Ηταν τέλη της δεκαετίας του ’60 όταν μια ομάδα νεολαίων με επικεφαλής τους Ντενιζ Γκεσμίς, Γιουσούφ Ασλάν και Χουσεϊν Ινάν προχωρούν στην δημιουργία μιας ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης για να αντισταθούν στο καταπιεστικό στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς της Τουρκίας. Ηταν οι δημιουργοί του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού των λαών της Τουρκίας. (ΤΗΚΟ). Ηταν μια οργάνωση που ο πολιτικός λόγος και οι επιχειρησιακές ένοπλες δραστηριότητες της συνάντησαν την αποδοχή των καταπιεσμένων στρωμάτων και γρήγορα μαζικοποιήθηκε.
Σε μια ένοπλη σύγκρουση με τις στρατιωτικές δυνάμεις και σε καθεστώς χούντας συνελήφθηκαν οι τρεις πρωτοπόροι κομμουνιστές. Οι τρεις επαναστάτες εξακολούθησαν να δίνουν τον αγώνα τους δεσμώτες του στρατιωτικού καθεστώτος της Τουρκίας καθώς και στις δικαστικές αίθουσες. Στις απολογίες τους, μνημείο ταξικής επαναστατικότητας διατράνωσαν την πίστη τους για μια σοσιαλιστική κοινωνία χωρίς ούτε στιγμή να απαρνηθούν τα ιδανικά τους.
Το στρατιωτικό δικαστήριο τους επέβαλε τον θάνατο με απαγχονισμό με την κατηγορία της προσπάθειας διαμελισμού της Τουρκικής δημοκρατίας.
Πριν εκτελεστεί η ποινή που τους επέβαλλε το δικαστήριο, οι σύντροφοι της οργάνωσης τους μεθόδευσαν μια σειρά ενέργειες για την απελευθέρωση τους. Απήγαγαν Ισραηλινούς διπλωμάτες που βρισκόταν στην Τουρκία προχωρώντας παράλληλα σε επιθέσεις με στόχο στρατιωτικές βάσεις. Οι συμπλοκές με τις δυνάμεις καταστολής ήταν καθημερινές με ποτάμια αίματος να ποτίζουν για να ανθίσει το δέντρο της κοινωνικής απελευθέρωσης ενώ αρκετοί επαναστάτες κομμουνιστές συνελήφθησαν.
Στις 6 του Μάη 1972 ήταν η ημερομηνία που το ταξικό μίσος της άρχουσας Τουρκικής τάξης στέρησε την ζωή από τους 3 επαναστάτες.
Σημαία στον αγώνα των λαών της Τουρκίας έχουν μείνει τα λόγια των κομμουνιστών αυτών πριν οδηγηθούν στην αγχόνη:
Deniz Gezmiş: «Ζήτω η ανεξάρτητη Τουρκία. Ζήτω η ιδεολογία του Μαρξισμού – Λενινισμού. Ζήτω ο αγώνας του Κουρδικού και Τουρκικού λαού για την Ανεξαρτησία. Κάτω ο ιμπεριαλισμός, ζήτω η εργατοαγροτική συμμαχία».
Hüseyin İnan: «Πολέμησα για την ελευθερία και ανεξαρτησία του λαού μου. Αυτή την σημαία του αγώνα κουβάλησα με την τιμή μου μέχρι τώρα. Από δω και πέρα την παραδίδω στους λαούς της Τουρκίας. Ζήτω οι εργάτες, αγρότες και επαναστάτες. Κάτω ο φασισμός».
Yusuf Aslan: «Εγώ για την ελευθερία και ανεξαρτησία του λαού μου πεθαίνω μια φορά, με την τιμή μου. Εσείς που μας κρεμάτε θα πεθαίνετε κάθε μέρα μέσα στην ατιμία σας. Εμείς υπηρετούμε τον λαό μας εσείς υπηρετείτε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ζήτω οι επαναστάτες, κάτω ο φασισμός».
Να υπενθυμίσουμε ότι η οργάνωση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Τουρκίας αργότερα μετονομάστηκε σε Επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα Τουρκίας (TDKP).
Οπως αναφέρει η ιστοσελίδα της εφημερίδας Εβρενσελ, το Κόμμα Εργασίας για να τιμήσει την μνήμη τους, οργάνωσε μια σειρά εκδηλώσεις. Οπως τόνισε σε ομιλία του ο Πρόεδρος του ΕΜΕΚ, Ercüment Akdeniz, η θυσία όλων των αγωνιστών που έδωσαν την ζωή τους παλεύοντας για τα πανανθρώπινα ιδανικά δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. «Η 6η Μαΐου -σ.σ η μέρα που δολοφονήθηκαν- είναι η ατελείωτη πορεία, είναι η φωτιά που δεν σβήνει». «Η σημαία του αγώνα τους έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που οι γονείς έχουν δώσει στα παιδιά τους τα ονόματα Deniz, Yusuf, Hüseyin, Mahir και İbrahims», τόνισε ο ίδιος.
Παρακάτω δυο βίντεο από τις εκδηλώσεις που έγιναν στην μνήμη των τριών κομμουνιστών ηρώων. Το πλήθος φώναξε συνθήματα όπως «Θάνατος στο φασισμό, ελευθερία στο λαό», «Εργασία, ψωμί και ελευθερία», «Γιουσούφ, Χουσεΐν, Ντενίζ, ο αγώνας μας θα συνεχιστεί», «Ζήτω η επανάσταση και ο σοσιαλισμός».
Πlήροφορίες από περασμένη ανάρτησή μας
Δημοσίευση σχολίου