Δυο διαμαντάκια του Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν (Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 30 Μάη1814)

 Της Π.Μ

Σαν βρικόλακες τράφηκαν με αίμα ανθρώπων...

«Μέχρι σήμερα η ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν παρά μια διαρκής και αιμοχαρής σφαγή εκατομμυρίων ταλαίπωρων ανθρώπων για κάποια ανελέητη αφαίρεση, θεό, πατρίδα, κρατική ισχύ, εθνική ευημερία, ιστορικά δίκαια, δικαιοσύνη, πολιτική ελευθερία, κοινό συμφέρον.

Αυτή ήταν ως τις μέρες μας η φυσική αναπόδραστη και μοιραία πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών. Δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ το παρελθόν όπως θα κάναμε με κάθε φυσικό πεπρωμένο. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ήταν ο μόνος δυνατός δρόμος για την διαπαιδαγώγηση του ανθρώπινου είδους. 

Και δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε στο σημείο αυτό. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΙΔΙΟ για τούτα τα μακιαβελικά τεχνάσματα στις άρχουσες τάξεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι καμιά μειοψηφία δε θα 'ταν ικανή να επιβάλει αυτές τις φριχτές θυσίες στις μάζες, αν αυτές οι ίδιες δεν είχαν μια οριακά ενστικτώδη παρόρμηση να θυσιάζονται πάντοτε γι αυτές τις αδηφάγες αφαιρέσεις, που σαν βρικόλακες τράφηκαν με αίμα ανθρώπων...».

(Πίνακας του Edvard Munch(War).

Ένας χριστιανός μπορεί να 'ναι προφήτης, άγιος, παπάς, βασιλιάς, στρατηγός, υπουργός, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, εκπρόσωπος μιας οποιασδήποτε εξουσίας, χωροφύλακας, δήμιος, άρχοντας, εκμεταλλευτής αστός ή υποδουλωμένος προλετάριος, καταπιεστής ή καταπιεζόμενος, βασανιστής ή βασανιζόμενος, αφεντικό ή μισθωτός, δεν έχει όμως το δικαίωμα να πει ότι είναι άνθρωπος·

γιατί ο άνθρωπος δε γίνεται πραγματικά άνθρωπος παρά μόνο στο μέτρο που σέβεται και αγαπά την ανθρωπινότητα και την ελευθερία ολονών, και στο μέτρο που την ελευθερία του και την ανθρωπινότητά του τις σέβονται, τις αγαπούν, τις αναδεικνύουν και τις δημιουργούν όλοι οι άλλοι/

Αφήνω με ευλάβεια και σεβασμό τα δυο διαμαντάκια του Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν (Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 30 Μάη1814)  με την ελπίδα να εντρυφήσουμε σε αυτό. ΣΚΕΨΟΥ-ΨΑΞΕ-ΚΡΙΝΕ-ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ.