Γράφει ο mitsos175"Η Μαριούπολη και τα γύρω χωριά της φιλοξενούν 100.000 - 120.000 Έλληνες, οι οποίοι είναι γηγενείς ρωσόφωνοι. Μόνο ένας μικρός αριθμός γνωρίζει αυτήν τη στιγμή τα Ελληνικά. Η Μαριούπολη είναι μια πόλη που ιδρύθηκε το 1778 από Έλληνες της Κριμαίας μετά από πρόσκληση της Μεγάλης Αικατερίνης για να επανεγκαταστήσει εδάφη που είχαν κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους και να γλιτώσει από τους διωγμούς. Ένα δεύτερο κύμα Ελλήνων μεταναστών έφτασε στην περιοχή του Αζόφ από τον Πόντο για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία που διέπραξαν οι Οθωμανοί Τούρκοι το 1913-1923.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες αποίκησαν για πρώτη φορά την Κριμαία τον 7ο αιώνα π.Χ., περισσότερο από μιάμιση χιλιετία πριν φτάσουν οι Σλάβοι στα μέσα του 10ου αιώνα μετά την κατάκτηση της χερσονήσου από τον Πρίγκιπα Σβιατόσλαβ Α' του Κιέβου, οι ουκρανικές αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν τους Έλληνες ως ιθαγενής ομάδα στην Ουκρανία. Αν και η πραγματικότητα είναι ότι η Κριμαία είναι πλέον μέρος της Ρωσίας, το Κίεβο συνεχίζει να την αναγνωρίζει ως κατεχόμενο έδαφος και με τη σειρά του ο χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως μη αυτόχθονων σημαίνει ότι δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στους ίδιους πόρους με άλλες εθνοτικές ομάδες. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διατήρηση της γλώσσας, του πολιτισμού και της ταυτότητας.
Το γεγονός ότι οι Έλληνες της Μαριούπολης είναι γηγενείς Ρωσόφωνοι και τα χωριά τους ψήφισαν στην πλειοψηφία τους για να ενταχθούν στην αυτονομιστική Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ το 2014, τους οδήγησε να διώκονται από το ουκρανικό κράτος και το τάγμα Azov. Υπενθυμίζεται ότι στις 14 Φεβρουαρίου, μόλις 10 ημέρες πριν ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ένας Έλληνας σκοτώθηκε και ένας άλλος τραυματίστηκε σε επίθεση του τάγματος Azov επειδή μιλούσαν μεταξύ τους ρωσικά στο χωριό Granitne. Πριν από την έναρξη της ρωσικής επιχείρησης, αυτή ήταν η γραμμή επαφής μεταξύ των ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων, και όπως πολλά από τα άλλα ελληνικά χωριά, είχαν ψηφίσει για ένταξη στη Λαϊκή Δημοκρατία...
Μεταξύ της μη αναγνώρισης ως ιθαγενούς μειονότητας, της αναγκαστικής Ουκρανοποίησης και ακόμη και της δολοφονίας, οι Έλληνες της Μαριούπολης έχουν υποφέρει πάρα πολύ υπό το τάγμα Αζόφ, ωστόσο τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν σχεδόν σιωπήσει, ή δεν ασκούν κριτική στις ρατσιστικές πολιτικές του Κιέβου. Αν και το δυτικό κοινό βομβαρδίστηκε με σκηνές από τη μάχη της Μαριούπολης, συμπεριλαμβανομένων των μη επαληθευμένων ισχυρισμών της ελληνικής κυβέρνησης ότι η ρωσική αεροπορία βομβάρδισε ελληνικά χωριά, επικρατεί σχεδόν σιωπή τώρα για την τρέχουσα κατάσταση στην πόλη-λιμάνι και τα περίχωρά της.
