Εάν ήμουν παιδί της γαλάζιας γενιάς ...

Πηγή: Νίκος Παπαδογιάννης - newsletter, Documento

 Χθες μάλωσα τη μάνα μου γιορτιάτικα, και αναδρομικά τον μακαρίτη πατέρα μου που αποχαιρέτησε τον μάταιο κόσμο στις 7 Μαΐου 1998, επειδή δεν μ’ έκαναν δεξιό. 

Εάν ήμουν παιδί της γαλάζιας γενιάς και όχι θολοκουλτουριάρης αριστερός άπλυτος θα έκανα τώρα το κρατικό αλισβερίσι μου με απ’ ευθείας αναθεσούλες, θα είχα βολέψει 2-3 κουτσούβελα στο δημόσιο και σε ευρωκοινοβούλια και σε επιχειρήσεις κολλητών, θα πήγαινα σε συνέδρια γελωτοποιών   με αϊ-κιου οτοκιού να δοξολογήσω τον άγιο Παΐσιο και τον προφήτη Κυριάκο, θα έπινα καφεδάκι με τον Μουμτζή και τη Λατινοπούλου, θα πρότεινα τον Πορτοσάλτε και τον Παπαναγιώτου για βραβείο Κούλιτζερ, θα φώναζα τους μπάτσους να σκοτώσουν ατιμώρητοι όποιον κουνιέται λίγο παραπάνω και γενικά θα περνούσα ζωή χαρισάμενη.

Η μάνα μου απάντησε το προφανές: «Μην είσαι γιε μου μαλάκας, καλύτερα πούστης παρά δεξιός». Έπειτα πήγε να προσθέσει κάτι για τους Κουκουέδες, αλλά αυτό της το ξέκοψα. Άκου μάνα, αριστερό κόμμα που στέλνει κατ’ εξακολούθηση εκπρόσωπο σε συνέδριο ακροδεξιών μόνο και μόνο για να συντηρεί το μονοπώλιο της φιλολαϊκής ρητορείας δεν είναι Αριστερά, αλλά αριστερό δεκανίκι. Δεξιός ψάλτης, θα πει ο πιο κακός.

Με όλες τις στρεβλώσεις και τα σφάλματα της διακυβέρνησης ΣυΡιζΑ, δεν νοείται και δεν συγχωρείται στην παρούσα συγκυρία η «πολιτική ίσων αποστάσεων» την οποία επιμένει να τηρεί το ΚΚΕ. Το εξ ευωνύμων κλείσιμο του ματιού στην παράταξη που λυμαίνεται τον τόπο είναι, με μία λέξη, ντροπή, για το κόμμα των αγώνων και της εργατιάς. Αυτός ο παράξενος θόρυβος που ακούτε δεν είναι από το εαρινό θρόισμα κάποιας φυλλωσιάς, αλλά από κόκαλα αγωνιστών, που τρίζουν...

 O βουλευτής Λαρίσης Γιώργος Λαμπρούλης απηύθυνε συντροφικό χαιρετισμό στο 14ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, όπως είχε συμβεί και στο 13ο. Στο αντίστοιχο του ΣυΡιζΑ, μόλις πριν από λίγες μέρες, σε εποχή ολοκληρωτικής κυριαρχίας της Δεξιάς στην ελληνική κοινωνία, δεν καταδέχθηκε να πάει κανένας από το ΚΚΕ. Αυτό δα έλειπε, να κάνουν κονσομασιόν η ορθόδοξη Αριστερά στη γιαλαντζί.

Από την πλευρά του, το κυβερνητικό κόμμα, που ξέρει να αναγνωρίζει τα γραμμάτια και να επωφελείται από τους εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς, στέλνει τον γραμματέα του Παύλο Μαρινάκη στα Συνέδρια των αριστερών κομμάτων, έτσι, για να μπορεί να λέει ότι τα κοροϊδεύει κατάμουτρα. Θυμάστε δα ποιος είναι ο Μαρινάκης. Όχι, όχι αυτός, ο άλλος. «Τσίπρα, αν ζούσαμε στον εμφύλιο, από εμένα θα πήγαινες», τιτίβισε χαρωπά ο λεγάμενος τον καιρό που ήταν γκραν κάπο της ΟΝΝΕΔ. «Η Νέα Δημοκρατία είναι το μοναδικό λαϊκό και προοδευτικό κόμμα», δηλώνει σήμερα.

Και γιατί όχι; Εφ’ όσον γλιτώνει τις πατσαβούρες όταν εμφανίζεται στις μαζώξεις της Αριστεράς, καλά κάνει και την κατουράει στο στόμα. Το πολύ πολύ να του κρατήσει μουτράκια αυτός ο Λαμπρούλης στο 15ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, ίσως σε κανένα πηγαδάκι που θα θυμούνται τις ωραίες μέρες του 1989.