Στην πρόταση "Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στους Sunday Times επανέλαβε αυτά που από την πρώτη στιγμή έχει πει σε ότι αφορά το ζήτημα της νόμιμης επισύνδεσης στο τηλέφωνο του κυρίου Ανδρουλάκη", συνοψίζεται η τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Κατανοητή η αδυναμία του. Οταν ο πρωθυπουργός είναι το πρόσωπο που όταν απ' τα πρώτα πράγματα που έκανε όταν ανέβαλε την εξουσία ήταν να θέσει υπό την πλήρη εποπτεία του την ΕΥΠ, λογικό είναι να λέει "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" όταν του τέθηκαν ερωτήσεις για το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών από την Βρετανική εφημερίδα.
Στα ίσια πλαίσια κινήθηκαν και οι απαντήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου. Το αναπάντητο ερώτημα όμως εξακολουθεί να παραμένει: Οταν ο Μητσοτάκης είναι το πρόσωπο που έχει νομίμως πρόσβαση σε όλο το υλικό της βρόμικης αυτής υπηρεσίας και μας έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι οι παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη και Κουκάκη ήταν νόμιμες, πώς έρχεται τώρα στην συνέντευξη του να μας πει ότι οι εξηγήσεις που έλαβε "δεν ήταν επαρκείς και γι' αυτό έπρεπε να αποπέμψω δύο άτομα" εννοώντας τον τέως διοικητή της ΕΥΠ Παν. Κοντολέοντα και στον διευθυντή του πρωθυπουργικού του γραφείου, ανιψιό του Γρ. Δημητριάδη; Πώς γίνεται δηλαδή από την μια να τις θεωρεί ανεπαρκής και από την άλλη νόμιμες; Αν αυτό δεν είναι ομολογία ανικανότητας και αυτογελοιοποίησης τότε τι είναι;
Σ' όλο αυτό τον τραγέλαφο, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι -αν δεν κάνουμε λάθος- είναι η πρώτη φορά που Ελληνας πρωθυπουργός σε συνέντευξη του σε ξένο ΜΜΕ επιτίθεται ονομαστικά σε εκδότη και συγκεκριμένα στον Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος, σύμφωνα με τον Μητσοτάκη «διατηρεί μια εφημερίδα που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκοπό να κυνηγά εμένα και τη γυναίκα μου».
Δημοσίευση σχολίου