Καθώς η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων βρίσκεται τώρα σε εδάφη που ελέγχονται από τις ρωσικές δυνάμεις, η ζωή έχει επανέλθει όσο το δυνατόν πιο κανονικά για όσους ζουν κοντά σε εμπόλεμη ζώνη. Τα σχολεία στη Σαρτάνα λειτουργούν ξανά και οι άνθρωποι προσπαθούν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους κανονικά. Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι ότι οι ρατσιστικές δολοφονίες μόνο και μόνο επειδή μιλάς ρωσικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός από την ουκρανική έχουν λήξει".
“Με τους Έλληνες της Μαριούπολης να αποτελούν πλέον μέρος της ΛΔΔ, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα δίλλημα καθώς υποσχέθηκε να μην εγκαταλείψει ποτέ την αυτοκέφαλη κοινότητα, αλλά ταυτόχρονα έχει συμφωνήσει σε σχεδόν κάθε αντιρωσική κύρωση και απαίτηση από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες . Αυτό καθιστά την επαναλειτουργία του ελληνικού προξενείου στη Μαριούπολη εξαρτημένη από την καλή θέληση της διοίκησης της Λαϊκής Δημοκρατίας.
Μόλις στις 31 Μαΐου ανακοινώθηκε ότι τα μαχητικά οχήματα μάχης πεζικού ΒΜΡ-1 της Ανατολικής Γερμανίας θα σταλούν στην Ουκρανία, ώστε το Βερολίνο να αντικαταστήσει τον ελληνικό στόλο με τεθωρακισμένα οχήματα Marder γερμανικής κατασκευής. Καθώς η Αθήνα συνεχίζει την εχθρική της πολιτική, μειώνει την πιθανότητα οποιασδήποτε ρωσικής καλής θέλησης, ώστε η ελληνική κοινότητα να μπορεί να παραμείνει συνδεδεμένη με το ελληνικό κράτος μέσω του προξενείου..
Παρά τις διώξεις των Ελλήνων από το 2014, ενώ ζούσαν υπό την εξουσία του Κιέβου και του τάγματος Azov, η ελληνική κυβέρνηση παρέμεινε σχεδόν σιωπηλή σε αυτό, κυκλοφορώντας μόνο περιοδικές δηλώσεις που υπονοούν ότι η Ουκρανία χρειάζεται να βελτιώσει τα μειονοτικά δικαιώματα…
Η σκληρή πραγματικότητα για την Αθήνα είναι ότι, αν και οι Έλληνες της Μαριούπολης αποσυνδεθούν από την Ελλάδα, θα ζουν σε ένα πολύ πιο ασφαλές περιβάλλον και με σεβασμό στην ταυτότητα και τη γλώσσα τους, όπως ακριβώς βιώνουν οι Έλληνες της Κριμαίας της Ρωσίας, το Κράι της Σταυρούπολης και το Κράι του Κρασνοντάρ”.
+ σχόλια + 6 σχόλια
Από τη στιγμή που οι Έλληνες (ή έστω οι Ελληνόφωνοι) αυτής της περιοχής που αναφέρεις, σύντροφε Μήτσο, ανέχτηκαν χωρίς αντίσταση από το 1991 (άντε ας μην πάμε παλιότερα για την ώρα) ως το 2014 ένα καθεστώς που γύρισε πίσω τον τροχό της
