Εχει περάσει πάνω από ένας αιώνας.
Ηταν 8 Μάρτη του 1907 όταν το τσιράκι των τσιφλικάδων της εποχής, Γιάννης Κυριακός, δολοφονεί εν ψυχρώ με την καραμπίνα του τον φλογερό κοινωνικό επαναστάτη Μαρίνο Αντύπα.
Ο αστυνόμος της περιοχής τηλεγράφησε αμέσως στους ανωτέρους του αναφέροντας: “Αντύπας ραπίσας Κυριακού εφονεύθη αμυνομένου”.
Δηλαδή, προτού ακόμη αρχίσει η ανακριτική διαδικασία, οι αρχές είχαν βγάλει πόρισμα ότι ο Aντύπας χτύπησε πρώτος κι ότι ο δολοφόνος ήταν σε άμυνα. Ήταν φανερό ότι το κατεστημένο ήθελε να προστατέψει τον δολοφόνο και σίγουρα δεν στενοχωρήθηκε καθόλου που ο Αντύπας βγήκε από τη μέση.
Σαν σήμερα 22 Μάη του 1908 γίνεται η δίκη του δολοφόνου. Το αποτέλεσμα της δικαστικής ετυμηγορίας; Ο φονιάς αθώος. Η αιτιολογία; Ο δολοφόνος βρέθηκε εν “βρασμό ψυχικής ορμής, που δημιουργήθηκε λόγω του ακατάλληλου της ώρας και λόγω του ύπνου της οικογενείας του δολοφόνου”.
Φέρτε τώρα στην μνήμη σας μια άλλη δικαστική απόφαση όχι τόσο μακρινή.
25/1/1990. Στο δευτεροβάθμιο (Εφετείο) δικαστήριο ο μπάτσος δολοφόνος Αθ. Μελίστας (με δικηγόρο υπεράσπισης τον Α. Λυκουρέζο), ο οποίος είχε σκοτώσει εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά αθωώνεται και μάλιστα με ψήφους 6-1 (!!!).
Ο λόγος σύμφωνα με την δικαστική έδρα; O φονιάς-μπάτσος είχε βρεθεί «εν βρασμώ ψυχής».
Ολα τριγύρω αλλάζουνε ....
Δημοσίευση σχολίου