Πηγή: Praxis Review - f/b"Η σφαγή των εργατών της Ford": Σαν σήμερα, 7 Μαρτίου 1932, μια μεγάλη πορεία 5 χιλιάδων πεινασμένων άνεργων εργατών της Ford ξεκινάει για το εργοστάσιο της εταιρείας στο Detroit.
Μέσα στην οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει το 1929, η εταιρεία (που κάποτε αυτoδιαφημιζόταν για τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας κ.α) είχε προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις γιατί είχαν πέσει οι πωλήσεις αυτοκινήτων.
Η κατάσταση για τους άνεργους εργάτες της Ford είχε φτάσει στο απροχώρητο και το συμβούλιο ανέργων που είχαν δημιουργήσει αποφάσισε να ξεκινήσει διαδήλωση.
Την κινητοποίηση στήριξε και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Την προηγούμενη μέρα (6 Μαρτίου) είχε πραγματοποιήσει ομιλία στο Detroit ο συνδικαλιστής κομμουνιστής William Foster, ηγέτης του ΚΚ ΗΠΑ, που οργάνωνε απεργίες και σωματεία.
Τα αιτήματα ήταν επαναπρόσληψη των απολυμένων, άμεση καταβολή του 50% των μισθών για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι εργάτες, ιατρική κάλυψη για τους εργαζόμενους και άνεργους της επιχείρησης, κατάργηση κάθε διάκρισης για τους μαύρους εργάτες, διάλυση των "service men" (o ιδιωτικός στρατός τραμπούκων και ρουφιάνων της εταιρείας που δημιουργήθηκε για την αστυνόμευση των χώρων δουλειάς), αναγνώριση του δικαιώματος των εργατών να έχουν σωματείο κ.α.
Λίγο μετά την αρχή της πορείας (με συνθήματα όπως "ψωμί και όχι ψίχουλα", "φόροι για τους πλούσιους" κ.α) η αστυνομία επιτέθηκε(ο Δήμαρχος ήταν...αδελφός του Ford) ρίχνoντας δακρυγόνα.
Οι εργάτες πέταξαν πέτρες στην αστυνομία και συνέχισαν την πορεία. Οχήματα της πυροσβεστικής τους επιτέθηκαν με αντλίες νερού και τότε η αστυνομία, μαζί με τους μπράβους του Ford, άνοιξε πυρ. 4 εργάτες δολοφονήθηκαν επιτόπου και 22 τραυματίστηκαν.
Η πορεία προσπάθησε να υποχωρήσει, όμως ο Henry Bennet, αρχηγός των μπράβων της εταιρείας, όρμηξε με το αυτοκίνητο του μέσα στην πορεία, άνοιξε το παράθυρο και άρχισε να πυροβολεί. Το αυτοκίνητο δέχτηκε βροχή απο πέτρες. Και τότε κατέβηκε και σημάδεψε πάνω στο πλήθος, δολοφονώντας τον 16χρονο Joseph Bussell και τραυματίζοντας πολλούς άλλους.
Ακολούθησε όργιο καταστολής. Η αστυνομικοί έκαναν εφόδους στα νοσοκομεία για συλλήψεις. Όσοι εργάτες ήταν σοβαρά τραυματισμένοι, αλυσοδέθηκαν στα κρεβάτια τους. Άρχισε (νέο) κυνηγητό για την σύλληψη του Foster. Οι ελεγχόμενες από τον Ford και τους βιομήχανους εφημερίδες άρχισαν να διαδίδουν ότι οι αστυνομικοί δέχτηκαν ... επίθεση κ.α.
12 Μαρτίου δεκάδες χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στην κηδεία των δολοφονημένων συναδέλφων τους.
Τρείς μήνες αργότερα ο εργάτης Curtis Williams υπέκυψε στα τραύματα του. Ήταν ο πέμπτος εργάτης που δολοφονήθηκε.
Επειδή ήταν αφροαμερικανός, απαγορεύτηκε η ταφή του στο νεκροταφείο (ήταν μόνο για λευκούς)που ήταν και οι άλλοι συνάδελφοι του. Η οικογένεια σκόρπισε τις στάχτες του στο σημείο που ήταν θαμμένοι οι άλλοι δολοφονημένοι εργάτες.
Η "έρευνα" των αρχών για τα γεγονότα δεν βρήκε τίποτα παράνομο. Κανείς αστυνομικός η τραμπούκος δεν κατηγορήθηκε. Οι εργάτες συνέχισαν τους αγώνες τους και το 1941 κατάφεραν να πετύχουν σύμβαση με δικαιώματα.
Οι μεγάλοι αγώνες των εργατών της Ford είναι από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Δημοσίευση σχολίου