παγκόσμιας ιστορίας, ξαναβαφτίζοντας "Μαριούπολη" την πόλη Ζντάνοφ, την πόλη του κορυφαίου μπολσεβίκου ηγέτη Αντρέι Ζντάνοφ, ήταν θέμα χρόνου να πέσουν οι ίδιοι στα νύχια του Ζελένσκι και των Αζοφικών Νεοναζί, και να πάθουν όσα έπαθαν. Τώρα μάλιστα προσπαθούν να επιβιώσουν μεταξύ σφύρας και άκμονος (Αμερικάνων και Ρώσων ιμπεριαλιστών) και καλά τους ξεμπερδέματα κι αυτουνών των φουκαράδων κι ολουνών μας! "Τη αβελτηρία ο όλεθρος έπεται" έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες και συμπλήρωναν όλο νόημα για τους ζαμανφουτίστες παρτάκηδες του καιρού εκείνου: "ότι των οικιών ημών εμπιμπραμενων ημείς άδομεν...", Αυτά όφειλαν να τα γνωρίζουν οι κάτοικοι του Ζντάνοφ (Έλληνες γάρ!), όταν άφησαν να αλωνίζουν, εκείνους που ήθελαν να τους ξανακάνουν την πόλη τους "Μαριούπολη" και το Λένινγκραντ "Αγία,(τρομάρα της!) Πετρούπολη". Άφησαν ασύδοτα αυτά τα τέρατα της παλινόρθωσης της σαπίλας, χωρίς να τους ρίξουν όχι μια ριπή πολυβόλου αλλά ούτε καν μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων! Από μια άποψη λοιπόν, κι επειδή η ιστορία δεν γνωρίζει στην πορεία της από συναισθηματισμούς, καλά μα πάθουν αφού δεν πρόσεξαν τι έκαναν τον καιρό που έπρεπε. Δεν είναι για λύπηση επομένως οι φίλοι μας, αλλά μόνο για να τους βάζει κανείς τις φωνές για να ξυπνήσουν έστω και τώρα, και τότε να τους βοηθήσει για να ξανακάνουν την πόλη τους Ζντάνοφ, ξεβρομίζοντας των τόπο τους από Ουκρανούς ναζιστές και μεγαλορώσους σοβινιστές, ξαναβρίσκοντας το δρόμο της ενότητας και της νίκης των εργατών όλου του κόσμου. Το δρόμο μιας νέας Σοβιετικής Ένωσης. Σε μια τέτοια προοπτική πρέπει να έχουν την αμέριστη βοήθειά μας, με κάθε διαθέσιμο μέσο.. Οι ίδιες ακριβώς σκέψεις ισχύουν για όλους τους σκλάβους την τωρινών αμερικάνικων προτεκτοράτων των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης, που στάθηκαν πολύ, πάρα πολύ κατώτεροι των απαιτήσεων, όταν η ιστορία τούς καλούσε σε συναγερμό και αμείλικτο πόλεμο για να μην περάσει ο εχθρός.Από Αλβανούς μέχρι Λιθουανούς και λοιπά κορόιδα...
Νίκο από τον Βόλο, το κείμενό σου δεν έχει σχέση με ήθος κομμουνιστή, μάλλον παραληρηματικό θα το έκρινα, χωρίς τον φόβο να σε αδικήσω, τόσο απαράδεκτο είναι. Τι πα να πει "καλά να πάθουν" οι Έλληνες της Μαριούπολης; όταν εμφανίστηκαν όλες οι ναζιστικές συμμορίες (Δεξιός Τομέας, Αζόφ κλπ) χρημοτοδοτούμενες και προωθούμενες από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, ΗΠΑ κλπ ιμπεριαλιστικά κράτη) στην Μαριούπολη, τι έπρεπε κατά τη γνώμη σου να κάνουν οι φιλήσυχοι, άοπλοι, ηλικιωμένοι Έλληνες της Μαριούπολης; Οι πάνοπλοι Ρώσοι έκαναν 3 μήνες να τους ξεπατώσουν στρατιωτικά, εσύ τι ακριβώς προτείνεις στο κειμενάκι σου; Στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να ντρέπεσαι γι αυτά που έγραψες. Στην χειρότερη, να μην κάνεις τίποτα και να μείνεις ευχαριστημένος με τον εαυτό σου.
