Πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρώτη ημέρα της εκλογής του μεθόδευσε την άλωση της ΕΥΠ και εξασφάλισε τα στεγανά ώστε οι κινήσεις της να μένουν στο σκοτάδι με την επίκληση λόγων εθνικής ασφάλειας.
Από τα ΚΑΦΑΟ, τους πυκνωτές και τα «τριμεράκια» του περίφημου Μαυρίκη μέχρι τις σημερινές «νόμιμες συνακροάσεις» και τα παράνομα λογισμικά, στην κυριολεξία είναι ένας Μητσοτάκης δρόμος. ()ποιο κασετοφωνάκι κι αν σηκώσεις, όποιο DSLκι αν αποκωδικοποιήσεις, έναν Μητσοτάκη θα βρεις από κάτω. Και ένα «δεν γνώριζα» που δεν πιστεύει ουδείς, ούτε ο mo ακραιφνής ψηφοφόρος της ΝΔ.
Για δε την ανάληψη πολιτικής ευθύνης όταν η οικογένεια πιάνεται με τη γίδα στην πλάτη ούτε λόγος να γίνεται. Ο εμπνευστής του «επιτελικού κράτους» Κυριάκος Μητσοτάκης υπό το βάρος των αποκαλύψεων επιχειρεί να «δραπετεύσει» με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη του πρώην πανίσχυρου διευθυντή του πολιτικού του γραφείου που κρατούσε την μπαγκέτα από το παρασκήνιο Γρηγόρη Δημητριάδη -στη λογική «πάρε μερικούς μήνες άδεια μέχρι να ξεχαστεί το θέμα και τα ξαναλέμε»- και με την εκπαραθύρωση του χωρίς πτυχίο πρώην σεκιουριτά -ο ίδιος τον διόρισε- από την κεφαλή της ΕΥΙI.
Την ίδια ώρα ο τερατώδης επικοινωνιακός και μιντιακός μηχανισμός στήριξης της κυβέρνησης επιχειρεί να εμφανίσει τις υποκλοπές ως «κανονικότητα» που όχι μόνο συνέβαινε χρόνια τώρα, αλλά υπηρετεί και εθνικές ανάγκες!
Για την ουσία όμως το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, είτε μιλάμε για εκείνες με τη νομιμοφάνεια της ΕΥΠ είτε με τα προηγμένα και -φυσικά- παράνομα λογισμικά τύπου Predator, δεν έτυχε, πέτυχε. Εκ των υστέρων αν κάποιος συνδέσει τα γεγονότα ακολουθώντας το νήμα, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για μεθοδευμένες ενέργειες του πρωθυπουργικού γραφείου από την εκλογική νίκη της ΝΔ και την εγκατάσταση του Κυρ. Μητσοτάκη στο Μαξίμου.
Η αρχή εν μέσω εκλογικών πανηγυρισμών
Ηταν 8 Ιουλίου 2019, μία ημέρα μετά τις εκλογές κι ενώ οι τελευταίοι οπαδοί της ΝΔ πανηγύριζαν στους δρόμους, όταν δημοσιεύτηκε το ΙΙΔ 81/2019 στο ΦΕΚ 119/Α, με το οποίο ο Μητσοτάκης έπαιρνε την ΕΥΙI υπό την ευθύνη του - συγκεκριμένα, με την παράγραφο 3 του άρθρου 5 περί «Μεταφορών υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων στον Πρωθυπουργό».
Για να μην έχει κανένας καμία αμφιβολία για το μέγεθος της πρωθυπουργικής παρέμβασης στην ΕΥΠ, σχεδόν ένα μήνα μετά, την 1η Αυγούστου, ανακοινώνει ότι επιλέγει ως διοικητή της ΕΥΙ I ένα πρόσωπο που ξεκίνησε την καριέρα του ως φύλακας στην αμερικανική πρεσβεία και συνέχισε τη θητεία του στην εταιρεία G4S, τον Παναγιώτη Κοντολέων. Μέχρι να γίνει γνωστό ότι ο εκλεκτός του πρωθυπουργού δεν διέθετε τους αναγνωρισμένους στην Ελλάδα πανεπιστημιακούς τίτλους που απαιτούσε η θέση, το Μαξίμου έσπευσε στις 10 Αυγούστου με φωτογραφική τροπολογία της τελευταίας στιγμής στη Βουλή διά χειρός του τότε υπουργού Εργασίας να αλλάξει τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες μπορεί κάποιος να γίνει διοικητής της ΕΥΠ! Τόσο απλά, τόσο καλά.
