Οι εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας είναι κρίσιμες, και τα καθήκοντα για τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Η προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας από τη Ρωσία, το διάγγελμα Πούτιν και η αναγγελία μερικής επιστράτευσης, η ένταση της συμμετοχής του ΝΑΤΟ στην τροφοδοσία του Ουκρανικού στρατού με προηγμένα οπλικά συστήματα αλλά και το αίτημα Ζελένσκι για fast-track διαδικασίες ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δείχνουν την παρόξυνση των αντιθέσεων σε όλα τα επίπεδα.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αποτελεί απλώς μια ακόμα περιφερειακή σύγκρουση με φόντο τους ευρύτερους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αποτελεί ποιοτική αναβάθμιση σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Η έκφραση που λέει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία «άνοιξε τις πύλες τις κολάσεως» δεν είναι απλά ένα σχήμα λόγου, αλλά έρχεται να περιγράψει την νέα εποχή στην οποία έχει μπει η ανθρωπότητα. Την εποχή της παρόξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, του ανεβάσματός τους σε νέα επίπεδα, την πολεμική ανάφλεξη στο πολιτικό επίκεντρο που λέγεται Ευρώπη. Και δεν είναι τυχαίο ότι το ενδεχόμενο του παγκοσμίου πολέμου και του πυρηνικού ολοκαυτώματος βρίσκεται μόνιμα στις αναλύσεις των πολιτικών και στρατιωτικών επιτελείων του ίδιου του συστήματος.
Κάθε μέρα που συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία σχηματίζεται ένας πιο ζοφερός συσχετισμός για τους λαούς του πλανήτη, πρώτα και κύρια για τον ουκρανικό λαό που αιματοκυλιέται καθημερινά, αλλά και για τους υπόλοιπους λαούς τους οποίους οι ιμπεριαλιστές και οι εξαρτημένες αστικές τάξεις ετοιμάζουν για να γίνουν κρέας στα κανόνια τους.
Με βάση αυτήν την κατάσταση οι οργανώσεις της Αριστεράς πρέπει όχι απλά να τοποθετηθούν για τις εξελίξεις αλλά και να πάρουν πρωτοβουλίες κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Οι παραπάνω εξελίξεις δεν αποτελούν ακόμα ένα «επεισόδιο» στο μέτωπο της Ουκρανίας. Το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι απλά ένα ακόμα μέτωπο πάλης μέσα σε όλα τ’ άλλα. Επικαθορίζει το σύνολο των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα, αλλά και (όσο δεν απαντιέται από την πλευρά του λαϊκού-εργατικού κινήματος) χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις του συστήματος για να αφοπλίσει ιδεολογικά τους λαούς και για να επιβάλει την βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της καταστολής.
Τοποθετήσεις που αναζητούν τις «μεγάλες εξελίξεις» που θα κινητοποιήσουν τις μάζες ή που βάζουν το καθήκον ανάπτυξης αντιπολεμικού-αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος στη «ζυγαριά» και το εάν χωράνε στο «πρόγραμμα», ουσιαστικά δείχνουν ότι δυνάμεις της Αριστεράς δεν αντιλαμβάνονται την νέα φάση στην οποία έχουμε μπει, ότι υποτιμούν τη βαρύτητα της μαζικής κινητοποίησης των λαών ενάντια στον πόλεμο που εξελίσσεται.
Αλλά και τοποθετήσεις που τα συνθήματα ενάντια σε ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ δεν τα συνοδεύουν με την καταδίκη του ρωσικού ιμπεριαλισμού φέρνουν ακόμα περισσότερη σύγχυση στα μάτια του λαού και γεννούν ερωτήματα για το εάν τελικά «οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες».
Το ΚΚΕ(μ-λ) θέλει να αναδείξει ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε νέα, άκρως επικίνδυνα επίπεδα, η προβολή στην ημερήσια διάταξη των σχεδίων για χρήση πυρηνικών αλλά και της γενικευμένης κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης, πρέπει να φέρουν τις δυνάμεις που έχουν αναφορά στο κίνημα προ των ευθυνών τους.
Αυτήν την κατεύθυνση προβάλαμε και με τη σύσκεψη που καλέσαμε στην Αθήνα την Τρίτη 4/10 αλλά και με τη συμμετοχή μας στη σύσκεψη οργανώσεων την Τετάρτη 5/10 και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε ενάντια σε λαθεμένες αντιλήψεις ή υπεκφυγές. Καλούμε τις δυνάμεις της Αριστεράς να μπουν άμεσα σε διαδικασία καλεσμάτων για αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις τις επόμενες μέρες και να απευθυνθούν μαζικά στο λαό, τη νεολαία, σε σωματεία και συλλόγους ενάντια στην επικίνδυνη κλιμάκωση της πολεμικής αντιπαράθεσης.
➤ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσία έξω από την Ουκρανία!
➤ Όχι στον άδικο πόλεμο!
➤ Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ!
➤ Καμία εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο! Καμία αποστολή πολεμικού υλικού!
Πέμπτη 6/10/2022
ΚΚΕ(μ-λ)
+ σχόλια + 1 σχόλια
Δυστυχώς, η Αριστερά συνεχίζει να επαναπαύεται στα στερεότυπα της δεκαετίας του 70.Αν τότε το σύνθημα "ούτε ΝΑΤΟ ούτε Βαρσοβία" ευρισκε ευαριθμο ακροατήριο, εάν ο κόσμος πείθονταν από τον ξύλινο λόγο, αυτό οφείλονταν στο ότι η πολιτικη πραγματικότητα ήταν απλούστερη., οι διαχωριστικες γραμμές ευδιάκριτες, οι αποχρώσεις λίγες. Τώρα, οχι μόνο οι αγκιτατορες γέρασαν, αλλά και τα καθήκοντα είναι περισσότερα και πιο περίπλοκα. Τα ξύλινα ΌΧΙ δεν πείθουν πια...
Δημοσίευση σχολίου