Πάει να πει ότι οι ηλικιωμένοι φιλήσυχοι αυτοί ..."νοικοκυραίοι" μας δεν πρόσεξαν τι γινόταν γύρω τους και μάλλον δεν ήξεραν κυριολεκτικά τι τους γινόταν, όχι το 2014-2022, αλλά τότε όταν πραγματικά έπαιρνε φωτιά το σπίτι τους, δηλαδή προ κάμποσων ...δεκαετιών. Δηλαδή τότε όταν ήταν νέοι και είχαν τις δυνάμεις να πολεμήσουν τον ταξικό εχθρό, αλλά δεν το έπραξαν. Έπαθαν αυτό που παθαίνει κάθε αποκοιμισμένη, πλαδαρή, "νοικοκυρίστικη" -μικροαστική, όπως λέμε- συνείδηση, του παροιμιώδους μέσου ανθρωπάκου, που βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος... Νόμιζαν ότι όλα στην ΕΣΣΔ έχουν αφεθεί στον αυτόματο πιλότο και θα κυλούν ευθύγραμμα, κι ότι είτε με Λένιν-Στάλιν είτε με χρουστσοφικούς είτε και με τον Γκόρμπι της κόκα-κόλα (και με το "ηράκλειο έργο του" που άξιζε ....αγαλματάκια από την Ελλάδα σαν τα όσκαρ του σινεμά) , είτε με τον ορίτζιναλ σοσιαλισμό είτε και με ολίγην ή περισσότερη δόση από βαρβάτη αγορά και καπιταλισμό, ο μήνας για δαύτους θα έχει εννιά, το εισόδημα θα είναι εξασφαλισμένο, ενώ ο φασισμός εξαλείφθηκε οριστικά το 1945. Αυτό πάει να πει, ω άνθρωπε του ήθους και της δικαιοσύνης, και τίποτα περισσότερο. Και υπόψη ότι αυτό ισχύει για όλους μας, όπου γης. Κι ας καταλαβαίνουμε επιτέλους τι διαβάζουμε. Για τις παλινορθώσεις των σκιάχτρων του παρελθόντος εμείς, οι λαοί, δεν είμαστε ανεύθυνοι. Τέλος του ανήθικου και ντροπιαστικού αυτού παραληρήματος.
Δυο απόψεις και οι δυο σωστές!
Και Νίκος και ο Πειραιώτης έχουν δίκιο.
Ο σύντροφος Νίκος λέει πως «για τις παλινορθώσεις των σκιάχτρων του παρελθόντος εμείς, οι λαοί, δεν είμαστε ανεύθυνοι». Σωστό!
Αλλά και ο σύντροφος Πειραιώτης λέει πως «όταν εμφανίστηκαν όλες οι ναζιστικές συμμορίες (Δεξιός Τομέας, Αζόφ κλπ) χρηματοδοτούμενες και προωθούμενες από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, ΗΠΑ κλπ ιμπεριαλιστικά κράτη) στην Μαριούπολη» οι Έλληνες δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Κι αυτό σωστό!
Γιατί είναι η ίδια εικόνα από άλλη οπτική. Εξηγώ. Άπαξ και πάρουν οι ναζί την εξουσία τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Το βλέπουμε όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και την Ελλάδα.
Τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε πχ με το Μητσοτάκη; Έχει τα ΜΜΕ, τους δικαστές, τους μπάτσους, την ΕΥΠ τον κρατικό προϋπολογισμό και το παρακράτος. Φανταστείτε λοιπόν στην Ουκρανία που η εκεί Χρυσή Αυγή ήταν πάνοπλη! Να έκαναν τι οι Έλληνες χωρίς όπλα; Κι όμως έκαναν! Όχι μόνο οι Έλληνες. Το 2014 υπήρξαν σφοδρές ένοπλες συγκρούσεις στην περιοχή.
«Η κίνηση αυτή (το ναζιστικό πραξικόπημα) τροφοδότησε μια σειρά φιλορωσικών διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη νότια και ανατολική Ουκρανία, οι οποίες κλιμακώθηκαν σε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των αποσχιστικών δυνάμεων των περιοχών αυτών που εν τω μεταξύ προχώρησαν στην ανεξαρτητοποίηση τους από την Ουκρανία και στην δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας Ντονέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας Λουγκάνσκ».
