Μετά την επικράτηση των κομμουνιστών του Μάο στην Κίνα και τον πόλεμος της Κορέας την Αμερικανική αστική τάξη από τις αρχές του 1950, την είχε καταλάβει μια αντικομμουνιστική υστερία, με χιλιάδες φυλακίσεις πολιτών, απελάσεις και εκτελέσεις αποτέλεσμα "στημένων" δικών. (Η πιο γνωστή απ' αυτές είναι η δίκη των Έθελ και Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, δύο Αμερικανών κομμουνιστών που κατέληξε στην εκτέλεση τους).
Ηταν η εποχή του λεγόμενου Μακαρθισμού (Από το όνομα του Φρανκενστάιν-ΜακΚάρθι, ενός επαγγελματία αντικομμουνιστή ο οποίος από "περιοδεύων δικαστής". βρέθηκε να είναι ο ο νεότερος γερουσιαστής των ΗΠΑ.).
Δύσκολα θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, πριν μερικά χρόνια, όταν θα ερχόταν περίοδος κατά την οποία θα υπήρχε μεθόδευση στην χώρα μας, παλινόστησης μιας τόσο σκληρής δεξιάς, που έντεχνα θα προσπαθούσε να επιβάλλει μαζική πειθάρχηση της κοινωνίας και να στρέψει τον ελληνικό λαό ενάντια σε άλλους λαούς.
Αυτό το twitt του νεοδημοκράτη βουλευτή, που παραθέτουμε δεν μας παραπέμπει στις πιο σκοτεινές εποχές του ψυχρού πολέμου;
Δεν θα χάσουμε τον χρόνο μας σχολιάζοντας τις γελοίες -αλλά και άκρως επικίνδυνες- απόψεις που έγραψε το πιο πιστό δημοσιοκαφρικό μνημονικό σκυλί, ο «Μπάμπης ο Σουγιάς», όπως είναι γνωστός στην δημοσιογραφική πιάτσα, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου.
Αν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε ποτέ την συζήτηση, αν πρέπει ότι ο πολιτισμός, και οι τέχνες, να κρίνονται με καταγωγικά κριτήρια και έτσι να καθορίζεται αν πρέπει να τις αποδεχόμαστε ή όχι!!!
Δημοσίευση σχολίου