«Ο Γκαετάνο Μπρέσι (Gaetano Bresci, Coiano, Πράτο, Τοσκάνη, Βασίλειο της Ιταλίας, 10 Νοεμβρίου 1869 – Νησί Αγίου Στεφάνου, Ventotene, Latina, Λάτσιο, 22 Μαΐου 1901) ήταν Ιταλός αναρχικός και ακτιβιστής, δολοφόνος του Ιταλού μονάρχη Ουμβέρτου Α΄ του "Καλού"», μας πληροφορεί η Βικιπαίδεια.
«Ο Μπρέσι μετανάστευσε στο Πάτερσον της Νέας Υερσέης των ΗΠΑ σε νεαρή ηλικία, όπου εντάχθηκε σε έναν πυρήνα Ιταλών μεταναστών και εργάστηκε ως υφαντουργός. Αργότερα διακρίθηκε σε τοπικές συνδικαλιστικές δράσεις, ενώ υιοθέτησε αναρχικές ιδέες και έγινε εκδότης μίας τοπικής εφημερίδας της ίδιας πολιτικής τοποθέτησης, με τίτλο "Το Κοινωνικό Ζήτημα" ('La Questione Sociale"). Πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη κοινωνικών δράσεων με χρηματικές εισφορές των μελών της εφημερίδας του.
Αποφάσισε να δολοφονήσει τον Ιταλό μονάρχη, έπειτα από τη σφαγή δεκάδων Ιταλών εργατών που διαδήλωναν άοπλοι για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, στο Μιλάνο από τις 6 έως τις 10 Μαΐου 1898. Μεταξύ των τουλάχιστον 80 νεκρών ήταν και η αδελφή του Μπρέσι. Τότε εκείνος αιτήθηκε την επιστροφή ενός σημαντικού ποσού (150 δολαρίων) που είχε συνεισφέρει στην κοινή οργάνωση (κάτι που προκάλεσε την έντονη δυσφορία των συντρόφων του) και με αυτό πραγματοποίησε το ταξίδι στην χώρα του, όπου στη Μόντσα, στις 29 Ιουλίου του 1900 χρησιμοποιώντας ένα ρεβόλβερ 32 χιλ., πυροβόλησε τέσσερις φορές από κοντινή απόσταση τον Ιταλό βασιλέα και τον σκότωσε, ως αντίποινα για τη δολοφονία των εργατών. Συνελήφθη και κακοποιήθηκε, ενώ δήλωσε ότι η πράξη του ήταν συμβολική, κατά ενός τυραννικού θεσμού, όχι ενός προσώπου…»
Εδώ να πω πως το κάθαρμα που βασίλευε στην Ιταλία είχε το προσωνύμιο «καλός» παρόλο που είχε την ευθύνη για το θάνατο 80 και πλέον ανθρώπων που διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες. Φανταστείτε λοιπόν τους κακούς βασιλιάδες.
Πολύ καλά έκανε και ξεπάστρεψε το κάθαρμα που σκότωσε την αδερφή του και δεκάδες άλλους, αν και δεν είχε αυταπάτες, αφού η μοναρχία συνεχίστηκε και άλλα καθίκια πήραν τη θέση του. Όμως έκανε ένα «ρουά – ματ» που έμεινε αξέχαστο.
«Στο δικαστήριο την υπεράσπισή του ανέλαβε ο αναρχικός δικηγόρος Francesco Saverio Merlino (1856 – 1930). Ο Μπρέσι κρίθηκε ένοχος, απέφυγε όμως την εκτέλεση χάρις σε έναν πρόσφατα ψηφισμένο νόμο, καταδικάστηκε όμως σε ισόβια καταναγκαστικά έργα και μεταφέρθηκε στις φυλακές της νήσου του Αγίου Στεφάνου, τόπο εγκλεισμού πολλών ακόμη ομοϊδεατών του. Ωστόσο, πολύ σύντομα δολοφονήθηκε εκεί με στραγγαλισμό, από έναν δεσμοφύλακα. Οι σύντροφοί του, όταν έμαθαν το σκοπό για τον οποίο απαίτησε την επιστροφή των χρημάτων, αποκατέστησαν τη μνήμη του και ανέλαβαν την προστασία της μοναχοκόρης του. Αντίθετα, η χήρα του δεν έδειξε ποτέ ότι εκτίμησε την πράξη του.
Ο Μπρέσι τιμάται σήμερα ως μάρτυρας για την ελευθερία, από την αναρχική Ιταλική κοινότητα και όχι μόνο. Το όνομά του, που με απόφαση του δικαστηρίου που τον καταδίκασε κρίθηκε απαγορευμένο, δόθηκε σε παιδιά θαυμαστών της πράξης του, ενώ ο Ιταλός αναρχικός καλλιτέχνης Flavio Constantini του αφιέρωσε ένα ζωγραφικό έργο, το 1974. Επίσης από το 1985 και ύστερα από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης της Carrara, όπου βρίσκεται η έδρα της «Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας» («F.A.I.»), έχει φιλοτεχνηθεί και εγκαινιαστεί ένα μαρμάρινο άγαλμά του, δημιουργία του γλύπτη Carlo Sergio Signori. Τέλος, στο Πράτο όπου γεννήθηκε ο Μπρέσι, υπάρχει οδός με το όνομά του».
Αφιερωμένο σε όσους τολμούν.
Δημοσίευση σχολίου