Τρία χρόνια χωρίς έναν "δικό" μας άνθρωπο, Τον φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη.

«Φωτογραφίζω τον πόνο και τη βία αλλά και την ελπίδα. Γιατί πάντα μέσα από αυτές τις φωτογραφίες και από αυτά τα θέματα που κάνω δε πεθαίνει ποτέ η ελπίδα. Πάντα υπάρχει κάποιος άνθρωπος ο οποίος βοηθάει, προσπαθεί, θυσιάζεται και αυτό κρατάει την ελπίδα ζωντανή». 

Γιάννης Μπεχράκης,

Μια μέρα σαν και αυτή το 2019, χάσαμε έναν "δικό" μας άνθρωπο. Μια μοναδική προσωπικότητα που μέσα από την δουλειά του αποτέλεσε την "φωνή" του δικού μας κόσμου. Του κόσμου της προσφυγιάς, της φτώχειας, του πόνου, της δυστυχίας,  αλλά και της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, 

Ο σπουδαιότερος φωτορεπόρτερ της γενιάς του, ο Γιάννης Μπεχράκης, δίδαξε ήθος, ανθρωπισμός, έφερε στις με την δουλειά του μαζικά στην επιφάνεια την πραγματική εικόνα του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού. Για να μάθουν όλοι, "για να μην μπορεί να πει κάποιος, πως δεν γνώριζε"...

Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από την ημέρα που έφυγε, σε ηλικία 59 χρονών από κοντά μας, νικημένος στην μάχη που έδινε με τον καρκίνο. καρκίνο.

Υπήρξε ένα από τα σπάνια άτομο -επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του Reuters στην Ελλάδα- που τίμησαν το επάγγελμα τους εργαζόμενα σε αστικά ΜΜΕ, κάτι που του πρόσφερε και την βράβευσή του το 2015 με το βραβείο Πούλιτζερ.