Καμιά απάνθρωπη-προκλητική συμπεριφορά, απ' τα εξουσιαστικά πρεζόνια δεν μας εκπλήσσει. Και προφανώς δεν μας κάνει εντύπωση το μίσος και η απέχθεια τους για τον κόσμο της εργασίας.
Το να χαρακτηρίζει, ένας υπουργός, "αποβράσματα" όσους/ες από την τάξη μας, δεν έχουν να πληρώσουν εισιτήριο στα ΜΜΜ, "δένει" με την αντίληψή τους ότι είναι "τζαμπατζήδες" όσοι πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους ληστρικούς λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας, συμβαδίζει με την αντίδρασή τους να υπερασπίζονται με πάθος και σθένος ένα golden boys που ο ελληνικός λαός το πληρώνει με 1.000 ευρώ την μέρα.
Τώρα θα αναφερθούμε για το ποιόν του σαλτιμπάγκου, και πολιτικού γυρολόγου Βασίλη Οικονόμου, με αφορμή μια προκλητική δήλωσή του, στην οποία ειρωνεύτηκε και χλεύασε τους πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν τους εξωφρενικούς λογαριασμούς της ΔΕΗ. Είναι μια παρομοίου ύφους και "ποιότητας" δήλωση απ' αυτές που συνηθίζει να κάνει, και στο παρελθόν είχαν σαν συνέπεια να "εισπράξει" κάποιες "ψιλές" απ΄ νεολαίους.
Έχει πιθανόν την αξία του, να σταθούμε, έστω και τηλεγραφικά στην πολιτική διαδρομή αυτού του τύπου, που σήμερα «κοσμεί» τα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου συμμετέχοντας στην βουλευτική κυβερνητική πλειοψηφία.
Τηλεγραφικά, λοιπόν για την πολιτική διαδρομή του Βασίλη Οικονόμου.
Χρημάτισε για χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Κάποια στιγμή, τον Μάρτη του 2011, "ασφυκτιούσε" γιατί θεωρούσε ότι το κόμμα του δεν το "αξιοποιούσε" όπως του άξιζε και "κατέβηκε απ' το τρένο", που θα έλεγε και ο Αντρέας, ανεβαίνοντας στο "Αρμα Πολιτών" που έφτιαξε με τον Γιάννη Δημαρά (Την εποχή που εξαπέλυε μύδρους ενάντια στην οικογενειοκρατία η οποία ανέδειξε τον "γόνο με τα 18 αυτοκίνητα" σημερινό αρχηγό του Μητσοτάκη).
Δεν του ερχόταν όμως καλά να είναι "δεύτερος" σ' αυτό το κόμμα και λίγους μήνες μετά τον Νοέμβρη του 2011, αποχωρεί, γινόμενος "Πρόεδρος" φτιάχνοντας το δικό του πολιτικό μόρφωμα, με το όνομα "Ελεύθεροι Πολίτες".
Αντιλαμβανόμενος ότι σαν "ηγέτης" κόμματος δεν είχε κανένα πολιτικό μέλλον, βρίσκει στέγη στην ΔΗΜΑΡ, του Κουβέλη και ξαναέρχεται στον "αφρό" και στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Αντιλαμβάνεται σύντομα ότι πόνταρε σε "κουτσό άλογο", ανεξαρτητοποιείται, τζογάροντας στα παρασκηνιακά παιχνίδια. Και απ' ότι φαίνεται εκ του αποτελέσματος του βγήκε. Κι αυτό γιατί έχει "πλάτες". Κι αυτές έχουν το όνομα του καπιταλιστή Μαρινάκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στις στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 στήριξε δημόσια και με κάθε τρόπο για δήμαρχο του Πειραιά τον αχυράνθρωπο του πλουτοκράτη, Γ. Μώραλη, κάτι που ανάγκασε το κόμμα που βρισκόταν τότε –ΔΗΜΑΡ- να βγάλει επίσημη ανακοίνωση και να τον αποδοκιμάσει.
Από κει και πέρα ο Β. Οικονόμου, "βρήκε τον δρόμο του". Εξασφάλισε την βουλευτική αργομισθία του από την Ν.Δ., και μάλιστα «ακούραστα» χωρίς δηλαδή να διεκδικήσει την ψήφο του εκλογικού σώματος, αφού τοποθετήθηκε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Γενάρη του 2015, ενώ στις εκλογές του Ιούλη του 2019 επανεξελέγη βουλευτής Ανατολικής Αττικής.
Μην γράφουμε πάλι τα ίδια. Το ζήτημα δεν είναι ο κάθε Βασίλης Οικονόμου. Είναι αυτό που έγραφε ο Μαρξ: «Το χειρότερο πράγμα στον καπιταλισμό δεν είναι η εκμετάλλευση και το άδικο, είναι η αλλοτρίωση, δηλαδή ότι διαπαιδαγωγεί τους ανθρώπους με τις δικές του αξίες .... O κοινοβουλευτικός κρετινισμός είναι μια ιδιόμορφη αρρώστια, που όσους προσβάλλει, τους αιχμαλωτίζει, τους δένει σ ’ έναν κόσμο φανταστικό και τους αφαιρεί κάθε αντίληψη, κάθε ανάμνηση και κάθε κατανόηση του σκληρού εξωτερικού κόσμου…». Και εδώ είναι ο πυρήνας του θέματος. Αν δεν δημιουργηθούν οι συνθήκες, το κόμμα της εργατικής τάξης δηλαδή, να περάσει την ταξική συνείδηση "απ' έξω" στις μάζες, η υπόκλιση στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, θα παραμένει και αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται.
Δημοσίευση σχολίου