Λάβαμε και δημοσιεύουμε:Κάποτε ένας μεσήλικας κύριος την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του άκουσε θόρυβο. Κατάλαβε πως ήταν ληστής μέσα. Αμέσως είδε να έχει κάνει φτερά το ολοκαίνουργιο πανάκριβο στερεοφωνικό του. Βγήκε στο μπαλκόνι κι αντίκρισε τον ληστή, έναν νεαρό να ακροβατεί στην μεσοτοιχία με το διπλανό διαμέρισμα και με το στερεοφωνικό στα χέρια του. Έκανε ησυχία για να μην τον τρομάξει, και πέσει και σκοτωθεί.
Ο νεαρός εισβολέας σαν είδε τον ιδιοκτήτη έπεσε στο κενό ευτυχώς από μικρό ύψος. Έντρομος ο ιδιοκτήτης τηλεφώνησε αμέσως στις Πρώτες Βοήθειες κι έπειτα πήγε γρήγορα κάτω να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν ο κλέφτης. Τον ρώτησε αν είναι καλά. Τον συνόδευσε στο νοσοκομείο με το νοσοκομειακό όχημα. Στους γιατρούς που τον ρώτησαν από που ήξερε τον νεαρό τραυματία, απάντησε ''Είναι συγγενής μου''.
Όλη την ώρα κι αφού οι γιατροί ενημέρωσαν πως δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, εκείνος του χάιδευε το κεφάλι. Τον ρωτούσε αν είναι μόνος στον κόσμο, αν έχει οικογένεια. Ο νεαρός αισθανόταν περίεργα και όμορφα, παρά το φόβο που πέρασε. Στο τέλος ο ιδιοκτήτης του είπε: ''πάρε αυτά για μόλις βγεις από δω μέσα'', του έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό κ έφυγε, αφού είχε ξημερώσει.
Τα χρόνια πέρασαν. Τον ιδιοκτήτη συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία στην Παιανία, μουσικοί, τραγουδιστές κ η ελίτ της κοινωνίας.
Το όνομα του, Μάνος Χατζιδάκις.
Όταν όλοι έφυγαν και το κοιμητήριο ερήμωσε, ένας νέος άντρας πλησίασε τον φρεσκοσκαμμένο τάφο και έκλαψε με λυγμούς. Ήταν εκείνος ο ληστής, ο παρίας, ο κλέφτης, ο περιθωριακός, που δεν είχε ξεχάσει το φέρσιμο του Χατζιδάκι στην δυσκολότερη στιγμή της ταραγμένης ζωής του.
Και μ' αυτήν την μικρή ιστορία ο μεγάλος μας Μάνος μας απέδειξε νέτα-σκέτα, πως όταν η ιδιοκτησία σου έχει μεγαλύτερη σημασία απ' την ανθρώπινη ζωή, τότε είσαι απλά επικίνδυνος.
Δημοσίευση σχολίου