Σαν εφιαλτική υπενθύμιση
Η εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939 σήμανε το τέλος της κατευναστικής ανοχής στον αδηφάγο επεκτατισμό του Χίτλερ.
Μέχρι τότε όλα έμοιαζαν -και ήταν- μαύρα. Οταν οι δυτικές δημοκρατίες αρνήθηκαν την προστασία της Τσεχοσλοβακίας με την επαίσχυντη Συμφωνία του Μονάχου, η Σοβιετική Ενωση υπέγραψε το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο Μη Επίθεσης.
Η γερμανική επιδρομή κατά της Πολωνίας πραγματοποιήθηκε μία εβδομάδα μετά την υπογραφή του Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότοφ Και ύστερα από 17 ημέρες ακολούθησε η σοβιετική εισβολή στα ανατολικά της Πολωνίας.
Βρετανία και Γαλλία είχαν από την πρώτη μέρα προβεί σε μια «ράθυμη» κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας. Χωρίς όμως ουσιαστικές στρατιωτικές πράξεις. Επρεπε να περιμένουν μέχρι τον Μάιο του ’40 όταν ο Χίτλερ... κατάπιε σε έναν μήνα Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο και, εντέλει, Γαλλία.
Μέχρι η Ελλάδα να νικηθεί τον Απρίλιο του 1941. Να περιμένουν έως τον Ιούνιο του 41 όταν ο φίρερ εισέβαλε στην ΕΣΣΔ. Και μέχρι τον Δεκέμβριο όταν η Ιαπωνία κατέστρεψε τον αμερικανικό στόλο στο Περλ Χάρμπορ.
Μέχρι να δώσουν τα χέρια οι Τρεις Μεγάλοι χρειάστηκε να γίνουν πολλά. Ο Τσόρτσιλ να καταστείλει -προσωρινά- τον εγγενή αντικομμουνισμό του. Και να εξηγήσει τη συμμαχία του με τον Στάλιν: «Αν ο Χίτλερ επρόκειτο να εισβάλει στην κόλαση θα έβρισκα επιχειρήματα υπέρ του διαβόλου».
Χρειάστηκε ο Ρούσβελτ να υπερνικήσει τον ενδημικό αμερικανικό απομονωτισμό και ο Στάλιν να υποτάξει τα σχέδια για την παγκόσμια επανάσταση στην απόκρουση του μείζονος κακού. Και να επικυρώσει τη συμμαχία διαλύοντας την Κομμουνιστική Διεθνή τον Μάιο του 43.
Σήμερα η επέτειος προσφέρεται τις περισσότερες φορές για τυπικούς πανηγυρικούς και χολιγουντιανές ταινίες με χάπι έντ και σπανίως για ουσιαστική εμβάθυνση πάνω στον μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα: την επικράτηση του ναζισμού.
Πηγή: Της Βασιλικής Λάζου - History
Δημοσίευση σχολίου