Μετά το σημερινό άρθρο του Θανάση Καρτερού στην "Αυγή", έχουμε μια ξεκάθαρη ομολογία ότι μετά το συνέδριο του, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα από τις διαφωνίες στελεχών του που εκδηλώθηκαν κατά την κορυφαία αυτή κομματική διαδικασία.
Το "αλεξίσφαιρο" του Τσίπρα. το πρώτο "δημοσιογραφικό πιστόλι" της ηγετικής ομάδας του κόμματος της Κουμουνδούρου, παραδεχόμενο τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις -δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά αφού έχουν πάρει δημόσιες διαστάσεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι έφτασε στο σημείο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να προσφεύγει στα αστικά δικαστήρια για να τον "δικαιώσουν" σαν "θιγόμενο" από δημοσιογραφική κριτική ομοϊδεάτη του- ακολουθεί την αναμενόμενη επιχειρηματολογία.
Κάνει επίκληση στον κομματικό πατριωτισμό και σερβίρει σαν συγκολλητική ουσία την αναμονή της απόκτησης της κυβερνητικής εξουσίας. Τώρα αν αυτή η τακτική θα έχει αποτελεσματικότητα μένει να το δούμε. Σαν πρώτη εκτίμηση μπορούμε να πούμε ότι σ' αυτό το αρχηγικό αστικό κόμμα εξουσίας, μπορεί να υπάρχει οργανωμένη φραξιονιστική πάλη για το μοίρασμα κομματικών οφικίων, αλλά αυτό που τονίζει ο "παλιός κομμουνιστής, και σήμερα μάχιμος αριστερός", -σύμφωνα με την "Αυγή"-, στο παρακάτω κείμενο του, την προοπτική επανόδου, δηλαδή, του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε μεγάλες εκπλήξεις στις 15 Μάη, κατά την διαδικασία εκλογής της ηγεσίας του,
Επιλογή πρώτη, να αναλωθούμε σε έναν πόλεμο μεταξύ μας, για το ποιος έφταιγε, γιατί έκαναν κάποιοι όσα έκαναν, ποιον ωφελούν, πώς και γιατί αμαυρώθηκαν οι τελευταίες στιγμές του συνεδρίου, Την "τέχνη" αυτή την έχει πληρώσει η Αριστερά ουκ ολίγες φορές.
Επιλογή δεύτερη, να μας πάρει από κάτω, να πενθούμε για την ζημιά, να θυμώνουμε με τα διάφορα μοχθηρά δημοσιεύματα, να επιτρέψουμε δηλαδή να εξανεμιστούν όσα κερδίσαμε τις μέρες του διαλόγου και της συντροφικότητας.
Επιλογή τρίτη, να μετατρέψουμε όχι μόνο τα συν αλλά και τα πλην του συνεδρίου σε κίνητρο φυγής προς τα μπρος. Η κουβέντα για την ψυχή της Αριστεράς αρχίζει και τελειώνει μ' αυτό. Παίρνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στα δικά μας χέρια στις 15 του Μάη. Κάνουμε ακόμα και τις νυχιές της απογοήτευσης, ή και το θυμό, κίνητρο μιας μεγάλης προσπάθειας, που θα ταπεινώσει την εχθρική προπαγάνδα, θα αποδείξει ότι λέμε ναι στον πολλαπλασιασμό και όχι στη διαίρεση και θα στείλει ένα μήνυμα προς πάα κατεύθυνση; Καμιά δυσκολία κανένας αντιπερισπασμός, καμία προπαγάνδα καμιά τρικλοποδιά, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, δεν θα ανακόψει την πορεία προς την πολική αλλαγή,
Να γίνει, με λίγα λόγια η γιορτή της δημοκρατίας στις 15 Μάη μια πρωτοφανής στη μαζίκουητά της δήλωση αποφασιστικότητας για έναν μεγάλο και ισχυρά ΣΥΡΙΖΑ Να αναλάβουν οι ιδιοκτήτες του κόμματος, τα μέλη, οι φίλοι, οι οπαδοί, οι ψηφοφόροι να επιλέξουν την ηγεσία του, να επιβεβαι'ωσουν τις αρχές του. να δώσουν υλική υπόσταση στις ιδέες και στην πολιτική του. Και να στηρίζουν τόσο μαζικά και τόσο αποφασιστικά τον Τσίπρα, ώστε να μη μείνει σε καν έναν αμφιβολία ποιον θεωρούν καταλληλότερο και ποιαν εμπιστεύονται για επικεφαλής στην πορεία προς την πολιτική αλλαγή. Αυτό το τελευταίο, για να συνεννοηθούμε, δεν το χρειάζεται ο Τσίπρας. Εμείς τα χρειαζόμαστε..-
Δημοσίευση σχολίου