Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 30 Νοεμβρίου του 1900, όταν ένας ογκόλιθος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Όσκαρ Ουάιλντ αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 46 χρονών.
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 30 Νοεμβρίου του 1935, όταν ένας εμβληματικός ποιητής και μυθιστοριογράφος της Πορτογαλίας, ο Φερνάντο Πεσόα, αποχαιρετά τον κόσμο των ζωντανών σε ηλικία μόλις 47 χρονών.
Ουάιλντ και Πεσόα πριν προλάβουν να δουν το «5» μπροστά από τον άχαρο αριθμό των χρόνων που άφησαν πίσω τους, είχαν αποδημήσει, για να γίνουν διάσημοι σε εποχές που οι γνήσιοι λογοτέχνες ήταν αμέτρητοι και οι κάλπηδες δακτυλοδεικτούμενοι…
Ο Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε από απογοήτευση, θλίψη και επίσημα από μηνιγγίτιδα, την ίδια ασθένεια που «πήρε» την 9χρονη αγαπημένη αδελφή του• οι φίλοι του έλεγαν ότι τον σκότωσε το αλκοόλ…
Ο Φερνάντο Πεσόα «έφυγε» από απογοήτευση, θλίψη και επίσημα από κολικό του νεφρού• ψιθυριστά ακουγόταν ότι τον σκότωσε το ποτό…
Ο μελαγχολικός Πεσόα έγραφε στη μοναξιά του ερωτικά γράμματα που δεν ταχυδρόμησε ποτέ.
Ο ευαίσθητος Ουάιλντ έγραφε, στις ώρες της βαρυθυμιάς του, παραμύθια για παιδιά, που όμως προορίζονταν για μεγάλους
Ο Φερνάντο Πεσόα είχε πει: «Ποτέ δεν είχα αρκετά χρήματα για να μπορέσω να νιώσω όλη την ανία που θα επιθυμούσα»….
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε γράψει: «Όταν ήμουν νέος, νόμιζα ότι το χρήμα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή. Τώρα που μεγάλωσα το ξέρω»…
Ο Πεσόα είχε… καλή γνώμη για τους ανθρώπους: «Είναι εύκολο να απομακρύνεις τους ανθρώπους. Αρκεί να μην τους πλησιάζεις».
Κι ο Ουάιλντ επίσης: «Είναι απαράδεκτο να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί είτε βαρετοί».
Η λανθάνουσα ομοφυλοφιλία του Πεσόα προδιδόταν από πολλά γραπτά του. Η ομοφυλοφιλία του Ουάιλντ τον έστειλε στη φυλακή.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ λάτρευε την Ελλάδα: «Ήμουν σχεδόν δεκάξι χρόνων όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι το θαύμα και το κάλλος της αρχαίας ελληνικής ζωής. Ξαφνικά, μου φάνηκε πως έβλεπα λευκές φιγούρες να ρίχνουν πορφυρές σκιές πάνω στις ηλιόλουστες παλαίστρες’ ομάδες γυμνών νέων και νεαρών παρθένων να κινούνται μέσα σ’ ένα βαθύ γαλάζιο φόντο σαν να ήταν πάνω στη ζωφόρο του Παρθενώνα… Από αγάπη σε όλα αυτά, άρχισα να μελετώ ελληνικά με ενθουσιασμό και όσο πιο πολύ τα μελετούσα, τόσο περισσότερο μαγευόμουν»…
Ο Φερνάντο Πεσόα ήταν φιλέλληνας: «Η ομορφιά είναι ελληνική. Αλλά το ότι είναι ελληνική, το συνειδητοποιήσαμε στις μέρες μας».
Η γοητεία του Ουάιλντ άφησε ανεξίτηλο σημάδι και στην ευρωπαϊκή και γιατί όχι στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Η Γοητεία του Πεσόα δεν σημάδεψε μόνο την πατρίδα του την Πορτογαλία, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Φερνάντο Πεσόα ήταν ξεκάθαρα, αν όχι εμμονικά, γοητευμένος από τον Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Πεσόα παντού προσπαθεί να ξεφύγει από το άγχος της επιρροής του Ουάιλντ.
Και οι δυο δεν ξέφυγαν από τη μοίρα τους: αποθεώθηκαν μετά θάνατον.
Δημοσίευση σχολίου