Για τον Βαγγέλη…Είναι κάποιοι, λίγοι και ξεχωριστοί αετοί, που όσο και αν τους σταυρώσουν, τους σπάσουν τα κόκκαλα και τα φτερά, αυτοί θα ξαναπετάξουν. Δεν πρόκειται για θαύμα. Είναι η ψυχή τους που έχει και αυτή φτερά, και αυτήν δεν μπορεί κανείς να τη ρημάξει.
Χωρίς καμιά διάθεση εξιδανίκευσης, ο Βαγγέλης Πάλλης, ο «Απάτσι» του ιπποδρόμου και των παράνομων λεσχών τζόγου, αποτελεί το φωτεινό παράδειγμα των ανθρωπίνων αντιφάσεων, που όταν σφυρηλατούνται μέσα στον αγώνα για αξιοπρέπεια, λειαίνονται, μικραίνουν και αφήνουν τη ζωή, τις στιγμές, τον χρόνο να αναδείξουν τις φωτεινές πτυχές του ανθρώπου. Για τον Βαγγέλη, όπως εγώ τον έζησα, τα λόγια, οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν εκείνα τα στοιχεία της προσωπικότητάς του, που τον εξυψώνουν τοποθετώντας τον στο πάνθεον των αγωνιστών εντός των φυλακών.
Σαν αγωνιστής θα ένιωθα πιο πλήρης, πιο ολοκληρωμένος αν έστω και λίγο μπορούσα να φτάσω το ύψος του θάρρους, της τόλμης που επιδείκνυε, τόσο απέναντι στη φρίκη του εγκλεισμού, όσο και κατά τη διάρκεια των μαχών που διεξήγαγε ενάντια στο «σωφρονιστικό» σύστημα και κατ΄ επέκταση, εναντίον όλων των κρατικών φορέων που συναρθρώνονται γύρω από αυτό, για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του.
Θα ένιωθα πιο σίγουρος για τον εαυτό μου, εάν τα βήματά μου αντηχούσαν στο πεδίο του αγώνα όπως τα σταθερά, βαριά και θαρραλέα βήματα του Βαγγέλη, που τον έθεσαν απέναντι στις ορδές των ένστολων και μη τεράτων. Αν ενέπνεα, όπως αυτός, εμπιστοσύνη στον «άλλον», εκείνη τη σιγουριά που ένοιωθε κάποιος όταν στεκόταν δίπλα του και καταλάβαινε ότι δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν. Αν λόγιζα και εγώ, όπως αυτός, αψήφιστα το προσωπικό κόστος που έχει η σύγκριση με τους επικυρίαρχους εντός και εκτός των φυλακών. ...
Με υψωμένη και σφιγμένη γροθιά.
Καλό ταξίδι Βαγγέλη,
με κάθε τιμή και σεβασμό
Γ. Δημητράκης,
Φυλακές Δομοκού, 6/10/2020
Ηταν σαν σήμερα το 2020 που ένας πολύ ιδιαίτερος "παραβατικός" άνθρωπος, μια θρυλική φιγούρα των ελληνικών φυλακών δολοφονείται στην Καλλιθέα. Αναφερόμαστε στον 60χρονο Βαγγέλη Πάλλη, τον λεγόμενο “Απάτσι”, για τον οποίο είχε γράψει το παραπάνω κείμενο ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης.
Ο 60χρονος Β. Πάλλης περπατούσε στην οδό Θησέως στην Καλλιθέα όπου ένα αυτοκίνητο τον πλησίασε και ένας οπλοφόρος των γάζωσε με σφαίρες στερώντας του την ζωή.
Ο Πάλλης έχει αφήσει ιστορία για τους αγώνες που πρωτοστάτησε όσο ήταν κρατούμενος στις φυλακές. Ηταν μπροστάρης και καθοδηγητής των εξεγέρσεων και αντιμετώπιζε με περιφρόνηση τους διώκτες του.
Είναι χαρακτηριστεί η απάντηση που έδωσε στην διεύθυνση των φυλακών Μαλανδρινου όταν τον κάλεσαν να απολογηθεί μετά από μια εξέγερση κρατουμένων "Δεν έσπασα μόνο τις κάμερες και τα τζάμια. γκρέμισα και τους τοίχους της ντροπής. Μα σταματήσουν οι ξυλοδαρμοί και ι ταπεινωτικές-εξευτελιστικές συμπεριφορές σε βάρος των κατηγορουμένων.,, Δεκάδα δεν δίνω αν θα δικαστώ ...".
Αν και ο ίδιος έπασχε από στεφανιαία νόσο σαν κρατούμενος είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε εξεγέρσεις που είχαν γίνει στις φυλακές στα Τρίκαλα και στο Μαλανδρίνο. Το Νοέμβριο του 2008 είχε κάνει πολυήμερη απεργία πείνας ως μέλος της συντονιστικής επιτροπής κρατουμένων.
Ηταν πολιτικοποιημένο άτομο και διατηρούσε συμπάθειες στον γενικότερο αναρχικό χώρο. Όταν είχε γίνει στη Λάρισα η δίκη του για την ενεργό συμμετοχή του στην εξέγερση των φυλακών Τρικάλων το 2007, στο άκουσμα της ποινής (τρία χρόνια φυλάκιση) είχαν ξεσπάσει οδομαχίες ανάμεσα σε αντιεξουσιαστές που τον υποστήριζαν και αστυνομικές δυνάμεις.
«Οι δεσμοφύλακες ανήκουν στην κάστα ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορούν να σε συνετίσουν ταπεινώνοντάς σε. Πρόκειται για ανθρώπους ανίκανους να καταλάβουν ότι αυτή η πρακτική θα φέρει ακριβώς το αντίθετα αποτελέσματα: την εξέγερση από τα "σκυλιά". Ετσι μας αποκαλούν: "Σκυλιά" !!!
... 0 κυριότερος πόλεμός τους είναι να μοιράζουν ναρκωτικά με τη σέσουλα. Σε όλες φυλακές υπάρχει ένα "χρηματοκιβώτιο ναρκωτικών" από κατασχέσεις, τα οποία ανοίγουν κυρίως σε περιπτώσεις διαμαρτυρίας για να καταστείλουν τη δράση των κρατουμένων.
Ενας μαστουρωμένος, βλέπεις, δεν θα διαμαρτυρηθεί και δεν θα εξεγερθεί ποτέ. Θα πάρει τη δόση του, θα κάτσει στο κρεβάτι του και η φυλακή θα λειτουργήσει μια χαρά.
Τώρα που μιλάμε οι φυλακές γεμίζουν ναρκωτικά, συχνά με την ανοχή των υπευθύνων. Κανείς όμως δεν νοιάζεται γι' αυτά».
Με τις παραπάνω λέξεις περιέγραφε πριν κάποια χρόνια την συμπεριφορά ορισμένων ανθρωποφυλάκων ο κρατούμενος τότε Βαγγέλης Πάλλης. Και αυτή είναι μια κατάσταση που διαιωνίζεται και ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει, άσχετα από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις που ακούμε κατά καιρούς, από κυβερνητικούς "αρμοδίους".
Δημοσίευση σχολίου