Με κανένα μπάτσο, με κανένα καπιταλιστή. Το έχουμε πει πολλές φορές, θα το πούμε άλλη μία. Στον πόλεμο μεταξύ ιμπεριαλιστών, είτε είναι θερμός, είτε ψυχρός, είτε είναι οικονομικός, ή οτιδήποτε άλλο, δεν είμαστε με κανένα. Είμαστε με τους εργαζόμενους.
Να πούμε λοιπόν πάλι για το θέατρο και την υποκρισία των εθνικιστών. Το θέατρο είναι στο Αιγαίο. Όσο κι αν οι Τούρκοι είναι ιμπεριαλιστές, πολεμοκάπηλοι κλπ, θα πρέπει να διαλέξουν που θα στρέψουν την προσοχή τους. Στη Συρία ή την Ελλάδα; Δεν γίνονται και τα δύο. Ο διμέτωπος πόλεμος είναι ένας εφιάλτης για τους Τούρκους στρατηγούς.
Πιστεύω λοιπόν πως η ένταση στο Αιγαίο είναι θέατρο. Δεν αποκλείω στο πλαίσιο των ανταγωνισμών μεταξύ καπιταλιστικών καθαρμάτων (ντόπιων και γειτονικών) να ξεφύγει η κατάσταση, αλλά στη Συρία ήδη έχουν εμπλακεί πολύ. Οπότε το πιθανό είναι να γίνονται όλα για τις μίζες των όπλων, που θα αγοράσουμε πανάκριβα.
Η Οικονομία ήταν πάντα ένας από τους κυριότερους παράγοντες νίκης ή ήττας σε πόλεμο. Πριν τη νίκη των Πλαταιών πχ υπήρξε η κατάρρευση της Περσικής επιμελητείας, που ανάγκασε τον Πέρση Βασιλιά να αφήσει μέρος του στρατού του στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορούσε να θρέψει τους υπόλοιπους.
Σ’ ένα πόλεμο νικάει αυτός που αντέχει περισσότερο. Αν οι Ρώσοι προκαλούν περισσότερες απώλειες στους Ουκρανούς από όσες μπορούν να αντικαταστήσει το ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα αντικαθιστούν τις δικές τους απώλειες, θα νικήσουν. Αν όχι, θα χάσουν. Στον οικονομικό τομέα η Ρωσία αντέχει περισσότερο από την Ευρώπη, γιατί η ΕΕ εξαρτάται από τους Ρωσικούς φυσικούς πόρους.
Στο στρατιωτικό τομέα οι Ρώσοι προκάλεσαν τεράστιες απώλειες στους Ουκρανούς, όμως οι Δυτικοί έχουν αντικαταστήσει μέρος από αυτές. Αλλιώς ο πόλεμος θα είχε ήδη τελειώσει. Πχ τα drones που είχαν αρχικά οι Ουκρανοί είχαν καταστραφεί από τις πρώτες μέρες. Όμως πήραν πολύ περισσότερα. Οι Ρώσοι έχουν καταστρέψει πάνω από 100 Τουρκικά Bayraktar (και πάνω από 1000 άλλων τύπων), αν και αρχικά οι Ουκρανοί είχαν 26!
Ο αρχικός συσχετισμός δυνάμεων έχει σημασία, μόνο όταν ο πόλεμος πρόκειται να διαρκέσει λίγο. Αλλιώς έχει σημασία η αντικατάσταση των απωλειών, τα αποθέματα, οι υποδομές και η παραγωγή. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος με τις αρχικές επιτυχίες των Γερμανών και την τελική συντριβή τους είναι το πιο γνωστό παράδειγμα.
Έτσι, το να δώσουμε 100 παλιά οχήματα για να πάρουμε 50 ή και 100 επίσης παλιά, δεν είναι μεγάλη υπόθεση για την αμυντική ικανότητα της χώρας. Το να δώσουμε όμως πυρομαχικά, κι ακόμα χειρότερα, να πληρώνουμε για τα Γερμανικά σκουπίδια, υπονομεύει την άμυνα μας. Ένα άδειο όπλο είναι άχρηστο, ένα υπερσύγχρονο μαχητικό χωρίς καύσιμα είναι ακίνητος στόχος. Αλήθεια για τα πυρομαχικά που δώσαμε τι θα πάρουμε; Ένα «ευχαριστούμε κορόιδο»;
Όλα αυτά που αγοράζουμε, δεν μας χρεοκόπησαν μόνο. Τα χρήματα μπορούσαν να δοθούν σε υποδομές. Δεν έχουμε καύσιμα, δεν έχουμε δικά μας οπλικά συστήματα και κυρίως δεν κατασκευάζονται αρκετά πυρομαχικά από τα Ελληνικά εργοστάσια. Ακόμα κι αν η τύχη χαμογελάσει στην αρχή, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα έχουμε μεγάλες δυσκολίες σε ένα πόλεμο που θα διαρκέσει πάνω από μήνα. Οπότε καθίστε καλά, δεν έχουμε όρεξη για νέα Μικρασιατική Καταστροφή και Κύπρο. Γιατί αυτή τη φορά θα κρεμάσουμε τους υπεύθυνους χουντικούς, δε θα τη γλυτώσουν σαν τον προδότη Παπαδόπουλο.
Δημοσίευση σχολίου