Αρθρο στο "Πρώτο Θέμα": "Οδηγούμαστε σε μια μονομαχία όπου τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Τσίπρας έχουν σχεδόν ίσες πιθανότητες να κερδίσουν τις εκλογές"

Νομίζουμε ότι πρέπει να το αναφέρουμε γιατί εμείς το βρήκαμε αρκετά ενδιαφέρον. Και εννοούμε ότι για πρώτη φορά συντάκτης του "Πρώτου Θέματος" εκτιμάει ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές πρώτο κόμμα μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Και έχει σημασία γιατί ο δημοσιογράφος Νίκος Φελέκης που υπογράφει το ρεπορτάζ δεν επικαλείται πηγές της Κουμουνδούρου γι' αυτή την εκτίμηση, αλλά την έκφραση ότι "πολλοί πλέον είναι αυτοί που το υποστηρίζουν", αυτό το ενδεχόμενο.. 
Και αυτή η άποψη έρχεται σε αντίθεση όχι απλώς με το πρωτοσέλιδο της φυλλάδας αλλά και με το σχετικό ρεπορτάζ που υπογράφει ο Γρηγόρης Τζαβάρας. Αυτός μας γράφει ότι "το «φάουλ» της παρακολούθησης Ανδρουλάκη τελικώς κοστίζει αμυδρά στη Ν.∆., που συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις από 7 έως 9,5 µμονάδες μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης (Ν.∆. 34% - ΣΥΡΙΖΑ 25% - ΚΙΝ.ΑΛ. 14%....  Σε κάθε περίπτωση, η συνδυαστική ανάλυση των ποσοτικών και των ποιοτικών στοιχείων των ερευνών δείχνει ότι, παρά τη μικρή κάμψη της δύναμής της Ν.∆. που έφερε η υπόθεση των παρακολουθήσεων, δεν έχει εκλείψει η πιθανότητα για µια νέα γαλάζια αυτοδύναµη πλειοψηφία"

Μόνο αυθαίρετα μπορεί να συμπεράνουμε γιατί ο Φελέκης παρουσιάζεται να μην αποδέχεται αυτή την εκτίμηση, που εμφανίζει πρωτοσέλιδα το μέσον που εργάζεται γι' αυτό καλύτερα να το αποφύγουμε. (Είναι κάτι που δεν συνηθίζεται στα αστικά έντυπα, γι' αυτό και το θεωρούμε άξιο αναφοράς. Να είναι τυχαίο που πέρασε από τον αρχισυντάκτη της  εφημερίδας; Σε κάθε περίπτωση πάντως αν είχε ένα καλό επικοινωνιακό μηχανισμό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτό το άρθρο θα το είχε κάνει "σημαία")     

Αξίζει πάντως να παραθέσουμε την εισαγωγή του κειμένου του:

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας τυχερός άνθρωπος. ∆εν θα απείχε και πολύ από την αλήθεια αν τον χαρακτηρίζαμε «Γκαστόνε της πολιτικής». Ενώ ηττήθηκε κατά κράτος στις εκλογές του 2019 και σχεδόν όλοι στοιχημάτιζαν ότι τελείωσε η πρωθυπουργική του καριέρα, εννέα µμήνες πριν στηθούν οι νέες κάλπες είναι πολλοί πλέον αυτοί που υποστηρίζουν ότι η επιστροφή του στο Μέγαρο Μαξίµου δεν µπορεί να αποκλειστεί. 

Ενώ οι περισσότεροι αναλυτές και δηµοσιολογούντες επιχειρηματολογούσαν γιατί οδεύουμε σε έναν «κολοβό δικοµµατισµό» τώρα, αντί για «ενάμισι κόµµα» -µε ένα παντοδύναμο μεγάλο που κυριαρχεί και ένα ανίσχυρο μικρό να χοροπηδά ματαίως γύρω του οδηγούμαστε σε μια μονομαχία όπου τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Τσίπρας έχουν σχεδόν ίσες πιθανότητες να κερδίσουν τις εκλογές. Και µάλιστα, ο Τσίπρας περισσότερες, αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να ελέγξει την ακρίβεια και το σκάνδαλο των υποκλοπών βγάλει κι άλλους «δράκους».

Στην περίπτωση αυτή, αν δηλαδή εκτός από τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Θανάση Κουκάκη αποκαλυφθεί ότι παρακολουθούνται κι άλλοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, «οι εξελίξεις θα είναι ασύµµετρες», όπως παραδέχεται και κορυφαίος υπουργός. Προσώρας, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Ούτε στη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, ούτε στην Επιτροπή Θεσµών και ∆ιαφάνειας παρουσιάστηκαν στοιχεία που να τεκμηριώνουν ότι υπάρχουν κι άλλοι... επισυνδεδεµένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Στην Κουµουνδούρου πάντως είναι σίγουροι ότι υπάρχουν. Και µάλιστα ορισμένοι δηλώνουν ότι «δεν θα αργήσει η ώρα που θα γίνουν γνωστά τα ονόµατα και τότε τον Μητσοτάκη δεν θα τον ξεπλένει ούτε ο Ασπροπόταµος». 

Θεωρούν δε ότι η διφορούµενη απάντηση του Γρηγόρη ∆ηµητριάδη («δεν λέω ούτε ναι ούτε όχι»), στην ερώτηση αν παρακολουθούνται κι άλλοι, εµµέσως αποτελεί παραδοχή. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο παραιτηθείς γενικός γραµµατέας της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να δώσει διαφορετική απάντηση επειδή η υπερασπιστική του γραµµή στηρίζεται αφενός στο απόρρητο και αφετέρου στην άγνοιά του (;) για πράγματα τα οποία δεν γνώριζε ή δεν όφειλε να γνωρίζει για τον χειρισμό σκοτεινών υποθέσεων της ΕΥΠ.