Οι πρωθυπουργικές παρεμβάσεις όμως δεν σταματούν φυσικά εκεί. Επρεπε να γίνει και η δουλειά για την οποία ενδιαφερόταν το Μαξίμου. Στις 9 Ιουλίου 2020, με ακόμη μία βραδινή τροπολογία (390-3) σε άσχετο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση ανακοινώνει τη δημιουργία του Κέντρου Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας (ΚΕΤΥΑΚ), μια υπηρεσία εντός της ΕΥΠ η οποία θα υπαγόταν απευθείας στον διοικητή, με αντικείμενο τη διεξαγωγή εφαρμοσμένων ερευνών σε συνεργασία με ερευνητικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού! Το μυστικό ήταν ότι το ΚΕΤΥΑΚ ως μπάμπουσκα μέσα στη μεγάλη μπάμπουσκα (ΕΥΠ) μπορούσε πλέον να υπογράφει απόρρητες συμβάσεις με φορείς και φυσικά πρόσωπα χωρίς να έχει την υποχρέωση να ενημερώνει γι’ αυτές! Φρόντιζε γι' αυτό η τροπολογία, η οποία έγραφε επί λέξει ότι «οι εν λόγω πράξεις δεν δημοσιεύονται στην εφημερίδα της κυβερνήσεως και δεν αναρτώνται στο πρόγραμμα Διαύγεια».
Αδιαφάνεια και μυστικότητα στο σύστημα
Τον επόμενο Μάρτιο το Μαξίμου ξαναχτυπά. Στο -άλλη μια φορά άσχετο- πολυνομοσχέδιο για τις «κατεπείγουσες συνέπειες» της πανδημίας φέρνει εκπρόθεσμα (σύμφωνα με τον κανόνα της Βουλής) την τροπολογία 826/145 31.3.2021 με περιγραφή «Διαδικασία γνωστοποίησης, διαχείρισης και καταστροφής στοιχείων μετά τη λήξη του μέτρου της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, (αρθρ. 9 ν.2225/1994)», με την οποία άλλαξαν οι κανόνες για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών.
Συγκεκριμένα η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να γνωστοποιεί στους πολίτες την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών τους από την ΕΥΙI αν ο λόγος της παρακολούθησής τους αφορά την εθνική ασφάλεια. Σε απλά ελληνικά, το Μαξίμου δεν ήθελε να γνωρίζουν οι πολίτες ότι τους παρακολουθεί! Μάλιστα η διάταξη που έγινε νόμος (ν. 4790/2021) είχε και αναδρομική ισχύ. Το γκροτέσκο στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι την τροπολογία εκτός από τη ΝΔ ψήφισε και το ΚΙΝΑΛ. Κάπως έτσι ο νέος πρόεδρός του δεν έμαθε ότι περίπου την ίδια περίοδο παρακολουθούσαν το τηλέφωνό του.
Οι «ανεπιθύμητοι» και η «βολική» εισαγγελέας
Για να φτάσουμε στον Δεκέμβριο του 2021, όταν ακόμη μία τροπολογία σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών προέβλεπε τη μετάταξη του προσωπικού της ΕΥΠ που υπηρετεί στην Υποδιεύθυνση Συλλογής και Ανάλυσης Πληροφοριών σε «οργανωτικές δομές της Ελληνικής Αστυνομίας». Κάτι ανάλογο είχε συμβεί στην ΕΥΠ επί ημερών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη την περίοδο 1990-93. Οι επαΐοντες πάντως ερμήνευσαν τη συγκεκριμένη κίνηση ως εκκαθάριση ανεπιθύμητων στην ΕΥΠ.
Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την αναρρίχηση της Βασιλικής Βλάχου τον Μάιο του 2020 στη θέση της εισαγγελέα επόπτη της ΕΥΠ με οριακή πλειοψηφία έξι θετικών ψήφων προς πέντε αρνητικές, με τις δύο από τις πέντε τελευταίες να ανήκουν στον τότε πρόεδρο Αρείου Πάγου Ιωσήφ Τσαλαγανίδη και τον εισαγγελέα Α.Π Βασίλη Πλιώτα, οι οποίοι μάλλον δεν ταυτίστηκαν με τις βουλές του υπουργού Δικαιοσύνης.
Υστερα από όλα τα παραπάνω έχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων με τη σφραγίδα του Κυρ. Μητσοτάκη δεν έτυχε, πέτυχε;
Δημοσίευση σχολίου