Οι ναζί υπερείχαν σε οπλισμό και μόνο η επέμβαση της Ρωσίας τον Αύγουστο του 2014 έγινε αιτία να ανακτήσουν οι Ρωσόφιλοι μέρος των εδαφών που είχαν χάσει τους προηγούμενους μήνες. Δεν αμφισβητώ τη γενναιότητα τους, σίγουρα ήταν γενναίοι και αποφασισμένοι, αλλά στον πόλεμο μετρά και ο οπλισμός. Απόδειξη οι μεγάλες νίκες των δυνάμεων των Λαϊκών Δημοκρατιών τώρα που έχουν και υλική υπεροχή. Οι Ουκρανοί βομβάρδιζαν συνέχεια τις πόλεις που δεν ήλεγχαν και οι νεκροί πριν την εισβολή ήταν γύρω στις 13.000.
Ασφαλώς και κάτι πρέπει να κάνουν όλοι όσοι κινδυνεύουν από το ναζισμό. Το κυριότερο να μη φτάσουν στο σημείο να πάρουν την εξουσία οι ανθρωποφάγοι ναζί. Αλλά όταν κάνεις ένοπλο αγώνα, οφείλεις να είσαι έτοιμος. Αλλιώς μια ήττα θα είναι χειρότερη από το να μην κάνεις τίποτα. Δε λέω να αποκτήσεις υλική υπεροχή, γιατί αυτό γίνεται σπάνια. Λέω να έχεις καλό σχέδιο, οργάνωση και να προσέξεις την κάθε λεπτομέρεια. Επίσης πρέπει να σκεφτείς τις κινήσεις του εχθρού.
Οι Έλληνες της Ουκρανίας βρέθηκαν στη μέση ενός πολέμου χωρίς να έχουν όπλα. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, ήταν να μείνουν ουδέτεροι τουλάχιστο επίσημα. Αντί γι αυτό μπλεχτήκαμε πάλι σε μια διαμάχη, ενάντια στα συμφέροντα της χώρας, κάνοντας ακόμα μια φορά τα χατίρια των προστατών. Ξέρουμε τι θα πει αυτό, το έχουμε ξαναζήσει.
Σύντροφε Μήτσο, τα ιστορικά στοιχεία σου είναι απόλυτα σωστά. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει και μία άλλη διάσταση, που αφορά άμεσα το κομμουνιστικό κίνημα στην χώρα μας. Το ποιό ήθος δηλαδή πρέπει να έχει ο κομμουνιστής. Ένα κύριο χαρακτηριστικό είναι η επιείκεια. Κάθε δικαστής πρέπει να διακρίνεται από επιείκεια προς τον δικαζόμενο, πολύ περισσότερο εάν ο δικαστής θέλει να λέγεται και κομμουνιστής. Βέβαια, καλά είναι να εξετάσουμε κι αν έχει το δικάιωμα να το παίζει και δικαστής, ειδικά εάν ο κομμουνιστής είναι και Έλληνας, όπου ως γνωστόν δεν τηρήσαμε καμία από τις αρχές που ανάφερες. Όταν έπρεπε να πυροβολήσουμε παραδώσαμε τα όπλα κι όταν αρχίσαμε να πυροβολάμε είχαμε ήδη χάσει τον πόλεμο. Δεν είμαστε οι καταλληλότεροι να διδάξουμε επαναστατική πρακτική. Άρα, ας μην είμαστε αλαζονικοί, ας είμαστε επιεικείς με τους συντρόφους μας, ειδικά με συντρόφους με τεράστια προσφορά στον αγώνα όπως το προλεταριάτο της Ρωσίας. Κι ας μελετήσουμε και την απάντηση του Κ.Κ.Ρ.Ο. στο ΚΚΕ https://iskra.gr/skliri-apantisi-kk-rosias-sto-kke-pataei-se-dyo-varkes-sto-oukraniko/
Δημοσίευση σχολίου