καρικατουρας με αρχιμαφιοζο εναν πρωην πρακτορακο της "Υπηρεσιας" και την περιουσια του λαου της στα χερια ολιγων μαφιοζων που την διαχεουν στο εξωτερικο με τις γνωστες μεθοδους ξεπλυματος χρηματος. Δηλαδη το καθεστως ηταν μεγαλη σχολη για ολους, εντος ισως του απλου λαουτζικου που υπεφερε και θα συνεχισει να υποφερει. Μεγαλη η επιτυχια και σπουδαια η συνεισφορα του στον παγκοσμιο πολιτισμο.
Δημοσίευση σχολίου